ellada

Newsorama.

Νέες εικόνες από το σημείο που εντοπίστηκε η σορός της γυναίκας, η οποία βρήκε τραγικό θάνατο στη Θεσσαλονίκη.

Όπως αναφέρει το grtimes.gr η γυναίκα έπεσε φλεγόμενη από τον 4ο όροφο της πολυκατοικίας στην πρασιά. Tο σώμα, τη στιγμή που είχε καταλήξει στο έδαφος, συνέχισε να καίγεται, σύμφωνα με άλλη μαρτυρία. Σημειώνεται, ότι για την ώρα παραμένουν άγνωστες οι συνθήκες που έγινε το συμβάν.

Επί τόπου έσπευσαν δυνάμεις της αστυνομίας και της Πυροσβεστικής, ενώ στη συνέχεια ιατροδικαστής ο οποίος και θα διαπιστώσει τα αίτια και τις συνθήκες του θανάτου της άτυχης γυναίκας.

«Βγήκε ένας κύριος ο οποίος μένει πίσω στην πρασιά, άκουσε έναν θόρυβο πτώσης βαρύ αντικειμένου με διαφορά χτυπήματα, χωρίς ωστόσο να ακουστεί κάποια έκρηξη από γκαζάκι, κουζίνα, αέριο κλπ» δήλωσε φερόμενος μάρτυρας.

«Το μόνο που είδε είναι να κείτεται στην πρασιά μια άμορφη ανθρώπινη μάζα, η οποία έβγαζε καπνό» συμπλήρωσε.

Σύμφωνα με τον ίδιο, η αστυνομία έτυχε να είναι κοντά στο σημείο καθώς πραγματοποιούσε εκείνη την ώρα άλλο έλεγχο σε στάση λεωφορείου. «Βγήκαν κάποιοι μάστορες οι οποίοι ήταν στην οικοδομή, άκουσαν τον θόρυβο, είδαν το πτώμα και ειδοποίησαν την αστυνομία από το μπαλκόνι. Εκείνοι έσπευσαν στο σημείο και έσβησαν την φωτιά από το σώμα, χωρίς να προλάβουν κάτι άλλο» πρόσθεσε.

«Άκουσα έναν θόρυβο λες και γκρεμιζόταν μπαλκόνι. Βγαίνω και κοιτάζω κάτω. Βλέπω ένα πτώμα, που σιγόκαιγε, είχε φωτιά κι έβγαιναν καπνοί», είπε χαρακτηριστικά άλλος αυτόπτης μάρτυρας και πρόσθεσε: «Δεν μπορούσα να καταλάβω αν επρόκειτο για άνδρα ή γυναίκα».

ellada

Newsorama.

ellada

Newsorama.

Πτώμα σε προχωρημένη σήψη εντοπίστηκε το μεσημέρι της Τετάρτης (3/6) δίπλα σε έλος, πίσω από το στρατόπεδο Κακιούζη, στη Θεσσαλονίκη.

Σύμφωνα με πληροφορίες του thestival.gr, το πτώμα ανήκει σε άνδρα, ηλικίας περίπου 60 ετών.

Το πτώμα εντόπισε στο ύψος της πύλης λιμανιού 16 περαστικός ο οποίος κινούνταν στον δρόμο Θεσσαλονίκης- Καλοχωρίου.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι η σορός φέρει οπές στο πρόσωπο, οι οποίες σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις προήλθαν από τη σήψη του πτώματος.

Στο σημείο έσπευσε το κλιμάκιο του Τμήματος Εγκλημάτων κατά Ζωής της Διεύθυνσης Ασφάλειας Θεσσαλονίκης, το οποίο και εξέτασε τον χώρο.

Φωτογραφικό υλικό έχει ήδη σταλεί στις ιατροδικαστικές αρχές για μία πρώτη εκτίμηση των συνθηκών θανάτου του άνδρα.

Φως στα ακριβή αίτια θανάτου του άτυχου άνδρα αναμένεται να ρίξει η διενέργεια νεκροψίας- νεκροτομής.

ellada

Newsorama.

ellada

Newsorama.

ellada

Newsorama.

ellada

Newsorama.

Νωρίς το βράδυ της Κυριακής 20 Φεβρουαρίου 1949 οι ξένοι ανταποκριτές που βρίσκονται στην πρωτεύουσα και οι δημοσιογράφοι των αθηναϊκών εφημερίδων ειδοποιούνται από τον διοικητή της Γενικής Ασφάλειας Αθηνών, Νικόλαο Τσαούση, να σπεύσουν να τον συναντήσουν γιατί είχε κάτι σημαντικό να τους δείξει. Λίγη ώρα αργότερα οι εκπρόσωποι του Τύπου βρίσκονταν σοκαρισμένοι ενώπιον ενός πτώματος. Ανήκε σε έναν 53χρονο άνδρα και έφερε μονάχα τα εσώρουχα και τις κάλτσες του.

«Πρόκειται για τον Δημήτριο Παπαρήγα, μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Κομμουνιστικού Κόμματος. Εκρατείτο εδώ και οκτώ μήνες. Απαγχονίστηκε στις 18:30 με 19:00 σήμερα το απόγευμα στα κρατητήρια με το κορδόνι της πιτζάμας του, που το είχε προσδέσει στο κιγκλίδωμα του κελιού. Ακόμη και η νεκροψία, όπως μπορεί να σας επιβεβαιώσει και ο καθηγητής κ. Γεωργιάδης, δείχνει ότι πρόκειται περί κλασικής μορφής αυτοκτονίας εν κλειστό χώρο. Σημείωμα ή επιστολή δεν βρέθηκε» τους εξηγεί, σε μια προσπάθεια να καταρρίψει οποιαδήποτε άλλη εκδοχή μπορεί να ακουγόταν.

Κατά καιρούς είχαν «αυτοκτονήσει» αρκετοί έγκλειστοι βάζοντας υποτίθεται μια αυτοσχέδια θηλιά γύρω από το λαιμό τους ή «επιλέγοντας» να πηδήξουν από ανοιχτά παράθυρα ή ταράτσες για να… εξιλεωθούν. Ένας ακόμη ακόμη συνηθισμένος τρόπος εξόντωσης αντιφρονούντων ήταν να τους υποβάλλουν σε βασανιστήρια τα οποία δεν άντεχαν και μετά στο πόρισμα να αναφέρεται ότι πέθαναν από ανακοπή ή άλλα παθολογικά αίτια.

Ξύπνησε ευδιάθετος

Εν προκειμένω, σύμφωνα με το επίσημο σενάριο των Αρχών, το πρωί της Κυριακής 20 Φεβρουαρίου 1949 ο «αυτόχειρας» ξύπνησε ευδιάθετος στο κελί της Γενικής Ασφάλειας.

Στις 10:00 π.μ. μάλιστα, όταν ο διευθυντής της Αστυνομίας Αθηνών Άγγελος Έβερτ (πατέρας του μετέπειτα προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, Μιλτιάδη Έβερτ) πραγματοποίησε αιφνιδιαστική επιθεώρηση, παρουσιάστηκε ενώπιόν του και ο Παπαρήγας. «Έχεις κανένα παράπονο;» τον ρώτησε ο αστυνομικός διευθυντής. Οι δυο τους γνωρίζονται εδώ και καιρό καθότι το ηγετικό στέλεχος του Κ.Κ.Ε. εκτός από την πλούσια συνδικαλιστική δράση που είχε αναπτύξει, διέθετε επίσης στο ενεργητικό του καταγεγραμμένους εκτοπισμούς και αποδράσεις.

«Απολύτως κανένα παράπονο. Ό,τι ζητήσω το έχω. Το μόνο που θα ήθελα είναι να ξυριστώ σήμερα» φέρεται να απάντησε ο κρατούμενος. Πάντα σύμφωνα με την αφήγηση των αρχών που αποτυπώθηκε στην πλειοψηφία του αστικού Τύπου της εποχής, ο διευθυντής της Αστυνομίας «επέτρεψε να ξυρίση τον κρατούμενον ο κουρεύς της Γεν. Ασφαλείας αλλ” ο Παπαρρήγας δεν τον εκάλεσε» (εφημερίδα «Η Καθημερινή», 22.2.1949). Το μεσημέρι ο κρατούμενος γευμάτισε και κατόπιν ξάπλωσε στο κρεβάτι του.

«Απαγχονίσθη με ένα κορδόνι»

Τα κελιά επιθεωρούνταν κάθε τέταρτο της ώρας. Μετά τον έλεγχο των 18:00, το στέλεχος του Κ.Κ.Ε. ζήτησε από τον αστυφύλακα που είχε υπηρεσία εκείνη την ώρα να του επιτρέψει να πάει μέχρι την τουαλέτα. Πράγματι μετέβη και κατόπιν ξαναμπήκε στο κελί του και τον ξανακλείδωσαν.

Όταν λίγα λεπτά αργότερα ο σκοπός ξανακοίταξε από τη μικρή οπή της βαριάς μεταλλικής πόρτας, «αντελήφθη ότι ο Παπαρρήγας είχεν απαγχονισθή με ένα κορδόνι εις το παράθυρον. Ειδοποιηθείς προσέτρεξεν αμέσως ο διοικητής της Γεν. Ασφάλειας κ. Τσαούσης, μετ’ ολίγον δε κατέφθασαν αλληλοδιαδόχως, ο διευθυντής της Αστυνομίας Αθηνών κ. Έβερτ (σ.σ. που νωρίτερα είχε πραγματοποιήσει την αιφνιδιαστική επιθεώρηση), ο υπουργός της Δημοσίας Τάξεως κ. Ρέντης μετά του παρά τω υπουργείω διευθυντού κ. Πανοπούλου, ο στρατιωτικός διοικητής Αθηνών αντιστράτηγος Παπαγεωργίου, ο επίτροπος του εκτάκτου στρατοδικείου κ. Στασινόπουλος, ο προϊστάμενος της εισαγγελίας Αθηνών κ. Μανδραπήλιας, ο επίτιμος καθηγητής της ιατροδικαστικής κ. Γεωργιάδης και ο τακτικός καθηγητής της ίδιας έδρας εις το Πανεπιστήμιον κ. Κάτσας για να προβούν εις αυτοψίαν και νεκροψίαν», όπως αναφέρει η «Καθημερινή» στο ίδιο φύλλο.

Ήταν μονάχα με τα εσώρουχα και τις κάλτσες

Το πτώμα έφερε μονάχα τα εσώρουχα και τις κάλτσες του γιατί σύμφωνα με τα δημοσιεύματα «τα ενδύματά του ευρέθησαν κρεμασμένα εις τον τοίχο του κρατητηρίου. Επί της κλίνης εκστρατείας ευρέθησαν αι πυτζάμαι του. Από το πανταλόνι της πυτζάμας ο Παπαρρήγας είχεν αποσπάσει το κορδόνι και δι’ αυτού είχε κατασκευάσει τον βρόχον με τον οποίον είχε περιβάλει τον λαιμόν του. Το άλλο άκρο του κορδονιού το είχε προσδέσει εις το πόμολον του παραθύρου, κατόπιν δε άφηκε το σώμα του να καταπέση διά να απαγχονισθή. Το πτώμα εκρεμάτο εις ελάχιστον ύψος από του δαπέδου με τους πόδας ολίγον κεκαμμένους προς τα έσω. Ο θάνατος μόλις προ ολίγης ώρας είχεν επέλθει».

Ήθελε ν’ αρχίσει πόλεμο η Μόσχα

Διέρρευσε όμως και μια ακόμη πληροφορία. Έξι μέρες πριν πεθάνει, ο Παπαρήγας εφέρεται να είχε γράψει κάτω από το πιάτο που του είχαν βάλει το φαγητό «να ειδοποιηθή η Μόσχα να αρχίση πόλεμο κατά των εκτελέσεων που θα αρχίσουνε».

Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι χρονικά βρισκόμαστε ακόμη στην περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου που έχει ξεσπάσει επισήμως από το 1946 ανάμεσα στον κυβερνητικό στρατό και τις αντάρτικες δυνάμεις του προσκείμενου στο Κομμουνιστικό Κόμμα, Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος, με τις εχθροπραξίες να λήξουν περίπου μισό χρόνο αργότερα. Αρκετοί κομμουνιστές μάλιστα πίστευαν ματαίως ότι η Μόσχα και προσωπικά ο ίδιος ο γενικός γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Σοβιετικής Ένωσης, Ιωσήφ Στάλιν, θα τους βοηθούσε έμπρακτα στον αγώνα που έδιναν.

Ο Σοβιετικός ηγέτης όμως είχε φροντίσει να μοιράσει μαζί με τον Βρετανό πρωθυπουργό Ουίνστον Τσώρτσιλ κρυφά τη νοτιοανατολική Ευρώπη σε σφαίρες επιρροής από το 1944, κάτι που κανείς ακόμα δεν γνώριζε. Βάσει της συμφωνίας αυτής, οι Βρετανοί είχαν λόγο στα τεκταινόμενα της Ελλάδος σε ποσοστό 90% (το οποίο αργότερα «μεταβίβασαν» στις Η.Π.Α.) έναντι 10% της Ε.Σ.Σ.Δ. Ο Στάλιν κράτησε το λόγο του όσον αφορά την Ελλάδα και δεν ενεπλάκη ούτε κατ΄ ελάχιστο στον εμφύλιο πόλεμο. Ο Παπαρήγας ωστόσο, που είχε εδώ και χρόνια επαφές με τη Μόσχα, πίστευε ότι θα βοηθούσαν οι Σοβιετικοί σύντροφοι.

Ο γιος του παντρεύτηκε την μετέπειτα γ.γ. του Κ.Κ.Ε.

Από τους πρώτους που ειδοποιήθηκαν για τον θάνατο του Παπαρήγα ήταν η 32χρονη σύζυγός του Βασιλική, το γένος Καραντώνη, που μετέβη στη Γενική Ασφάλεια μη μπορώντας να πιστέψει το κακό που την είχε βρει. Κατά το παρελθόν είχε συνδράμει και η ίδια στον αγώνα του Κ.Κ.Ε. αλλά ακολούθως είχε αναγκαστεί να υπογράψει «δήλωση μετανοίας και αποκηρύξεως του κομμουνισμού», προκειμένου να μπορεί να κυκλοφορεί ελεύθερη. Καρπός του έρωτα μεταξύ του ζευγαριού ήταν ο πεντάχρονος τότε Θανάσης Παπαρήγας που μεγαλώνοντας θα ακολουθήσει τη δημοσιογραφία και θα παντρευτεί με τη σειρά του την Αλεξάνδρα Δρόσου.

Η γυναίκα του έμελλε να γίνει η πρώτη γυναίκα επικεφαλής κοινοβουλευτικού κόμματος και η πρώτη γυναίκα γενική γραμματέας του Κ.Κ.Ε. Αναφερόμαστε φυσικά στην κ. Αλέκα Παπαρήγα, την μακροβιότερη πολιτική αρχηγό της μεταπολίτευσης καθώς συμπλήρωσε στη θέση αυτή 22 συναπτά έτη (1991 – 2013).

Σε λίγες μέρες θα ξεκινούσε η δίκη του

Στις τάξεις του Κ.Κ.Ε. πάντως κανείς δεν πίστεψε ότι ο Μήτσος Παπαρήγας αυτοκτόνησε και δη τρεις μέρες πριν διεξαχθεί η δίκη του από το στρατοδικείο Αθηνών. Όπως αναφέρει η εφημερίδα «Εθνικός Κήρυξ» της εποχής «επρόκειτο να μεταφερθή τας ημέρας αυτάς εις τα φυλακάς Αβέρωφ (σ.σ. βρίσκονταν στο σημείο που έχει ανεγερθεί σήμερα ο Άρειος Πάγος, επί της λεωφόρου Αλεξάνδρας) καθ’ όσον αυτός και οι μετ’ αυτού συγκατηγορούμενοι συνεργάται του Β. Μαρκεζίνης, Κορνήλιος Νικολαΐδης, Α. Χαΐνογλου, Ε. Πλακαντωνάκης, Στέλλα Πλακαντωνάκη, Παν. Καραγκίτζης ή Σίμος, Α. Ιωαννίδης, Ν. Μουτενίδης, Ε. Λυγιρός, Κλειώ Ιωαννίδη, Μάρθα Σταμάτη, Λ. Τιάκας, Ι. Αναγνωστόπουλος και Σ. Πλακαντωνάκης, είχον παραπεμφθεί εις το Έκτακτον Στρατοδικείον».

Αιτιολογώντας την «αυτοκτονία» ο συντάκτης αναφέρει πως «φαίνεται ότι δεν είχε το σθένος να αντιμετωπίση τας συντριπτικάς κατηγορίας, με τας οποίας εβαρύνετο, ούτε όμως ήθελε και να αρνηθή ταύτας ενώπιον του Στρατοδικείου, φοβούμενος την μήνιν των αυθεντών του. Λέγεται ακόμη, ότι μεταξύ αυτού και του Β. Μαρκεζίνη αντηλλάγησαν βαρύταται εκφράσεις, καθ΄όσον προς στιγμήν, ο Παπαρρήγας υποψιάσθη ότι επρόδωσε το κρησφύγετόν του ο Μαρκεζίνης. Εις μίαν μάλιστα στιγμιαίαν προ καιρού συνάντησίν των, εις τα κρατηρήρια της Γενικής Ασφαλείας, ο Μαρκεζίνης ηκούσθη λέγων αποτεινόμενος προς τον Παπαρρήγα: Βρε άτιμε, εγώ δεν είμαι προδότης…».

Γιατί αυτοκτόνησε σύμφωνα με τον αστικό Τύπο

Στο ίδιο μήκος κύματος θα κινηθεί και η εφημερίδα «Εστία» της 22ας Φεβρουαρίου 1949. «Άγρια και θηριώδης, όπως είναι όλαι αι κομμουνιστικαί εκδηλώσεις, υπήρξε και η χθεσινή αυτοκτονία του κομμουνιστού ηγέτου Παπαρρήγα εις τας φυλακάς όπου εκρατείτο, αναφέρει. Είτε διότι απεγοητεύθη από τας πληροφορίας τας οποίας έμαθε διά την σημειουμένην οξείαν διαμάχην εις τους κόλπους του Κομμουνιστικού Κόμματος, είτε διότι ηθέλησε να προλάβη την δημοσίαν εκδίκασίν του και την ενδεχόμενη αποκάλυψιν των κομμουνιστικών μυστικών τα οποία γνωρίζει, ο Παπαρρήγας συνεμορφώθη με παλαιάς παραδόσεις του κόμματός του, αυτοχειριαζόμενος».

Και καταλήγει: «Εν πάση περιπτώσει, πρέπει να έχωμεν υπ’ όψιν, ότι η παγκόσμιος κομμουνιστική κίνησις και οι συνοδοιπόροι της θα επωφεληθούν όσον ημπορούν περισσότερον της αυτοκτονίας αυτής, διά να αποπειραθούν να δυσφημήσουν την Ελλάδα. Και διά τον λόγον αυτόν πρέπει να κληθούν αμέσως όλοι οι ενταύθα ευρισκόμενοι ξένοι δημοσιογράφοι να λάβουν γνώσιν όλων των λεπτομερειών της αυτοκτονίας και να διαπιστώσουν εξ ιδίας αντιλήψεως τας συνθήκας υπό τας οποίας αυτή επραγματοποιήθη. Η Ελλάς δεν έχει τίποτε να φοβηθή και τίποτε να κρύψη».

Μια ζωή δοσμένος στο Κ.Κ.Ε.

Ο απαγχονισθείς ήταν δοσμένος όλη του τη ζωή στο κόμμα. Γεννήθηκε το 1896 στον Βόλο και μεγάλωσε μέσα στη φτώχεια μαζί με τα τέσσερα αδέλφια του. Από πολύ νωρίς δοκιμάστηκε στη βιοπάλη αφού πήγε στο σχολαρχείο της εποχής μέχρι τη δεύτερη τάξη και μετά ξεκίνησε να δουλεύει ως σιδεράς. Ήταν μόλις 14 ετών και είχε ξεκινήσει ήδη να διακατέχεται από το στοιχείο της ταξικής συνείδησης. Το 1921 εστάλη στο Μικρασιατικό μέτωπο γεγονός που τον έκανε να μισήσει τον μιλιταρισμό και να μιλάει πλέον ανοικτά για τα δεινά «του διεθνή ιμπεριαλισμού και των ντόπιων υποτελών του». Τον Οκτώβριο του 1922 γίνεται μέλος του Κ.Κ.Ε. Το κόμμα του αναθέτει την οργάνωση του Συνδέσμου Παλαιών Πολεμιστών Μαγνησίας και εκλέγεται αμέσως γραμματέας. Ένα χρόνο αργότερα φυλακίζεται και εξορίζεται ενώ το 1924 πρωτοστατεί στη μεγάλη γενική απεργία του Βόλου αναδεικνύοντας τις οργανωτικές ικανότητές του. Οι εργάτες τον εμπιστεύονται και τον αναδεικνύουν γραμματέα του Εργατικού Κέντρου της πόλης. Στο 3ο συνέδριο του Κ.Κ.Ε. (1927) εκλέγεται μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και στο 4ο (1928) μέλος του Πολιτικού Γραφείου. Το 1930 θα φυλακιστεί στο φρούριο Ιντζεδίν των Χανίων.

Μόλις αποφυλακίζεται όμως τον ξαναπιάνουν και το 1931 δραπετεύει από τις φυλακές Συγγρού και διαφεύγει στο εξωτερικό. Θα συλληφθεί εκ νέου το 1936 από το καθεστώς Μεταξά και για τα επόμενα οκτώ χρόνια θα φυλακίζεται και θα εξορίζεται σε Κέρκυρα, Κίμωλο, Ακροναυπλία και Χαϊδάρι από το οποίο θα δραπετεύσει με τη βοήθεια της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας για να ξαναβγεί στην παρανομία. Μετά την Κατοχή πρωτοστατεί στον αγώνα των συνδικάτων και θα εκλεγεί γενικός γραμματέας της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος. Θα πιαστεί από τις αρχές για μια ακόμη φορά το 1948. Θα είναι και η τελευταία…

«Δολοφονήθηκε άνανδρα»

Η Κεντρική Επιτροπή του Κ.Κ.Ε. ανακοίνωσε την απώλεια του κομμουνιστή συνδικαλιστή και γραμματέα της Γ.Σ.Ε.Ε. στις 21 Φεβρουαρίου 1949 με ανακοίνωση που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος «Προς τη Νίκη». Αναφέρει σχετικά: «Με μεγάλη θλίψη η Κεντρική Επιτροπή και η Κεντρική Επιτροπή Ελέγχου του ΚΚΕ  αναγγέλλουν,  ότι  στις 20 του  Φλεβάρη  στα  υπόγεια  της Γενικής Ασφάλειας της Αθήνας δολοφονήθηκε άνανδρα ο Μήτσος Παπαρήγας, Γενικός Γραμματέας της ΓΣΕΕ, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής  Ελέγχου  του  ΚΚΕ,  ένα  από  τα  παλιά  μέλη  του κόμματός μας. Στο πρόσωπο του Μήτσου Παπαρήγα η εργατική τάξη  και  ο  λαός  της  Ελλάδας  χάνουν  έναν  από  τους  πιο πρωτοπόρους  αγωνιστές,  ένα  από  τα  ανώτατα  καθοδηγητικά στελέχη στον Λαϊκοαπελευθερωτικό αγώνα μας.

Τη  δολοφονία  του  αλησμόνητου  συντρόφου  μας  Μήτσου Παπαρήγα την οργάνωσαν οι αμερικανοάγγλοι ιμπεριαλιστές και οι μοναρχοφασίστες πράχτορες με την προσωπική συμμετοχή του Ρέντη (σ.σ. ο Κωνσταντίνος Ρέντης ήταν τότε υπουργός Δημοσίας Τάξεως). Νόμισαν πως έτσι θα λυγίσουν το λαό μας. Μα το αποτρόπαιο έγκλημα ατσαλώνει πιο πολύ τη θέληση των εργαζομένων για τη συντριβή του εχθρού. Η ζωή και οι αγώνες του Μήτσου Παπαρήγα θα τους φωτίζουν και θα τους εμπνέουν μέχρι την τελική νίκη(…)».

«Είδα να σέρνουν σε μια κουβέρτα κάτι βαρύ. Κατάλαβα»

Άξια μνείας είναι επίσης η μαρτυρία του μέλους της Εθνικής Αντίστασης Μαργαρίτας Κωτσάκη, η οποία έμεινε συνολικά 16 χρόνια στη φυλακή και εξορίστηκε για άλλα 11 λόγω της κομμουνιστικής δράσης της, καθώς το κελί της ήταν ακριβώς δίπλα σε αυτό του Μήτσου Παπαρήγα όταν εκείνος απεβίωσε.  Στο βιβλίο της «Μια ζωή γεμάτη αγώνες» (εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή) αναφέρει σχετικά:

«Ξαφνικά, το πρωί της 20 του Φλεβάρη 1949, άκουσα τη φωνή του φύλακα, που έκανε την καταμέτρηση στο κάθε κελί: «Ο Παπαρήγας φουρκίστηκε!» Έτρεχε προς το αρχιφυλακείο, κι εγώ βρήκα την ευκαιρία και ρώτησα την κοπέλα που ήταν φυλακισμένη στο απέναντι κελί: «Τι θα πει φουρκίστηκε;» Κι εκείνη μου απάντησε: «Φουρκίστηκε σημαίνει κρεμάστηκε.». Πάγωσα κυριολεχτικά.

Από κείνη τη στιγμή άρχισε μεγάλη κίνηση. Πηγαινοέρχονταν για να δουν τον κρεμασμένο. Η πόρτα του κελιού μου δεν εφαπτόταν με το τσιμεντένιο πάτωμα και άφηνε μια χαραμάδα. Ξάπλωνα χάμω με την κοιλιά και έβλεπα τα πόδια που πηγαινοέρχονταν. Δεν ήξερα τι να κάνω. Ζήτησα να μου ανοίξουν για την τουαλέτα, δε μου άνοιξαν. Δεν άνοιξαν σε κανέναν όλη μέρα. Με πήρανε τα δάκρυα.

Έκλαιγα για τον άνθρωπο, τον αγωνιστή, τον αφοσιωμένο στην εργατική τάξη, που δολοφονήθηκε με τέτοιον απάνθρωπο τρόπο. Το απόγευμα προς το βράδυ άκουσα καινούργιες φωνές: «Έρχονται οι δημοσιογράφοι.» Πάλι ξάπλωσα χάμω και είδα να περνούν παπούτσια διαφορετικά από κείνα των αστυνομικών. Ποιος ξέρει, ή μάλλον ξέρουμε, τι είδους δημοσιογράφους κάλεσαν. (Και τώρα διερωτώμαι: Δε βρέθηκε κανένας απ’ αυτούς, ύστερα από τόσα χρόνια να πει τι είδε; Φαίνεται αυτοί οι δημοσιογράφοι προέρχονταν από εφημερίδες που υμνούσαν τη Δεξιά, και μισούσαν θανάσιμα τους κομμουνιστές…) Κατά τα μεσάνυχτα άκουσα πάλι βήματα σαν να έσερναν κάτι βαρύ. Ξάπλωσα πάλι, και είδα να σέρνουν σε μια κουβέρτα κάτι βαρύ. Κατάλαβα. Ήταν το τιμημένο κορμί του συντρόφου Παπαρήγα.

Το πρωί της άλλης μέρας μας άνοιξαν. Είδα τότε στο βάθος του διαδρόμου ένα σωρό ρούχα, σκεπασμένα με μια γκρίζα καμπαρτίνα. Ρώτησα έναν αστυνομικό που μας έκανε τον καλό: «Μα πού βρήκε το σκοινί μέσα στο κελί και κρεμάστηκε;» Εκείνος μου απάντησε: «Ε να, με το κορδόνι της πιτζάμας του. «Όμως», του λέω, «το παράθυρο του κελιού είναι ψηλά, πώς μπόρεσε να φτάσει και να περάσει το κορδόνι από τις σιδεριές του;» «Ε», μου λέει, «επειδή ήταν γέρος του είχαμε δώσει ένα σκαμνί να κάθεται: Ανέβηκε σ’ αυτό, και πέρασε το κορδόνι.» Ήταν πολύ χοντρό το ψέμα, τι περίμενα όμως; Να μου πει την αλήθεια;

Την άλλη μέρα άκουσα κλάματα γυναίκας. Κατάλαβα, ήταν τα κλάματα της Βασιλείας, της γυναίκας του δολοφονημένου αγωνιστή. Τη βραδιά που κρέμασαν τον Παπαρήγα, όλη νύχτα άκουγα τα παραληρήματα και τα βογγητά του αγωνιστή Τσαμουταλίδη. Τον αγωνιστή αυτόν τον πέταξαν απ’ το παράθυρο, δεν τον κρέμασαν όπως τον Παπαρήγα». Αυτό που δεν έχει διαλευκανθεί είναι με ποιο τρόπο «αυτοκτόνησαν» τον Παπαρήγα ή πώς γίνεται η συγκρατούμενή του στο ακριβώς διπλανό κελί Μαργαρίτας Κωτσάκη να μην αντιλήφθηκε ότι οι αρχές σκηνοθέτησαν το κρέμασμά του. Δεν ακούστηκε τίποτα όταν πήγαν να του περάσουν τη θηλιά από το λαιμό; Δεν κατάλαβε όταν θα άνοιξαν το κελί του για να μπουν άνδρες της Ασφάλειας; Υπάρχει πάντως και μια ακόμη παράμετρο ως προς τον τρόπο με τον οποίο πέθανε το στέλεχος της Αριστεράς.

Του έβαζαν δηλητήριο;

Η εφημερίδα «Ριζοσπάστης» στο φύλλο της 16ης Δεκεμβρίου 1979 αναφέρει χαρακτηριστικά: «Όπως αποκαλύφθηκε μερικά χρόνια αργότερα, στη μετεμφυλιοπολεμική περίοδο, ο Μήτσος Παπαρήγας εξοντώθηκε με αργό και συστηματικό τρόπο, αφού οι δήμιοί του φρόντιζαν να του βάζουν στο φαγητό δόσεις από κάποιο είδος δηλητηρίου» μέχρι να τον αποτελειώσουν.

* Ο Γεώργιος Σαρρής είναι δημοσιογράφος – μέλος της ΕΣΗΕΑ, τιμηθείς από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με το Βραβείο Αθ. Μπότση για την αντικειμενική και με πληρότητα παρουσίαση ιστορικών πολιτικών θεμάτων.

ellada

Newsorama.

Βράδυ Τετάρτης 21 Ιουλίου 1965. Το κέντρο της Αθήνας έχει γεμίσει από χιλιάδες φοιτητές που διαδηλώνουν με παλμό εναντίον της κυβέρνησης του Γεωργίου Αθανασιάδη – Νόβα αλλά και του μόλις 24 ετών βασιλέα Κωνσταντίνου Β’ που έχει αναθέσει τη σχετική εντολή στον πολιτικό, λογοτέχνη και δημοσιογράφο λίγες ημέρες νωρίτερα, αφού πρώτα είχε εξωθήσει σε παραίτηση τον λαοφιλή εκλεγμένο πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου που στις εκλογές είχε αποσπάσει το δυσθεώρητο ποσοστό του 52,72% των ψήφων.

Τα συνθήματα που ακούγονται είναι «κάτω οι αποστάτες», «οι προδότες στο Γουδί», «η Αυλή θα μαντρωθεί», «δεν σε θέλει ο λαός, παρ’ τη μάνα σου και μπρος» (αναφερόταν στον άνακτα και τη βασιλομήτορα Φρειδερίκη) και άλλα παρόμοια.

Κάθε μέρα το ίδιο σκηνικό εκτυλίσσεται τόσο στην πρωτεύουσα όσο και σε μεγάλες πόλεις ανά την Ελλάδα. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι από τις 16 Ιουλίου έως τις 17 Αυγούστου εκείνου του θερμού πολιτικά καλοκαιριού που πέρασε στην Ιστορία ως «Ιουλιανά», καταγράφηκαν 383 διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις. Κάποιες απ’ αυτές θα αντιμετωπιστούν με αστυνομική βία.

Οι αρχές χτυπούν ανεξέλεγκτα τους διαδηλωτές προκειμένου να επιβάλλουν την τάξη.

Κυνηγήθηκε η οικογένειά του

Σε μια τέτοια σύγκρουση αστυνομικών και διαδηλωτών βρέθηκε και ο 22χρονος σπουδαστής Σωτήρης Πέτρουλας εκείνο το μοιραίο βράδυ.

Γεννημένος στο Οίτυλο της Μάνης από γονείς αγρότες αριστερών πεποιθήσεων το 1942, νιώθει από νωρίς τις επιπτώσεις των ιδεολογικών πεποιθήσεων της οικογένειάς του. Σε ηλικία μόλις τεσσάρων ετών αναγκάζεται να εγκαταλείψει μαζί με τους γονείς του το χωριό της Λακωνίας εξαιτίας του γεγονότος ότι ο πατέρας του βρίσκεται στο στόχαστρο τοπικών συμμοριών της Δεξιάς που λειτουργούν ανεξέλεγκτα. Άλλωστε το 1946 είναι η χρονιά που ξεκινά και τυπικά ο Εμφύλιος Πόλεμος που θα διαρκέσει έως το 1949.

Η οικογένεια καταφεύγει στην Αθήνα. Ο μικρός μόλις τελειώνει το σχολείο καταφέρνει να εισαχθεί στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών (νυν Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών), ενώ παράλληλα δουλεύει για να βοηθήσει τους γονείς του.

Οργανωμένος από νωρίς στην Ε.Δ.Α.

Από νωρίς έχει φροντίσει να οργανωθεί στην νεολαία της Ε.Δ.Α. (Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς), του μεγαλύτερου νόμιμου κόμματος της Αριστεράς εκείνη την περίοδο με σημαντική κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.

Όταν ο Πέτρουλας ήταν 15 ετών, η Ε.Δ.Α. είχε φθάσει να αναχθεί σε αξιωματική αντιπολίτευση, προκαλώντας αναταραχή στο πολιτικό σύστημα αφού στις τάξεις του υπήρχαν σημαντικά στελέχη του έκνομου κομμουνιστικού κόμματο.

Τόσο η Δεξιά. που εκπροσωπούνταν από το κόμμα της Εθνικής Ριζοσπαστικής Ένωσης που είχε ιδρύσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, όσο και οι δυτικές πρεσβείες προεξάρχουσας της αμερικανικής, το τελευταίο που θα ήθελαν μεσούντος του Ψυχρού Πολέμου, θα ήταν να δουν την Αριστερά να εδραιώνεται σε μια χώρα – «κλειδί» της νοτιοανατολικής Ευρώπης όπως είναι η Ελλάδα.

Ένταξη στη Νεολαία Λαμπράκη

Η νεολαία της Ε.Δ.Α. δεν θα μακροημερεύσει. Στις 22 Μαΐου του 1963 δολοφονείται στη Θεσσαλονίκη ο συνεργαζόμενος βουλευτής με την Ε.Δ.Α. Γρηγόρης Λαμπράκης από παρακρατικούς και περίπου δύο εβδομάδες αργότερα ιδρύεται η «Δημοκρατική Κίνηση Νέων Γρηγόρης Λαμπράκης». Τον Σεπτέμβριο του 1964 η εν λόγω οργάνωση συγχωνεύεται με τη νεολαία της ΕΔΑ και από το μείγμα αυτό θα προκύψει η «Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη» που στο ιδρυτικό της συνέδριο θα εκλέξει πρόεδρο τον 40χρονο τότε μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη.

Ο Πέτρουλας αν και έχει διαφωνήσει με τη διάλυση της νεολαίας της Ε.Δ.Α., εντάσσεται στη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη αποτελώντας ηγετικό στέλεχος της αριστερής πτέρυγας της . Μάλιστα έρχεται σε προστριβή με άλλα σημαίνοντα μέλη για την στρατηγική της οργάνωσης, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να του επιβληθεί η ποινή της μομφής εναντίον του.

Συμμέτοχος στις διαδηλώσεις των Ιουλιανών

Ο ίδιος χωρίς να προδώσει τα πιστεύω του, συνεχίζει να μάχεται για τις ιδέες του. Όταν ξεσπούν τα Ιουλιανά το καλοκαίρι του 1965 θεωρεί χρέος του να συμμετάσχει στις διαδηλώσεις κατά των αποστατών βουλευτών και του Στέμματος.

Κρατάει μάλιστα ένα από τα πανό μαζί με συμφοιτητή του. Τις πρώτες βραδινές ώρες της 24ης Ιουλίου η αστυνομία για να διαλύσει την δυναμική πορεία της Φοιτητικής Ένωσης Ελλάδος που κατευθυνόταν προς το Κοινοβούλιο, κάνει χρήση δακρυγόνων και χτυπάει ανελέητα με γκλομπς τον κόσμο στη συμβολή των οδών Σταδίου και Εδουάρδου Λω. Επικρατεί χάος. Το πυκνό πλήθος αναγκάζεται να οπισθοχωρήσει.

Δακρυγόνο στο κεφάλι

Ένα από τα βομβίδια δακρυγόνων χτυπάει στο μέτωπο τον σπουδαστή Σωτήρη Πέτρουλα που σωριάζεται στο έδαφος. Η ώρα είναι γύρω στις 22:00 το βράδυ.

Ο αστυνομικός, του οποίου ποτέ δεν γνωστοποιήθηκε το όνομα, δεν έριξε το δακρυγόνο στον αέρα για διαλυθεί το πλήθος, αλλά κατευθείαν στο ύψος του κεφαλιού. Ήταν καθαρή δολοφονία που ακόμη και στις μέρες μας παραμένει ανεξιχνίαστη.

Η πρώτη καταγραφή του χτυπημένου νεαρού αναφέρεται στον Σταθμό Α’ Βοηθειών του Ερυθρού Σταυρού στις 03:00 το πρωί της 22ας Ιουλίου. Η ιατροδικαστική έκθεση κάνει λόγο για θάνατο από ασφυξία λόγω του δακρυγόνου. Τι μεσολάβησε από τις δέκα το βράδυ μέχρι τις τρεις το πρωί; Γιατί υπήρξε τόσο μεγάλη καθυστέρηση;

Η εκδοχή της οικογένειας του Πέτρουλα και αρκετών διαδηλωτών που ήταν παρόντες στο περιστατικό είναι πως ο Σωτήρης μεταφέρθηκε λιπόθυμος στην αστυνομική κλούβα και στραγγαλίστηκε.    

Έσπευσαν να θάψουν το πτώμα

Το βέβαιο είναι ότι οι αρχές αντί να παραδώσουν το πτώμα στους γονείς του, προσπάθησαν να το θάψουν βιαστικά πριν ανατείλει ο ήλιος.

Το αντιλήφθηκαν όμως οι συμφοιτητές του που έσπευσαν στο νεκροτομείο και με παρέμβαση βουλευτών της Ε.Δ.Α. το άψυχο κορμί δόθηκε στην οικογένειά του.

Όταν το πήγαν σπίτι, σύμφωνα με τα λεγόμενά τους έμειναν άναυδοι. Στο νεκροτομείο είχαν σκίσει χιλιοστό προς χιλιοστό τον λαιμό του άτυχου νέου για να μην αποκαλυφθούν οι μώλωπες και οι αποδείξεις του πιθανού στραγγαλισμού.

Ο τέως πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου θα καταγγείλει δημόσια τον Γεώργιο Αθανασιάδη – Νόβα ως κύριο υπεύθυνο της δολοφονίας που δεν δίσταζε να βάψει τα χέρια μου με αίμα προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία.

«Η κυβέρνηση Νόβα, δεν ηρκέσθη να είναι κυβέρνησις προδοσίας. Έγινε και κυβέρνησις αίματος. Πρέπει να εξαφανισθή από προσώπου της γης και να λογοδοτήσει διά τα εγκλήματά της» θα πει.

Η κυβέρνηση των αποστατών από την πλευρά της προσέφυγε στη γνωστή από ανάλογες περιπτώσεις του παρελθόντος επιχειρηματολογία των «οχλοκρατικών εκδηλώσεων κομμουνιστών».

Παλλαϊκή κηδεία

Η κηδεία του Πέτρουλα μια ημέρα αργότερα, το Σάββατο 23 Ιουλίου, θα μετατραπεί σε παλλαϊκή συγκέντρωση.

Χιλιάδες πολίτες θα ακολουθήσουν τη νεκροφόρα από τον Κολωνό όπου έμενε, μέχρι την Μητρόπολη Αθηνών που τελέστηκε η εξόδιος ακολουθία, παρόντος του πολιτικού κόσμου της Αριστεράς. Το σύνθημα που δονούσε την πρωτεύουσα ήταν «ο Σωτήρης ζει».

Παραμονή της κηδείας συνεδρίαζε η νεολαία Λαμπράκη προκειμένου να κανονίσει τα της κηδείας. Στην κεφαλή του τραπεζιού καθόταν ο επικεφαλής της οργάνωσης και βουλευτής της Ε.Δ.Α., Μίκης Θεοδωράκης.

Όσο κουβέντιαζαν τις λεπτομέρειες της τελετής, εκείνος καθόταν και έγραφε σε ένα χαρτί. Κάποια στιγμή τους λέει: «σταματήστε τώρα, να σας πω και την δική μου πρόταση».

Και άρχισε να τους διαβάζει τους πρώτους στίχους από το τραγούδι «Σωτήρη Πέτρουλα» που μόλις είχε δημιουργήσει.

Οι στίχοι έχουν ως εξής:

Σωτήρη Πέτρουλα, Σωτήρη Πέτρουλα,

σε πήρε ο Λαμπράκης σε πήρε η λευτεριά,

σε πήρε ο Λαμπράκης σε πήρε η λευτεριά.

Μάρτυρες ήρωες οδηγούνε,

τα γαλάζια μάτια του μας καλούνε.Σωτήρη Πέτρουλα, Σωτήρη Πέτρουλα,

αηδόνι και λιοντάρι βουνό και ξαστεριά,

αηδόνι και λιοντάρι βουνό και ξαστεριά.

Μάρτυρες ήρωες οδηγούνε,

τα γαλάζια μάτια του μας καλούνε.

Σωτήρη Πέτρουλα, Σωτήρη Πέτρουλα,

οδήγα το λαό σου, οδήγα μας μπροστά,

οδήγα το λαό σου, οδήγα μας μπροστά.

Μάρτυρες ήρωες οδηγούνε,

τα γαλάζια μάτια του μας καλούνε.

Σωτήρη Πέτρουλα, Σωτήρη Πέτρουλα.

* Ο Γεώργιος Σαρρής είναι δημοσιογράφος – μέλος της ΕΣΗΕΑ, τιμηθείς από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με το Βραβείο Αθ. Μπότση για την αντικειμενική και με πληρότητα παρουσίαση ιστορικών πολιτικών θεμάτων

Πολιτική

Newsorama.

ellada

Newsorama.

ellada

Newsorama.

ellada

Newsorama.

ellada

Newsorama.

ellada

Newsorama.

ellada

Newsorama.

Το τραγικό τέλος σε μία υπόθεση που ήταν ανοιχτή για 15 χρόνια γράφτηκε στη Γερμανία.
Οι γερμανικές Αρχές ανακάλυψαν τη σορό ενός εννιάχρονου κοριτσιού, γνωστή στα μέσα μαζικής ενημέρωσης ως η γερμανίδα “Madeleine McCann”, καθώς η τύχη της αγνοείτο τα τελευταία 15 χρόνια.

Η Peggy Knobloch είχε εξαφανιστεί στη διαδρομή από το σχολείο στο σπίτι της, στο Θουέρινγκεν της Βαυαρίας στις 5 Μαΐου 2001.

Το 2002 ένας άνδρας με νοητικά προβλήματα ομολόγησε ότι σκότωσε την Peggy για να καλύψει ότι την είχεκακοποιήσει σeξουαλικά. Λίγο μετά πήρε πίσω την ομολογία του, φυλακίστηκε όμως σε ψυχιατρική πτέρυγα. Το 2014 η καταδίκη του αναιρέθηκε και αφέθηκε ελεύθερος. Ένας πολίτης ανακάλυψε κόκκαλα που άνηκαν σε παιδικό σώμα να προεξέχουν από το έδαφος, καθώς μάζευε μανιτάρια στο δάσος έξω από τη Θουέρινγκεν το Σάββατο 2 Ιουλίου και αμέσως ενημέρωσε την αστυνομία.

Tα λείψανα βρέθηκαν περίπου εννέα μίλια από το σπίτι της 9χρονης. Εκτός από υπολείμματα της σορού, η αστυνομία συνέλεξε από το σημείο προσωπικά αντικείμενα που πιστεύεται ότι άνηκαν στη μικρή.

karfitsa.gr-Diethni

Newsorama.

Πτώμα σε κατάσταση μουμιοποίησης, που πιστεύεται ότι ανήκει στην ελλείπουσα από τις 23 Φεβρουαρίου “Αννη Κωνσταντίνου, εντοπίστηκε σε χαράδρα στην περιοχή κοντά στο δρόμο Καρβουνά – Τροόδους. Σε απόσταση 10 μέτρων από αυτό, εντοπίστηκε το αυτοκίνητο της Κωνσταντίνου.

Σε δηλώσεις στο ΚΥΠΕ, ο Υπεύθυνος του ΤΑΕ Λεμεσού, Υπαστυνόμος Ιωάννης Σωτηριάδης, είπε ότι γύρω στις 10.30 σήμερα το πρωί λήφθηκε πληροφορία από διερχόμενο πολίτη στην περιοχή του Αμιάντου, ότι υπάρχει αυτοκίνητο σε χαράδρα βάθους 60 μέτρων περίπου.

“Αμέσως μετέβησαν στη σκηνή μέλη του αστυνομικού σταθμού Πλατρών, που κατέβηκαν στη χαράδρα, και σε απόσταση 10 μέτρων περίπου από τη χαράδρα προς τον γκρεμό εντοπίστηκε σώμα γυναίκας, το οποίο μοιάζει με την 47χρονη ελλείπουσα “Aννη Κωνσταντίνου. Εξετάζεται το ενδεχόμενο να είναι εκείνη. Το αυτοκίνητο είναι εκείνο που οδηγούσε η ίδια την ημέρα που εξαφανίστηκε, και δηλώθηκε ως ελλείπον πρόσωπο”, πρόσθεσε.

Η “Aννη Κωνσταντίου είχε καταγραφεί ως ελλείπον πρόσωπο στις 23/2/2016 στον αστυνομικό σταθμό Αγίου Δομετίου από το σύζυγό της.

Σύμφωνα με τον κ. Σωτηριάδη, έκτοτε οργανώθηκαν μεγάλες επιχειρήσεις και με ελικόπτερο από την Αστυνομία που επικεντρώθηκαν στην περιοχή και στα περίχωρα της Λευκωσίας.

Στην σκηνή μετέβη ο ιατροδικαστής Νικόλας Χαραλάμπους για αυτοψία. Τα αίτια του θανάτου αναμένεται να διευκρινιστούν από τη νενομισμένη νεκροτομή.

Να διευκρινιστεί ότι το πτώμα εντοπίστηκε με τα ρούχα που φορούσε η εκλειπούσα τη μέρα που εξαφανίστηκε.

karfitsa.gr-Diethni

Newsorama.