Η ομάδα Πελίτι Ηράκλειου που ενεργά πλέον ασχολείται με τη διάδοση και την προσφορά των ντόπιων ποικιλιών ετοίμασε και ένα εγχειρίδιο συλλογής σπόρων διότι τα ερωτήματα … πέφτουν βροχή!

Τα «φώτα» της έδωσε η ομάδα και στο MadeinCreta.

Βασική αρχή συλλογής σπόρων

Συλλέγουμε σπόρο από τα πιο αντιπροσωπευτικά φυτά της ποικιλίας, τα πιο καλαίσθητα, υγιή και πιο παραγωγικά τα οποία είναι καλό να τα σημαδεύουμε με μια κορδέλα.

Προσπαθούμε να συλλέγουμε σπόρο από όσο το δυνατόν μεγαλύτερο αριθμό φυτών μιας ποικιλίας τουλάχιστον (6-12) και περισσότερα στάδια παραγωγής (αρχή, μέση, τέλος καρποφορίας).

Με αυτόν τον τρόπο έχουμε μεγαλύτερες πιθανότητες να διατηρήσουμε όλα τα χαρακτηριστικά της ποικιλίας.

Βασικό είναι όταν σπέρνουμε μια ποικιλία να φυλάμε μια μικρή ποσότητα από το σπόρο για την περίπτωση που η καλλιέργεια μας καταστραφεί για οποιοδήποτε λόγο

Ντομάτα

Συλλέγουμε τις ντομάτες όταν είναι πολύ ώριμες. Τις κόβουμε οριζόντια και τις στύβουμε στο σουρωτήρι για να πέσουν οι σπόροι. Τους πλένουμε με άφθονο νερό ανακατεύοντας με το χέρι μας.

Βάζουμε τους σπόρους μαζί με τη ζελατίνα σε ένα γυάλινο βάζο με νερό και το τοποθετούμε σε ένα ζεστό μέρος, 16-24° κελσίου, για περίπου 3-4 ημέρες.

Ανακατεύουμε μια φορά την ημέρα. Ένα στρώμα μύκητα σαν μούχλα θα αρχίσει να εμφανίζεται στην κορυφή του μίγματος μετά από τις μερικές ημέρες. Αυτός ο μύκητας όχι μόνο τρώει το ζελατινούχο πολτό που περιβάλλει κάθε σπόρο και αποτρέπει τη βλάστηση, παράγει επίσης τα αντιβιοτικά που βοηθούν για να ελέγξουν τις ασθένειες των σπόρων.

Μετά από 3-4 ημέρες γεμίζουμε το δοχείο με τους σπόρους με νερό και ανακατεύουμε.

Αφήνουμε το περιεχόμενο να ηρεμήσει. Ό,τι επιπλέει το απομακρύνουμε. Αυτή τη διαδικασία την κάνουμε 2-3 φορές Οι υγιείς σπόροι βρίσκονται στον πάτο.

Στραγγίζουμε τους καθαρούς σπόρους και τους απλώνουμε σε λαδόκολλα, δροσερή θέση για 1-2 εβδομάδες έως ότου ο σπόρος είναι αρκετά ξηρός και σπάει όταν τον τσακίζουμε.

Κολοκύθάκι, αγγούρι

Διαλέγουμε τα υγιή φυτά και τα σημαδεύουμε χαράζοντας ελαφρά ένα Χ με μαχαίρι τον 2ο ή 3ο καρπό. Φροντίζουμε να κόβουμε τους επόμενους καρπούς όταν είναι μικροί.

Όταν ο καρπός γίνει κίτρινος και σκληρός και σταματήσει να μεγαλώνει, τον αφήνουμε άλλες δέκα ημέρες πάνω στο φυτό και μετά τον κόβουμε, κατά μήκος και χαράζουμε προσεκτικά για να μην τραυματιστούν οι σπόροι.

Κάτω από μια βρύση πιέζουμε τους σπόρους με τα δάκτυλά μας για να ξεκολλήσουν από τη σάρκα και να πέσουν στο σουρωτήρι. Τους πλένουμε καλά τους στραγγίζουμε και τους απλώνουμε σε λαδόκολλα.

Προσοχή: Για τις μεγάλες κολοκύθες δεν ισχύουν τα παραπάνω.

Τις αφήνουμε να ωριμάσουν όλες πάνω στο φυτό και όταν τις κόψουμε για το φαγητό τότε μπορούμε να κρατήσουμε το σπόρο.

Καρπούζι, πεπόνι

Όταν το πεπόνι ωριμάσει αποκολλάται εύκολα από τον καρπό. Το καρπούζι είναι ώριμο όταν ξεραθεί το φύλλο και ο έλικας του. Αφαιρούμε τους σπόρους, τους πλένουμε καλά τους στραγγίζουμε και τους απλώνουμε σε λαδόκολλα.

Πιπεριά

Ή μάλλον είμαστε πιο ανοιχτοί στο να εκφράσουμε ευαίσθητες πληροφορίες ή συναισθήματα μέσω κειμένου. Αλλά, έστω αν ο γραπτός λόγος μάς απελευθερώνει, υπάρχουν μερικά πράγματα που απλά δε λέγονται μέσω κειμένου.

Μήνυμα Νο1: Δε νομίζω ότι η σχέση μας λειτουργεί

Το απόλυτα εκνευριστικό μήνυμα, ειδικά όταν προέρχεται μετά από έμμονη αποφυγή συζητήσεων. Τα προβλήματα μιας σχέσης όμως, πρέπει να συζητιούνται. Κι αν η συζήτηση είναι μεγάλη υπόθεση για κάποιους, έστω αυτές οι ανακοινώσεις, πρέπει να γίνονται εκ του σύνεγγυς.

Μήνυμα Νο2: Μην το πεις σε κανένα, αλλά…

Λάθος από το ξεκίνημά του, πριν ακόμα προχωρήσεις στο κυρίως μήνυμα. Τα μυστικά λέγονται πρόσωπο με πρόσωπο. Άσε που μυστικό που γνωρίζουν περισσότεροι από ένα, παύει να είναι μυστικό.

Μήνυμα Νο3: Είμαι έγκυος

Ποτέ… ποτέ… ποτέ… ούτε για τσαχπινιά, μια τέτοια ανακοίνωση μέσω γραπτού μηνύματος. Σκέψου την ταραχή που μπορεί να φέρει μια τέτοια είδηση, σκέψου το πόσο ανατρεπτική είναι, ακόμα και όταν είσαι προετοιμασμένος γι’αυτή. Εξάλλου, πρόκειται για τον καρπό της σχέσης σας, ό,τι πιο ιερό, ένα παιδάκι.

Θες να ανακοινώσεις ό,τι πιο σημαντικό με sms..; Είναι σίγουρο ότι θα το σκέφτεσαι και θα το μετανιώνεις αργότερα. Αυτή τη στιγμή απόλυτης ευτυχίας πρέπει να έχεις μαζί σου το έτερο ήμισυ, ώστε να μπορείς να εκδηλώσεις με πράξεις τη χαρά σου.

Μήνυμα Νο4: Σ’αγαπώ
Αν είστε έτοιμοι για πρώτη φορά να πείτε τη μεγάλη κουβέντα που χαρακτηρίζει κάθε σχέση, προς θεού, μην το κάνετε μέσω μηνύματος! Να είστε ειλικρινείς με τα συναισθηματά σας και να έχετε τη γενναιότητα να τα εκφράσετε κατά πρόσωπο στο άλλο σας μισό. Εξάλλου, πώς θα έχετε τη δυαντότητα να ελέγξετε την αντίδραση στην τόσο σημαντική δήλωσή σας..;

Μήνυμα Νο5: Συγγνώμη

Πόσο ειλικρινής και βαθιά μπορεί να είναι η συγγνώμη μέσω μηνύματος, συνοδευόμενη με το ανάλογο emoticon [ ] ?

Αν το θέμα που έχει προκύψει, μάλιστα, είναι μεγάλο και σημαντικό, οφείλετε μία συγγνώμη όταν βρεθείτε πλέον από κοντά, ή έστω από τηλεφώνου, ώστε τα λόγια σας, οι δικαιολογίες και τα επιχειρήματά σας να είναι κατανοητά και να συνοδεύονται με τον αντίστοιχο τόνο φωνής και τις αντίστοιχες χειρονομίες και εκφράσεις του προσώπου.

Το χειρότερο: μην προσπαθήσετε να μεταφέρετε τα επιχειρήματά σας, για να πείσετε για τη συγχώρεση, με γραπτό μήνυμα. Ό,τι γράψετε δεν σβήνεται και μπορεί να είναι ιδιαίτερα σκληρό σε μια τέτοια περίπτωση.

Ούτε ιερό, ούτε όσιο δεν έχουν στον ΣΥΡΙΖΑ, με τον Δημήτρη Παπαδημούλη να ταυτίζει πασχαλιάτικα τον Χριστό με τον Μάρξ…γράφει το Ιερό Βήμα και το σχετικό άρθρο προωθεί στο διαδίκτυο ο πρωθυπουργικός σύμβουλος Γιώργος Μουρούτης.

«Σαν σήμερα αναστήθηκε, κατά τις γραφές, ο Ναζωραίος αλλά και γεννήθηκε ο Μαρξ. Διαλέγετε και παίρνετε. Ολοένα και περισσότεροι τα συνδυάζουν…», έγραψε στο twitter ο Δημήτρης Παπαδημούλης ξεσηκώνοντας έντονες αντιδράσεις, μεταξύ των οποίων και από τον διευθυντή του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού Γιώργου Μουρούτη, γράφει το Ιερό Βήμα.

Και συνεχίζει:

«Ο Ιησούς Χριστός (και τετοια μερα) απο τον κ. Παπαδημουλη αποκαλειται Ναζωραιος! Θα τολμούσε αντί για Ορθόδοξους να προσβάλει Μουσουλμάνους;», ήταν το σχόλιο του κ. Μουρούτη και συνέχισε: «Οι νεοπαγανιστές και οι Ιεχωβάδες αποκαλούν υποτιμητικα τον Ιησού Χριστο «Ναζωραιο»».

«Ο κ. Μουρούτης θεωρεί προσβολή του θρησκευτικού συναισθήματος, να αποκαλείς Ναζωραίο,τον Ιησού. Το ΙΝΒΙ στον σταυρό,τι σημαίνει; Θεομπαίχτες!», ήταν η απάντηση του Δ. Παπαδημούλη. «Η μισή Κουμουνδουρου ανατρεχει απο χθες σε Ευαγγελια και Γραφές επιδιωκοντας να καλύψει την χοντραδα του κοιν. Εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ», συνέχισε ο κ. Μουρούτης.

Πηγή: iefimerida

Σαν ελληνική ταινία του ’60, η ιστορία του «δολοφόνου των ιερόδουλων». Ένα αγοράκι γεννιέται το ’74 στην Κοκκινιά, σε φτωχικό σπίτι. Μεγαλώνοντας, όταν αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει γύρω του, αντί να μετράει τα άστρα και να ονειρεύεται όπως τα άλλα παιδιά, ζει καθημερινά αντιμέτωπο με το πιο σκληρό πρόσωπο της βίας, που δεν είναι άλλο από αυτό του ίδιου του πατέρα του, ο οποίος κακοποιεί τον μικρό Αντώνη Δαγκλή, τον αδελφό του και τη μητέρα του. Τα υπόλοιπα, αναμενόμενα για όσους γνωρίζουν το θλιβερό παρελθόν του.

Το 1986, όταν ο Αντώνης Δαγκλής ήταν 12 χρόνων, ο πατέρας του φεύγει από τη ζωή, αφήνοντας χρέη στην οικογένεια. Εκείνος, για να βοηθήσει οικονομικά τη μητέρα του, σταματά το σχολείο και εργάζεται σε εταιρεία. Με σωρεία ψυχολογικών προβλημάτων, που φυσικά προέρχονται από τη βάναυση συμπεριφορά του πατέρα του απέναντί τους, τέσσερα χρόνια μετά συλλαμβάνεται, δικάζεται και καταδικάζεται για αποπλάνηση ανήλικης. Για έξι μήνες βρίσκεται στο αναμορφωτήριο. Η μητέρα του, στο μεταξύ, εργάζεται σε μπαρ αλλά δεν του το αποκαλύπτει.

«Να ποια είναι η μάνα σου!»

Όπως θα υποστηρίξει ο Δαγκλής στην κατάθεσή του στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας στις 16/1/1997 τον τραυμάτισε ψυχικά το γεγονός ότι είδε τη μάνα του να κάνει σeξ με άντρα. Εκείνη τη στιγμή άλλαξαν τα πάντα. Η αγάπη που ένιωθε για εκείνη αυτομάτως έγινε μίσος. «Ο πατέρας μου μας άφησε ατελείωτα χρέη. Μας πέταξαν έξω από το σπίτι. Δεν είχαμε πού να μείνουμε. Τα κατέσχεσαν όλα και καταλήξαμε να μένουμε σε ξενοδοχεία», έλεγε στους δημοσιογράφους κατά τη δίκη του.

Η μητέρα του, από την άλλη, υποστήριζε: «Δεν μίλησα στο παιδί μου τότε γι” αυτή τη δουλειά. Κάποιος καλοθελητής γείτονας παίρνει τον Αντώνη που ήταν μικρός και μου τον φέρνει στο μαγαζί λέγοντάς του: «να ρε ποια είναι η μάνα σου η πόρνη». Το παιδί με βλέπει και αμέσως το βάζει στα πόδια και πάει στο ξενοδοχείο (…). Εγώ έφυγα νωρίτερα εκείνη τη νύχτα από το μαγαζί. Πήγα στο ξενοδοχείο και βρήκα τον Αντώνη πνιγμένο στο κλάμα. «Γιατί μάνα να μου πεις ψέματα; (…)». «Μα αγόρι μου, δεν σου είπα ψέματα, αλλά έπρεπε να πάω σε αυτή τη δουλειά. Με είδες να κάνω τίποτα κακό;» (…)», έλεγε, μεταξύ των άλλων, στον «Ελεύθερο Τύπο» (23/1/1997).

29 Οκτωβρίου 1995 και κοντά στα διόδια της Τραγάνας ανακαλύπτεται διαμελισμένο πτώμα: Πρόκειται για την 29χρονη ιερόδουλη Ελένη Παναγιωτοπούλου που βρέθηκε με κομμένα σπλάχνα και τις θηλές από το στήθος. Η τραγική κατάσταση στην οποία ήταν το πτώμα, όπως ήταν φυσικό, σόκαρε τις διωκτικές Αρχές αλλά και την κοινωνία. Η πρωτοφανής αγριότητα του δολοφόνου πάγωσε το πανελλήνιο, δυστυχώς όμως δεν ήταν η τελευταία…

Περίπου δύο μήνες μετά, ανήμερα των Χριστουγέννων του 1995, περαστικοί βρίσκουν εντελώς τυχαία στον Βοτανικό το πτώμα της 26χρονης πόρνης Αθηνάς Λαζάρου. Τα στοιχεία πλέον έδειχναν καθαρά ότι η Αστυνομία είχε να κάνει με έναν serial killer ιερόδουλων. Ψυχολόγοι ανιχνεύοντας την προσωπικότητά του υποστηρίζουν πως είναι πεπεισμένοι ότι έχει ψυχολογικά προβλήματα από την παιδική του ηλικία.

Σύλληψη και ομολογία τρίτου φόνου

24 Ιανουαρίου 1996, και ύστερα από συντονισμένες ενέργειες και παρακολούθηση, οι αστυνομικοί πραγματοποιούν έλεγχο σε ένα λευκό φορτηγάκι. Ένα φορτηγάκι που έμοιαζε με τις περιγραφές των μαρτύρων που κινούνταν στις πιάτσες με τις ιερόδουλες… Υπήρχαν βάσιμες υποψίες πως ανήκε στον κατά συρροή δολοφόνο, και όντως έτσι ήταν: Στο εσωτερικό του είχε τοποθετηθεί στρώμα από αφρολέξ ενώ υπήρχε και ένα κουτί με εργαλεία. Το γεγονός πως στο κουτί αυτό βρέθηκε και ένας σταυρός που ανήκε στη νεκρή Παναγιωτοπούλου τούς οδήγησε στη σύλληψη του ιδιοκτήτη. Και αυτός δεν ήταν άλλος από τον Αντώνη Δαγκλή, ο οποίος όχι μόνο παραδέχτηκε τους φόνους αλλά ομολόγησε πως το 1993 με το ίδιο λευκό Volkswagen φορτηγάκι (τo ασύλληπτο, δε, της υπόθεσης είναι πως στο φορτηγάκι είχε και εικόνα της Παναγίας), ενώ ήταν 18 στα 19, είχε διαπράξει ακόμα ένα έγκλημα: Είχε πάρει με το αμάξι μια πόρνη από την οδό Σέκερη, που του είπε ότι την έλεγαν Καίτη, πήγαν μαζί στον Καρέα, την έγδυσε, έκαναν σeξ και κατά τη συνουσία τη στραγγάλισε. Όπως ομολόγησε, τοποθέτησε το πτώμα σε απόμερο σημείο, επιστράτευσε μαχαίρι και πριόνι και το τεμάχισε, διασκορπίζοντας στη συνέχεια τα μέλη του σε διάφορα σημεία της Αθήνας ούτως ώστε να μην εντοπιστούν. Τα στοιχεία του πρώτου του θύματος δεν ταυτοποιήθηκαν ποτέ από τις Αρχές!

Στο δικαστήριο αναγνώστηκε η πραγματογνωμοσύνη που είχαν συντάξει οι ψυχίατροι Χρ. Βούρδας και Νικ. Παπαναστασίου, σύμφωνα με την οποία ο δράστης είχε σeξουαλική διαστροφή, ωστόσο δεν υπέφερε από ψυχική νόσο. Ο Χρ. Βούρδας, καταθέτοντας στη δίκη, ανέφερε χαρακτηριστικά: «Ο Δαγκλής μού είπε για τρεις ανθρωποκτονίες. Απαντούσε ευθέως και ήταν συνεργάσιμος. Υποστήριζε ότι όλα ήταν συνέπεια ψυχικής νόσου και ζητούσε να τον βοηθήσουμε. (…) Πρόκειται για μια σeξουαλική διαστροφή, και από νομική άποψη οι σeξουαλικές διαστροφές δεν υπάγονται στις νοσηρές διαταραχές των πνευματικών λειτουργιών. Δεν έχει το ακαταλόγιστο. (…) Θα περίμενε κανείς μια εμφανή συντριβή από έναν άντρα που έχει κάνει τόσα εγκλήματα. Όταν όμως τον εξέτασα δεν τον είδα ιδιαίτερα συντετριμμένο». Απόκλιση από την άποψη αυτή εξέφρασε ο ψυχίατρος του Ψυχιατρείου των φυλακών Κορυδαλλού Μ. Σκόδρας, που παρακολουθούσε τον κατηγορούμενο κατά την προφυλάκισή του, ο οποίος βεβαίωσε ότι ο Αντώνης Δαγκλής παρουσίαζε «δυσθυμική διαταραχή της προσωπικότητάς του».

Ο κατηγορούμενος από την άλλη είπε στην ομολογία του: «Πήγαινα κανονικά μαζί τους (σ.σ.: τις ιερόδουλες) για μια σeξουαλική επαφή και γινόταν το αντίθετο. Ίσως αυτό που είχα δει, τη μητέρα μου με κάποιον… (…) Δεν θυμάμαι πώς έφτανα μέχρι εκεί. Εκείνες τις στιγμές ήμουν εκτός εαυτού. Δεν μπορώ να εξηγήσω τι ένιωθα. (…) Τα πτώματα τα τεμάχισα μάλλον από μίσος. Φοβόμουν μήπως με συλλάβουν. Συνεχίζω να τις μισώ. Δεν ξέρω γιατί. Άκουγα φωνές, πάντα είχα αυτή την επιθετικότητα.(…) Είναι θολό το μυαλό μου. Δεν μπορώ να σας πω πώς νιώθω που με βαρύνουν αυτές οι κατηγορίες(…).

Η μεγαλύτερη ποινή

Ο ίδιος ο δράστης είπε στη διάρκεια της δίκης: «Νόμιζα ότι σκότωνα τη μητέρα μου!» Τέτοιο μίσος είχε γι” αυτήν… Στο πρόσωπο των θυμάτων του έβλεπε την αμαρτία της μάνας του, την οποία ήθελε να εκδικηθεί, αλλά τελικά συγχώρησε. Μετά την ομολογία ήρθε και η καταδίκη: Τον Ιανουάριο του 1997, το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας επέβαλε στον Αντώνη Δαγκλή 12 φορές ισόβια κάθειρξη για τρεις δολοφονίες γυναικών, έξι απόπειρες ανθρωποκτονιών, δέκα ληστείες, βιασμούς, προσβολή μνήμης νεκρού, που αφορά στον τεμαχισμό πτωμάτων, και βιασμούς ιεροδούλων.

Συγκεκριμένα, πέραν των δολοφονιών, τον Σεπτέμβριο του ’95 λήστεψε τη 46χρονη Θ. Μαλέλη, αποπειράθηκε να στραγγαλίσει και τελικά μόνο λήστεψε την 38χρονη Δ. Βεντούρη-Βλαχάκη και επίσης λήστεψε την 29χρονη Αλ. Μηλιώνη καθώς και την 31χρονη Κ. Μαγδαληνού. Επίσης επιτέθηκε στην 30χρονη Αγγλίδα Αν Χάμσον. Τον Οκτώβριο του ’95 αποπειράθηκε ακόμα μία φορά να σκοτώσει αλλά λήστεψε μόνο τελικά την 33χρονη Ευμ. Μπαρμπούδη, επιτέθηκε και λήστεψε την Α. Ζαχαρίου και προσπάθησε να στραγγαλίσει την 29χρονη Π. Καϊτατζή.

Επρόκειτο για τη μεγαλύτερη ποινή που είχε επιβληθεί μέχρι τότε σε καταδικασθέντα αφότου καταργήθηκε η θανατική ποινή στην Ελλάδα. Η δίκη του, μάλιστα, ήταν επεισοδιακή, καθώς η μητέρα του κατά την ακρόαση της ετυμηγορίας των δικαστών λιποθύμησε και μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο. Η συνέχεια, ακόμα πιο τραγική: Τον Αύγουστο του ’97 βρέθηκε απαγχονισμένος στο κελί 33 του Ψυχιατρείου των Δικαστικών Φυλακών Κορυδαλλού. Όλοι τότε μίλησαν για αυτοκτονία, πλην όμως τα αίτιά της ποτέ δεν γνωστοποιήθηκαν…

Της ΝΤΟΝΑΤΕΛΛΑΣ ΑΔΑΜΟΥ-athensmagazine

Ιδιαίτερη θλίψη προξένησε η είδηση του θανάτου του 56χρονου Πατρινού Αποστόλη Γεωργ. Φασόη σε ηλικία 56 ετών. Η κηδεία του έγινε χθες Δευτέρα 1η Απριλίου στις 4 το απόγευμα στον ιερό ναό του Αγίου Δημητρίου στην άνω πόλη και η ταφή του στο κοιμητήριο της Παναγίας Αλεξώτισσας, στα Σύνορα.

Ο εκλιπών που ζούσε μόνος του (το σπίτι του ήταν κοντά στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου) καθώς είχαν φύγει από τη ζωή και οι δύο γονείς του, ήταν ένας ταπεινός και ήσυχος άνθρωπος που δεν πείραζε κανέναν, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά στον επικήδειο λόγο που έβγαλε ο αρχιμανδρίτης και ηγούμενος της ιεράς Μονής Ομπλού π. Νεκτάριος Κωτσάκης που ιερουργεί στην εκκλησία του Αγ. Δημητρίου.

Ο Αποστόλης Φασόης που νοσηλευόταν τις τελευταίες μέρες σε σοβαρή κατάσταση στην παθολογική κλινική του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Πατρών «Ο Άγιος Ανδρέας», αντιμετώπιζε χρόνια προβλήματα υγείας. Ωστόσο δεν το έβαζε κάτω και φρόντιζε πάντα με στήριγμα το μπαστουνάκι του τα τελευταία 1-2 χρόνια, να κάνει τη βόλτα και τον περίπατο του κατεβαίνοντας την οδό Γούναρη και φτάνοντας μέχρι το κέντρο της Πάτρας.

Λέγεται ότι είχε και έναν αδελφό που ζει στην Αμερική. Στο λιτό αγγελτήριο της κηδείας του έγραφε απλά ότι τον αποχαιρετούν οι συγγενείς του και οι φίλοι του.

Ήταν ένας άνθρωπος που δεν ευνοήθηκε ίσως από τη μοίρα και την ίδια τη ζωή και δυστυχώς λόγω της κατάστασης του ορισμένες φορές «έπεφτε» θύμα πειραγμάτων από ανθρώπους που δεν έχουν μάθει να σέβονται τον συνάνθρωπο τους.

Πηγή: thebest

Αέρας τα φυσάει  τα πλατανόφυλλα …Θεός να τα φυλάει τα Ελληνόπουλα!

Δεκαπέντε χρόνια πέρασαν από την ημέρα που ο Μπιλ Κλίντον, πρόεδρος των ΗΠΑ, απηύθυνε τα «αθάνατα» λόγια: «Δεν είχα σeξουαλική σχέση με αυτήν τη γυναίκα». Φυσικά όπως αποκαλύφθηκε, ολόκληρος ο πλανήτης έμαθε ότι αυτό ήταν ψέμα και ύστερα από μήνες ολόκληρους εικασιών, ο πρόεδρος αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι είχε «ανάρμοστη σωματική σχέση» με τη Μόνικα Λεβίνσκι. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε το μπλε φόρεμα με τον λεκέ.

Το σκάνδαλο συγκλόνισε τον κόσμο και μάλιστα απαγγέλθηκαν κατηγορίες στον Κλίντον για ψευδορκία και παρεμπόδιση της δικαιοσύνης. Αργότερα αθωώθηκε από όλες τις κατηγορίες και παρέμεινε στη θέση του, αλλά η φήμη του δέχθηκε ισχυρό πλήγμα, ενώ το σκάνδαλο επηρέασε την επόμενη προεδρική του εκστρατεία.

Πιο πρόσφατο το σeξουαλικό σκάνδαλο που έχει ξεσπάσει στη γειτονική Ιταλία, όπου ο Καβαλιέρε, Σίλβιο Μπερλουσκόνι κατηγορείται ότι είχε σeξουαλική επαφή με την ανήλικη τότε ιερόδουλη Ρούμπι Καρίμα. Ο Σίλβιο αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο φυλάκισης έως και 15 έτη για την πράξη του, ενώ είναι γνωστός τοις πάσι για τα πάρτι οργίων του στις βίλες του όπου όμορφες κοπέλες αντί αδράς αμοιβής χορεύουν, γδύνονται και ικανοποιούν τις ορέξεις του ίδιου και των φίλων του. Όσον αφορά τη δίκη στην οποία είναι κατηγορούμενος, κατάφερε να καθυστερήσει την ετυμηγορία για μετά τις ιταλικές προεδρικές εκλογές, γλιτώνοντας την παράταξή του από την ντροπή κατά την προεκλογική περίοδο.

Γνωστός για την αδυναμία του στις γυναίκες αλλά και για τον γάμο του με την Τζάκι Κένεντι, ο Τζον Φ. Κένεντι συνήψε έντονο, ερωτικό δεσμό με τον θρύλο του κινηματογράφου Μέριλιν Μονρό. Η σχέση τους συγκλόνισε τα θεμέλια της αμερικανικής προεδρίας.

Ξεκίνησε το βράδυ των γενεθλίων του, όταν η Μέριλιν τραγούδησε απολύτως αισθησιακά το «Χαρούμενα Γενέθλια», ενώ στη συνέχεια ο πρόεδρος κάλεσε την σταρ σε εκδρομή για δύο στο Παλμ Σπρινγκς. Λέγεται ότι η σχέση τους διήρκεσε μόνο μερικές ημέρες αν και ολόκληρες θεωρίες συνωμοσίας έχουν στηθεί πίσω από αυτήν. Μόλις πρόσφατα, άλλωστε, μία πρώην βοηθός στον Λευκό Οίκο η Μιμί Άλφορντ στα απομνημονεύματά της αναφέρεται στο πώς έχασε την παρθενιά της από τον… «άτακτο» πρόεδρο.

Ο Τζέρεμι Θορπ ήταν ηγέτης των Φιλελευθέρων από το 1967 έως το 1976. Ο Νόρμαν Σκοτ, άνδρας μοντέλο τον κατηγόρησε ότι είχε σχέση μαζί του, σε μία εποχή που η ομοφυλοφιλία ήταν απαγορευμένη στη Μεγάλη Βρετανία. Πολλά ακούγονταν για τις σeξουαλικές προτιμήσεις του Θορπ αλλά τίποτα δεν μπορούσε να επιβεβαιωθεί. Ο Σκοτ απεκάλυψε ότι είχε σχεδόν τρία χρόνια σχέση με τον Βρετανό πολιτικό, από το 1961 έως το 1963. Η παράταξή του ερεύνησε την υπόθεση το 1971 αλλά ο Θορπ απαλλάχθηκε των κατηγοριών. Ο φερόμενος ως εραστής του συνέχισε τους ισχυρισμούς του κι επέμεινε το 1975 ότι ένας άνδρας, ο Άντριου Νιούτον τον πήγε στο Έξμορ, σκότωσε τον σκύλο του και προσπάθησε να σκοτώσει και τον ίδιο. Το σκάνδαλο εξανάγκασε τον Θορπ να παραιτηθεί από την ηγεσία των Φιλελευθέρων το 1976, προσπάθησε να εκλεγεί ως βουλευτής το 1979 αλλά δεν τα κατάφερε, έχασε τη θέση του και μία εβδομάδα αργότερα του απαγγέλθηκαν κατηγορίες για συνέργεια σε φόνο. Αργότερα αθωώθηκε.

Ο Μόσε Κατσάβ, Ισραηλινός πολιτικός, έχει υπηρετήσει στην πολιτική από διάφορες θέσεις. Υπήρξε πρόεδρος, μέλος του Κοινοβουλίου και υπουργός. Σήμερα εκτίει ποινή κάθειρξης επτά ετών, καθώς το 2006 έγιναν αρκετές καταγγελίες για ανάρμοστη συμπεριφορά εναντίον του με σοβαρότερη αυτήν μίας υπαλλήλου όταν ο ίδιος ήταν υπουργός τουρισμού, που τον κατηγόρησε ότι τη βίασε δύο φορές και την παρενοχλούσε σeξουαλικά. Τέθηκε σε διαθεσιμότητα τον Ιανουάριο του 2007 και παραιτήθηκε από πρόεδρος τον Ιούλιο. Κρίθηκε ένοχος για βι@σμό και σeξουαλική παρενόχληση και φυλακίστηκε τον Δεκέμβριο του 2011.

Πηγή: mirror-real

Κατέρρευσε στη διάρκεια της κατάθεσης στεφάνων

Έχασε πριν από λίγο τις αισθήσεις του και κατέρρευσε στη διάρκεια της κατάθεσης στεφάνων στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, αξιωματικός του στρατού.

Άνδρες του Ερυθρού Σταυρού έσπευσαν στο σημείο, μετέφεραν τον άνδρα σε ένα σκιερό σημείο και του παρέχουν τις πρώτες βοήθειες.

Η μισή αλήθεια είναι χειρότερη απ” το ψεύδος…
Σχετικά με τις δηλώσεις του Λάκη Λαζόπουλου περί «Ξενηλασίας» …

Ένα από τα συνήθη επιχειρήματα των επαγγελματιών «φιλάνθρωπων», «ανθρωπιστών» και «αντιρατσιστών», όταν θέλουν να καταδείξουν την «ξενοφοβία» και τον «ρατσισμό» των σύγχρονων Ελλήνων, που επιμένουν να αρνούνται την κατάληψη της Ελλάδος από τις ορδές των τριτοκοσμικών λαθρομεταναστών, είναι αυτό που κάνει επίκληση του θεσμού της φιλοξενίας στην αρχαία Ελλάδα.

Υποστηρίζουν λοιπόν, πως οι αρχαίοι Έλληνες ήταν κατ” εξοχήν φιλόξενοι άνθρωποι κι ότι ο θεσμός της φιλοξενίας, πέραν του ότι αποτελούσε ηθικό χρέος, προστατεύονταν κι απ” τον Ξένιο Δία.

Αυτό, σε πλήρη αντίθεση με τους «ρατσιστές» Νεοέλληνες, οι οποίοι αρνούνται -τι θράσος!- να «φιλοξενήσουν» μερικά εκατομμύρια λαθρομεταναστών.

Όμως, όπως και στην περίπτωση με την πετσοκομμένη ρήση του Ισοκράτη («Ἕλληνας καλεῖσθαι τοὺς τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας»), έτσι κι εδώ προβάλλεται η μισή αλήθεια -και η μισή αλήθεια είναι χειρότερη απ” το ψεύδος…

 Πράγματι, ο θεσμός της φιλοξενίας στην αρχαία Ελλάδα, ήταν ιερός και προστατεύονταν από τον Ξένιο Δία. Υπήρχε μάλιστα και συγκεκριμένο τυπικό, κατά την υποδοχή, διαμονή και αναχώρηση του φιλοξενούμενου, ενώ υπήρχε και η «δημοσία ξενία», όπου την φιλοξενία αναλάμβανε η πόλη, παρέχοντας στους ξένους διαμονή και τροφή στους «ξενώνες» της. Κάπου εδώ, σταματά η αλήθεια των «αντιρατσιστών» και συνεχίζει το ψεύδος διά της αποσιωπήσεως της υπόλοιπης αλήθειας…

 Ως ξένος, στην κλασική αρχαία Ελλάδα, κατά κανόνα εννοούνταν, όχι ο αλλοδαπός κι αλλόφυλος, αλλά ο Έλληνας που κατοικούσε σε άλλη πόλη. Οι αλλόφυλοι, προσδιορίζονταν με τον πασίγνωστο περιφρονητικό όρο «βάρβαροι».

Αλλά κι όταν ακόμη προσδιορίζονταν ως ξένοι, ο όρος λάμβανε και πάλι την αρνητική σημασία του βάρβαρου, του εχθρού (π.χ. οι Σπαρτιάτες «ξείνους γὰρ ἐκάλεον τοὺς βαρβάρους» [Ηρόδοτος, «Ιστορίαι - Καλλιόπη», 11]) και είναι επίσης γνωστό τι γνώμη είχαν οι αρχαίοι Έλληνες, για όσους δεν ανήκαν στη φυλή τους: «Πας μη Έλλην, βάρβαρος». Όπως δε αναφέρει κι ο αρχαίος Έλληνας ιστορικός, Πολύβιος («Ιστορίαι», Θ’), οι Έλληνες πολεμούσαν «διαγωνιζόμενοι πρὸς τοὺς βαρβάρους ὑπὲρ τῆς τῶν Ἑλλήνων ἀσφαλείας».

Είναι επίσης χαρακτηριστικό, ότι οι αλλοεθνείς αποκλείονταν κι απ” τους Ολυμπιακούς Αγώνες («οὐ βαρβάρων ἀγωνιστέων εἶναι τὸν ἀγῶνα ἀλλὰ Ἑλλήνων» [Ηρόδοτος, «Ιστορίαι - Τερψιχόρη», 22]), όπου δικαίωμα συμμετοχής είχαν μόνον όσοι αποδείκνυαν ότι ήταν Έλληνες.

Η φιλοξενία λοιπόν, αφορούσε κατά βάση Έλληνες, ενώ δεν ήταν χωρίς όρους, περιορισμούς και υποχρεώσεις. Στην Σπάρτη μάλιστα, υπήρχε και νόμος περί «ξενηλασίας» (Ξενοφώντος «Λακεδαιμονίων Πολιτεία»), ενώ ο Ηρόδοτος («Ιστορίαι – Κλειώ», 65), αναφέρει ότι οι Σπαρτιάτες ήταν «ξείνοισι ἀπρόσμικτοι».

 Έτσι λοιπόν, σύμφωνα με τα μέτρα και τα σταθμά των «αντιρατσιστών», οι αρχαίοι Έλληνες, όχι μόνο φιλόξενοι δεν ήταν έναντι των αλλοεθνών, αλλά «ρατσιστές» και «εθνίκια» του κερατά!

 
Υπάρχει όμως και συνέχεια…
 Ακόμη κι αν δεχθούμε ότι η φιλοξενία μπορούσε να αφορά και τους αλλοεθνείς, υπήρχε μια πολύ σημαντική παράμετρος, την οποία οι «ανθρωπιστές», παραβλέπουν: Η φιλοξενία δεν διαρκούσε επ” αόριστον και για οποιονδήποτε. Αφορούσε μόνο τους περαστικούς, τους ταξιδιώτες, τους αγγελιαφόρους, τους εμπόρους και γενικότερα τους προσωρινούς επισκέπτες. Όχι τους μετανάστες.

Οι Έλληνες που επιθυμούσαν να μετεγκατασταθούν μόνιμα ή επ” αόριστον σε άλλη ελληνική πόλη-κράτος, δεν θεωρούνταν πλέον φιλοξενούμενοι, αλλά «μέτοικοι» -μέτοικοι θεωρούνταν επίσης και οι απελεύθεροι δούλοι.

Στη Σπάρτη, ονομάζονταν «περίοικοι», καθώς δεν κατοικούσαν μέσα στην πόλη, αλλά σε πέριξ οικισμούς.
Στην αρχαία Αθήνα, ο κάθε μέτοικος, ήταν υποχρεωμένος να επιλέγει έναν «προστάτη», δηλαδή κάποιον γηγενή εγγυητή, σε αντίθετη δε περίπτωση κινδύνευε να μηνυθεί, αντιμετωπίζοντας την δικαιοσύνη.
Ως μέτοικοι, ήταν υποχρεωμένοι να πληρώνουν ειδικό φόρο, το «μετοίκιον». Όσοι δε, δεν πλήρωναν το μετοίκιον, οδηγούνταν προσωρινά στη φυλακή κι αν δεν έβρισκαν χρήματα να πληρώσουν, απελαύνονταν.
Οι μέτοικοι, παρ” ότι είχαν αρκετά δικαιώματα, εν τούτοις δεν επιτρέπονταν να κατέχουν θέσεις εξουσίας και να συμμετέχουν στις συνελεύσεις και τις αποφάσεις του δήμου.
πηγή- www.pare-dose.net

ΕΠΙΣΗΣ…
Οι ξένοι έπρεπε να σέβονται την Πόλη Κράτος που επισκέπτονταν και δεν μπορούσαν μάλιστα να πηγαίνουν όπου θέλουν χωρίς άδεια. Ειδικά μάλιστα εάν πήγαιναν σε ιερές τοποθεσίες και Ναούς χωρίς άδεια, τότε καταδικάζονταν επίσης σε θάνατο όπως και φυσικά εάν προέβαιναν σε ποινικά κολάσιμες πράξεις ειδικά κατά της ζωής.
Με την λέξη ξενηλασία υποδηλώνεται σε αρχικό στάδιο η απαγόρευση αφίξεων και η εκδίωξη ξένων από ένα τόπο. Σε μεταγενέστερο στάδιο και συμφώνως προς την Λυκούργειο νομοθεσία, η οποία ενίσχυσε τα μέτρα αυτοπροστασίας της σπαρτιατικής Πολιτείας έναντι των ξένων, απαγορεύτηκε η άνευ αδείας των αρχών εγκατάσταση ξένων στη Λακωνική, προκειμένου να αποτραπεί ο εκμαυλισμός της σπαρτιατικής νεολαίας και ο εκφυλισμός της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, της λαϊκής κοινότητος των Λακεδαιμονίων.

Στην Αθήνα του Περικλή είχαν πολιτικά δικαιώματα ΜΟΝΟ όσοι είχαν και τους δυο γονείς Αθηναίους.

Στην Σπάρτη το ίδιο.

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες συμμετείχαν ΜΟΝΟ οι Έλληνες το ΓΕΝΟΣ.

Ο μη ΕΛΛΗΝ ονομαζόταν ΒΑΡΒΑΡΟΣ.

ΞΕΝΟΣ ήταν ο Έλλην από άλλη πόλη-κράτος.

Ο ΞΕΝΙΟΣ ΖΕΥΣ ήταν για τους ΕΛΛΗΝΕΣ, όχι για τους βαρβάρους.

Ο Ιπποκράτης αρνήθηκε να θεραπεύσει τον Πέρση βασιλιά Αρταξέρξη, διότι ήταν βάρβαρος και εχθρός των Ελλήνων.

Ο Αριστοτέλης και ο Ισοκράτης γράφουν ότι είναι φυσικό οι Έλληνες να εξουσιάζουν τους βαρβάρους.

Και κλείνω με την διάσημη φράση του πρώτου φιλοσόφου της Ιστορίας, Θαλή του Μιλησίου :

«Ευχαριστώ τους θεούς που γεννήθηκα ελεύθερος και όχι δούλος, άνθρωπος και όχι ζώον, ΕΛΛΗΝ και ΟΧΙ βάρβαρος».

Το ειδεχθές έγκλημα της Αρτας την περασμένη εβδομάδα, με πρωταγωνιστές τρεις ανθρώπους χαμένους στο λαβύρινθο των ναρκωτικών, προκαλεί έντονη ανησυχία στους αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ., που, μετά το αποτρόπαιο έγκλημα εις βάρος της 34χρονης στην Ξάνθη, βλέπουν τα εγκλήματα που θα μείνουν στην ιστορία για τη φρικαλεότητά τους να αυξάνονται.
…Και να ξυπνούν εφιαλτικές μνήμες από το παρελθόν.

Με αφορμή το τελευταίο,ακολουθεί μια αναδρομή στα 8 πιο αποτρόπαια εγκλήματα που είδαν το φως της δημοσιότητας στην Ελλάδα την τελευταία 25ετία:

• «Εκοψε τη γυναίκα του 16 κομμάτια»,
• «Πριόνισε το γιο του»,
• «Περιέφερε το κεφάλι της στα σοκάκια του χωριού»,

κ.α. παρόμοια και αρρωστημένα:
  

Σκότωσε,διαμέλισε και έβρασε τον φίλο του..

Φεβρουάριος 2013
« Έγκλημα ασύλληπτης βιαιότητας για την περιοχή της Ηπείρου», χαρακτήρισε ο καθηγητής της Ιατροδικαστικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Θεόδωρος Βουγιουκλάκης την ανθρωποκτονία του 48χρονου από τη Φιλιππιάδα. 

«Υπάρχει διαμελισμός του σώματος σε εξαιρετικά μικρά τεμάχια, προκειμένου να εξαφανιστούν τα ίχνη. Είναι, δηλαδή, υπολείμματα οστών και ιστών», εξήγησε στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο κ. Βουγιουκλάκης, ο οποίος εξέτασε, σήμερα το πρωί, τα ευρήματα της αστυνομίας από τον υπόνομο της κατοικίας του 36χρονου δράστη. 
Ο κατ” ομολογίαν δράστης και η 25χρονη που φέρεται ως εμπλεκόμενη στην υπόθεση πήραν 48ωρη προθεσμία και θα απολογηθούν αύριο στον ανακριτή. 
Το άγριο έγκλημα με θύμα έναν 48χρονο, πατέρα δύο ενήλικων παιδιών, αποκαλύφθηκε χθες τα ξημερώματα, μετά την ομολογία ενός 36χρονου ότι τεμάχισε,έβρασε διάφορα μέλη του και πέταξε στο ποτάμι τον άτυχο άνδρα, ο οποίος είχε εξαφανιστεί από τη Φιλιππιάδα στις 11 Φεβρουαρίου. 

Τη σκότωσε επειδή του… άρεσε

Δεκέμβριος 2012. 
Ομολόγησε τη φρικιαστική δολοφονία της 34χρονος Ζωής Δαλακλίδου, στην Ξάνθη.
Ο 27χρονος Χρήστος Παπάζογλου, ο οποίος διατηρούσε μανάβικο δίπλα στο σπίτι της κοπέλας, είπε στους αστυνομικούς πως σκότωσε -στον ακάλυπτο χώρο πίσω από την πολυκατοικία- την άτυχη κοπέλα επειδή του άρεσε και στη συνέχεια την έκαψε για να καλύψει τα ίχνη του.
Η ομολογία του ήταν κυνική: «Την ήξερα από παλιά και μου άρεσε. Την είδα τυχαία τα ξημερώματα της Πέμπτης μπροστά μου και την οδήγησα -παρά την αντίστασή της- στον ακάλυπτο χώρο. Εκεί έγινε ό,τι έγινε. Είχα προφυλακισθεί πέρσι για υπόθεση βιασμού, όμως είχα βγει από τη φυλακή…» είπε.

Ο ιατροδικαστής διαπίστωσε πως η νεαρή γυναίκα υπέστη σeξουαλική κακοποίηση και κακώσεις τόσο στο σώμα όσο και στο κεφάλι, γεγονός που μαρτυρά επώδυνο θάνατο πριν ο δράστης βάλει τη φωτιά, με αποτέλεσμα να φέρει εγκαύματα 2ου και 3ου βαθμού στο πάνω μέρος του σώματός της.

Εκοψε τη γυναίκα του 16 κομμάτια

Ιούνιος 1987. 
Την τεμάχιζε για τρεισήμισι ώρες. Την έκοψε σε 16 κομμάτια και στη συνέχεια τα έβαλε σε διαφορετικές σακούλες και τα πέταξε στους κάδους γύρω από το σπίτι του.
Ενας συλλέκτης, ο οποίος έψαχνε σε κάδο απορριμμάτων για φακέλους αλληλογραφίας, βρήκε στα σκουπίδια, στην οδό Αιλιανού 12, στα Κάτω Πατήσια, τα τεμαχισμένα μέλη της 18χρονης Ζωής Γαρμανή.

Το κεφάλι της άτυχης κοπέλας βρέθηκε σε άλλο σημείο, επί της οδού Αχαρνών και Πιπίνου.
Ηταν τόσο κακοποιημένο που δεν μπορούσε να γίνει αναγνώριση.

Απόδειξη καταστήματος, η οποία βρέθηκε μέσα σε μια από τις σακούλες, θύμισε στον κρεοπώλη τον Παναγιώτη Φραντζή.
Ο σύζυγος της 18χρονης παραδόθηκε μόνος του στις Αρχές και συνελήφθη. Ηταν 27 ετών, φοιτητής της ΑΣΟΕΕ και πλασιέ. Δεν παραδέχτηκε ποτέ ότι σκότωσε τη γυναίκα του. Υποστήριξε ότι την έσπρωξε, με αποτέλεσμα να πέσει πάνω στην ντουλάπα και να σκοτωθεί. «Φοβήθηκα και, προκειμένου να αποφύγω τις συνέπειες, τεμάχισα το πτώμα της», είπε στους αστυνομικούς. Αντίθετα με την ιατροδικαστική έκθεση που ανέφερε ίχνη στραγγαλισμού. Οπως ειπώθηκε τότε, το κίνητρό του ήταν η παθολογική ζήλια.

«Πρόλαβα και τους ξέκανα πρώτος»

Αύγουστος 1996. 

Η κοινή γνώμη παγώνει. Ο φοιτητής Θεόφιλος Σεχίδης, ψυχρός και αμετανόητος, περιγράφει κυνικά με όλες τις λεπτομέρειες πώς εξολόθρευσε την οικογένειά του.
Δολοφόνησε τον πατέρα του, τη μητέρα του, την αδελφή του, το θείο του και τη γιαγιά του και άρχισε να τεμαχίζει τα πτώματά τους με σιδεροπρίονο. Στη συνέχεια, τοποθέτησε τα τεμαχισμένα μέλη σε σακούλες και τα μετέφερε με το αυτοκίνητό του σε σκουπιδότοπο της Καβάλας, όπου τα ξεφορτώθηκε.
«Ηθελαν να με βγάλουν από τη μέση. Πρόλαβα και τους σκότωσα πρώτος. Μου έκαναν ψυχολογικό πόλεμο. Τους ξέκανα για να μη με ξεκάνουν…» ομολόγησε κυνικά στους αστυνομικούς.

Βίασε και σκότωσε το εξάχρονο παιδί του

1993-1994. 
Παραμονή Πρωτοχρονιάς 1993, λίγες ώρες πριν μπει ο νέος χρόνος, ο 40χρονος Μανώλης Δουρής, από την Ερμιόνη Αργολίδας, και η σύζυγός του, Γεωργία, καταγγέλλουν στο Αστυνομικό Τμήμα Κρανιδίου την εξαφάνιση ενός εκ των 7 παιδιών τους, του 6χρονου Νίκου.
Οι έρευνες στην Ερμιόνη ξεκινούν. Ολοι προσπαθούν να βρουν το παιδί. Τελικά εντοπίζεται σε μια αλάνα κοντά στο γήπεδο της Ερμιόνης, πίσω από ένα παλιό εγκαταλειμμένο κτήριο, αλλά είναι νεκρό. Ο ιατροδικαστής αποφαίνεται ότι το παιδί υπέστη σeξουαλική κακοποίηση και ο θάνατός του επήλθε από ασφυξία, καθώς ο δράστης τούς είχε φράξει το στόμα και τη μύτη.

Ο Μανώλης Δουρής, έχοντας στο πλευρό του σύσσωμη την κοινωνία, κλαίει απαρηγόρητος. Ορκίζεται πως θα εκδικηθεί αυτούς που έκαναν τέτοιο κακό στο γιο και την οικογένειά του.
Η βιασύνη του να καταγγείλει την εξαφάνιση του παιδιού του τον καθιστά ύποπτο για τους αστυνομικούς. Ολοι γνώριζαν ότι τα παιδιά του γύριζαν όποια ώρα ήθελαν στο σπίτι, χωρίς να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα ο πατέρας τους. Λίγες μέρες αργότερα ομολογεί πως βίασε και σκότωσε τον 6χρονο Νίκο. Στη συνέχεια αναιρεί την ομολογία του και υποστηρίζει ότι δεν ήταν αυτός ο δράστης. Τον Φεβρουάριο του 1996 ο Δουρής αυτοκτονεί στις φυλακές.

Πριόνισε το γιο του..

Ιούλιος 1996.
«Δεν άντεχα να σας βλέπω να υποφέρετε. Τον σκότωσα για να σας λυτρώσω».
Η αυλαία του οικογενειακού δράματος, εξαιτίας του ψυχικά άρρωστου παιδιού τους, είχε πέσει με τον πιο φρικτό τρόπο. Ο Απόστολος Κοσμάς χτύπησε με τσεκούρι
στο κεφάλι τον πρωτότοκο γιο του και τον κατακρεούργησε με ένα μαχαίρι. Στη συνέχεια τύλιξε το πτώμα του παιδιού του με την κουκούλα του αυτοκινήτου, το φόρτωσε στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου και κατευθύνθηκε στον Κάλαμο. Εκεί, σε ένα λάκκο οικοδομής, πέταξε το πτώμα και του έβαλε φωτιά. Το πρωί της επόμενης ημέρας, ο 54χρονος ξαναπήγε στο σημείο και τεμάχισε με πριόνι το μισοκαμένο πτώμα σε 11 κομμάτια.

Τη στιγμή που έβαζε τα μέλη σε σακούλες με σκοπό να τα πετάξει σε χωματερή, συνελήφθη από αστυνομικούς. Είχε γίνει αντιληπτός από περαστικό.

Περιέφερε το κεφάλι της στα σοκάκια του χωριού

2008.
Η δολοφονία της 25χρονης δασκάλας από τον σύζυγό της, στο χωριό Βουρβούλο κοντά στα Φηρά της Σαντορίνης, χαρακτηρίστηκε ως ένα από τα πλέον αποτρόπαια εγκλήματα στα ελληνικά χρονικά.
Υστερα από έντονη λογομαχία ο 31χρονος Αθανάσιος Αρβανίτης σκότωσε τη σύζυγό του, μαχαιρώνοντάς την κάτω από τη μασχάλη, της έκοψε το κεφάλι και στη συνέχεια περιφερόταν στα σοκάκια του χωριού με αυτό, προκαλώντας φρίκη που ξεπερνάει κάθε φαντασία και ανθρώπινη αντοχή.

Οταν ο 31χρονος εντοπίστηκε από περιπολικό, προσποιήθηκε ότι θέλει να παραδοθεί. Τη στιγμή που ο αστυνομικός επιχείρησε να του περάσει χειροπέδες, όμως, εκείνος του επιτέθηκε με το μαχαίρι και τον τραυμάτισε στο πρόσωπο. Ο άλλος αστυνομικός που επέβαινε στο περιπολικό πυροβόλησε τέσσερις φορές τον δράστη, τραυματίζοντάς τον στο στήθος και στην κοιλιά, αλλά δεν κατάφερε να τον ακινητοποιήσει.

Ο 31χρονος πέταξε το κεφάλι της άτυχης 25χρονης μέσα στο επόμενο περιπολικό που έσπευσε στο σημείο, μπήκε σε αυτό και, κατευθυνόμενος στον τουριστικό οικισμό Φηρά, τράπηκε σε φυγή. Πριν ακινητοποιηθεί, πέρασε στο αντίθετο ρεύμα και παρέσυρε ένα μηχανακάκι, στο οποίο επέβαιναν δύο νεαρές γιατροί, τραυματίζοντάς τες σοβαρά στα άκρα.

Ο «δράκος με το σιδεροπρίονο»

Οκτώβριος 1995. 
«Οταν είχα σeξουαλική επαφή μ” αυτές τις γυναίκες, γινόμουν άλλος άνθρωπος.
Τα χέρια μου ασυναίσθητα πήγαιναν γύρω από το λαιμό τους και τον έσφιγγαν…».

Ο Αντώνης Δαγκλής καταδικάστηκε σε δεκατρείς φορές ισόβια και 52 χρόνια, χωρίς κανένα ελαφρυντικό, για το βι@σμό και το στραγγαλισμό τριών γυναικών και την απόπειρα να βιάσει ακόμη οκτώ.

Εγινε γνωστός ως «δράκος με το πριόνι», αφού την πρώτη, μια 29xρoνη ιερόδουλο, τη στραγγάλισε μέσα στο ειδικά διαμορφωμένο κλειστό φορτηγάκι του, το οποίο είχε σταθμεύσει στην οδό Χαρ. Τρικούπη.

Ο 22χρονος δράστης πήγε στο Σχηματάρι, όπου τεμάχισε με σιδεροπρίονο το πτώμα της και… αφαίρεσε τα σπλάχνα.

Στη συνέχεια οδήγησε έως την Τανάγρα, όπου πέταξε το τεμαχισμένο κορμί της στη θάλασσα και την ακτή, δίπλα από την εθνική οδό.
Ο Αντώνης Δαγκλής συνελήφθη τον Ιανουάριο του 1996. Τον Αύγουστο του 1997 απαγχονίστηκε στο ψυχιατρείο των Φυλακών Κορυδαλλού, μαζί με έναν συγκρατούμενό του.