Το δεύτερο lockdown στο οποίο θα μπει η Ελλάδα από το πρωί του Σαββάτου 7/11 φέρνει αλλαγές και στις πτήσεις. Ποια αεροδρόμια θα κλείσουν και τι θα ισχύει με τα αεροπορικά ταξίδια. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ανακοίνωσε νέο lockdown σε όλη την Ελλάδα για τρεις εβδομάδες.

Λόγω του lockdown θα υπάρξουν μεταξύ άλλων αλλαγές στις πτήσεις και αναμένεται να ανακοινωθούν επίσημα τις επόμενες ώρες.

Σύμφωνα με πληροφορίες τα αεροδρόμια στην Ελλάδα αναμένεται να κλείσουν, εκτός από το Ελευθέριος Βενιζέλος.

Όσον αφορά τις πτήσεις εξωτερικού αυτές θα εκτελούντα με τα ίδια αυστηρά μέτρα που ισχύουν και σήμερα.

Αντίθετα οι πτήσεις εσωτερικού θα πραγματοποιούνται μόνο για συγκεκριμένους λόγους και με τα κατάλληλα δικαιολογητικά.

Lockdown στην Ελλάδα – Απαγόρευση κυκλοφορίας: Οι 6 λόγοι που επιτρέπονται οι μετακινήσεις

Με τον πλέον επίσημο τρόπο το δεύτερο κύμα της πανδημίας του κορονοϊού φέρνει και το δεύτερο γενικευμένο lockdown στη χώρα, όπως ανακοίνωσε το πρωί της Πέμπτης ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο λοιμωξιολόγος Σωτήρης Τσιόδρας.

Ενεργό και στην Αθήνα θα είναι το 13033, το οποίο ενεργοποιείται επίσημα από τις 06:00 του Σαββάτου στα πλαίσια εφαρμογής των νέων μέτρων για τον περιορισμό της πανδημίας του νέου κορονοϊού.

Ο πολίτης πρέπει να δηλώνει:

• το ονοματεπώνυμο του,
• τη Διεύθυνση κατοικίας του
•  και τον λόγο που αντιστοιχεί στην έξοδο από το σπίτι.

Το SMS πρέπει να είναι της μορφής: X κενό ονοματεπώνυμο και διεύθυνση κατοικίας όπου Χ ο λόγος εξόδου με τον αριθμό 1, 2, 3, 4, 5, 6 που αντιστοιχεί στις αιτιολογίες:

1. Μετάβαση σε φαρμακείο ή επίσκεψη στον γιατρό εφόσον αυτό συνιστάται μετά από σχετική επικοινωνία

2. Μετάβαση σε εν λειτουργία κατάστημα προμηθειών αγαθών αναγκών πρώτης ανάγκης, σούπερ μάρκετ, μίνι μάρκετ όπου δεν είναι δυνατή η αποστολή τους

3. Μετάβαση στην τράπεζα στο μέτρο που δεν είναι δυνατή η ηλεκτρονική συναλλαγή

4. Κίνηση για παροχή βοήθειας σε ανθρώπους που βρίσκονται σε ανάγκη*

5. Μετάβαση σε τελετή υπό τους όρους που προβλέπει ο νόμος ή μετάβαση διαζευγμένων γονέων ή γονέων που τελούν σε διάσταση που είναι αναγκαία για την διασφάλιση της επικοινωνίας γονέων και τέκνων σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις

6. Σωματική άσκηση σε εξωτερικό χώρο ή κίνηση με κατοικίδιο ατομικά ή ανά δυο άτομα.

Μετά την επιτυχή αποστολή ενός SMS στο 13033 ακολουθεί η απάντηση: «Μετακίνηση κενό X κενό ονοματεπώνυμο και διεύθυνση κατοικίας».

Σημειώνεται πως η χρήση μάσκας είναι υποχρεωτική παντού, αλλά εξαιρούνται όσοι αθλούνται κατά μόνας. Το δεύτερο lockdown στη χώρα θα ξεκινήσει στις 06:00 το πρωί του Σαββάτου και θα έχει διάρκεια μέχρι το τέλος του Νοεμβρίου.

Σημειώνεται πως δεν αναφέρθηκε κάτι, κατά την ενημέρωση από τον πρωθυπουργό και τον Σωτήρη Τσιόδρα, σχετικά με απαγόρευση μετακινήσεων σε συγκεκριμένες ώρες μέσα στην ημέρα.

*Στον κωδικό με αριθμό 4 πλέον προστίθεται και η παραλαβή των παιδιών από και προς το σχολείο τους.

ellada

Newsorama.

Για τη μείωση της τιμής των εισιτηρίων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, αλλά και για τη σταδιακή αύξηση των πτήσεων, αρχικά στον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών «Ελ. Βενιζέλος», όπου η κίνηση συγκριτικά με άλλα μεγάλα ευρωπαϊκά αεροδρόμια είναι βελτιωμένη, μίλησε στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ και στην εκπομπή «Σήμερα» ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, κ. Κώστας Καραμανλής.

Όσον αφορά στις τιμές των εισιτηρίων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ο κ. Καραμανλής υπενθύμισε ότι με τη μείωση του ΦΠΑ η τιμή του μεμονωμένου εισιτηρίου κανονικά διαμορφωνόταν στο 1,27 ευρώ, όμως με εισήγηση του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών το υπουργείο Οικονομικών αποφάσισε να κάνει την αναπροσαρμογή και τη στρογγυλοποίηση προς τα κάτω, δηλαδή στο 1,20 ευρώ.

Σημείωσε δε ότι η τιμή του εισιτηρίου μειώνεται έτσι στα επίπεδα του 2014, ενώ υπενθύμισε ότι οι κάτοχοι μηνιαίων καρτών ανανεώνοντας την κάρτα τους θα λάβουν αυτομάτως έναν μήνα δωρεάν ενώ οι κάτοχοι τριμηνιαίων, εξαμηνιαίων και ετήσιων καρτών απεριόριστων διαδρομών θα λάβουν στην επόμενη ανανέωση της κάρτας τους πίστωση χρόνου 55 ημερών, τόσες ημέρες δηλαδή όσες είχαν επιβληθεί περιορισμοί στις μετακινήσεις.

Ο κ. Καραμανλής εκτίμησε ότι έτσι θα τονωθούν ουσιαστικά τα έσοδα του ΟΑΣΑ και υπενθύμισε πως όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αύξησε την τιμή του εισιτηρίου στο 1,40 ευρώ, τα έσοδα του Οργανισμού μειώθηκαν από 220 εκατ. ευρώ το 2014 σε 154 εκατ. ευρώ το 2019. «Πληρώσαμε την πολύ ωραία εποχή του «δεν πληρώνω»» σχολίασε χαρακτηριστικά. Ερωτηθείς πόσο θα διαρκέσει η μείωση στην τιμή των εισιτηρίων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, απάντησε πως ο ΦΠΑ είναι θέμα του οικονομικού επιτελείου, υπενθύμισε ότι έχει αποφασιστεί ο μειωμένος φόρος να ισχύσει μέχρι τις 31 Οκτωβρίου και πρόσθεσε ότι η κυβέρνηση θα δει πως θα πάνε τα έσοδα του Οργανισμού.

Πτήσεις

Όσον αφορά στις πτήσεις, ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών αναφέρθηκε σε στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία χθες 1 Ιουνίου στο «Ελ. Βενιζέλος» είχαμε 230 πτήσεις, εκ των οποίων το 75% ήταν πτήσεις εσωτερικού. «Είχαμε περισσότερες πτήσεις από το αεροδρόμιο του Μονάχου», είπε. Σημείωσε πως την 1η Ιουνίου του 2019, οι πτήσεις στο «Ελ. Βενιζέλος» ήταν 730, τόνισε όμως ότι υπάρχει ήδη σταδιακή ανάκαμψη, ενώ υπενθύμισε ότι μέχρι τις 15 Ιουνίου και την 1η Ιουλίου εξακολουθούν να υπάρχουν περιορισμοί στις πτήσεις, αλλά και υποχρεωτική καραντίνα. Υπενθύμισε ότι από τις 15 Ιουνίου θα απελευθερωθούν οι πτήσεις εξωτερικού προς το «Ελ. Βενιζέλος» και το αεροδρόμιο Μακεδονία της Θεσσαλονίκης και από την 1η Ιουλίου προς όλα τα αεροδρόμια της χώρας.

«Βλέπουμε αυτή τη στιγμή μία σταδιακή αύξηση των πτήσεων και βλέπουμε το «Ελ. Βενιζέλος» να κινείται σε ικανοποιητικά επίπεδα, εάν το συγκρίνουμε με άλλα αεροδρόμια μεγαλύτερων χώρων», ανέφερε ο κ. Καραμανλής και σημείωσε ότι η κίνηση το επόμενο διάστημα θα εξαρτηθεί φυσικά από τη ζήτηση που θα δημιουργηθεί.

Τέλος, όσον αφορά στις νέες προκλήσεις της Τουρκίας, ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών υπενθύμισε ότι η Ελλάδα απάντησε με αποφασιστικό τρόπο στον Έβρο και τόνισε ότι, όπως έχουν πει τόσο ο πρωθυπουργός όσο και οι αρμόδιοι υπουργοί, η κυβέρνηση θα κάνει ό,τι χρειαστεί για να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Πολιτική

Newsorama.

Στην προβλήτα του σταθμού κρουαζιέρας «Θεμιστοκλής», στο λιμάνι του Πειραιά έχει δέσει από το βράδυ της Πέμπτης το «Ελ.Βενιζέλος» με 119 θετικά κρούσματα για κορονοϊό ανάμεσα στους 380 συνολικά επιβαίνοντες του πλοίου.

Τις επόμενες ώρες, όπως ανακοινώθηκε την Πέμπτη, αναμένεται να αποβιβαστούν οι επιβαίνοντες που βρέθηκαν αρνητικοί στα τεστ για τον κορονοϊό.

Η επιχείρηση εκτιμάται ότι θα ολοκληρωθεί μέσα σε 36 ώρες με τους επιβαίνοντες που είναι αρνητικοί να μεταφέρονται σε ξενοδοχεία της Αθήνας από όπου και θα προχωρήσουν οι διαδικασίες επαναπατρισμού τους.

Όσοι επιβαίνοντες ήταν θετικοί στην Covid – 19, θα παραμείνουν σε υγειονομική απομόνωση εντός του πλοίου για 14 ημέρες. Χθες το πρωί, ειδικό κλιμάκιο του ΕΟΔΥ επισκέφθηκε το πλοίο για να πάρει δείγματα από τις επιφάνειες και από το σύστημα κεντρικού κλιματισμού.

Σύμφωνα με την ενημέρωση από τον υφυπουργό Πολιτικής Προστασίας Νίκο Χαρδαλιά «Πραγματοποιήθηκε έλεγχος και στους 380 επιβαίνοντες στο πλοίο. Βρέθηκαν 119 δείγματα θετικά στον Covid-19, 259 αρνητικά και 2 ακατάλληλα όπου και θα επαναληφθεί ο έλεγχος.

Όλοι οι επιβαίνοντες στο πλοίο είναι πολύ καλά και χωρίς συμπτώματα και δεν πρέπει να υπάρχει καμία ανησυχία για την εξέλιξη της υγείας τους. Σε συνεργασία με την πλοιοκτήτρια εταιρεία αύριο (σ.σ. σήμερα) θα ενημερωθούν και αναλυτικά οι οικογένειες».

ellada

Newsorama.

Όλα είναι έτοιμα για να ξεκινήσει η συνεδρίαση της Βουλής. Είναι Δευτέρα, 26 Ιανουαρίου 1931, ώρα τέσσερις και μισή το απόγευμα. Υπάρχει, όμως, ένα… μικρό πρόβλημα. Ο πρωθυπουργός της χώρας, Ελευθέριος Βενιζέλος, και σχεδόν το μισό Υπουργικό Συμβούλιο απουσιάζουν από τα έδρανά τους. Ο λόγος είναι σοβαρός, καθώς βρίσκονται όλοι στα σπίτια τους κρεβατωμένοι με γρίπη που ο ένας προφανώς κόλλησε από τον άλλον κατά τη διάρκεια των συσκέψεων και των επαφών τους με τον κόσμο.

«Ο πρόεδρος της κυβερνήσεως ασθενών παρακαλεί όπως ο ορισθείσα πολιτική συζήτησις αναβληθή διά την προσεχή ημέραν κοινοβουλευτικού ελέγχου», επισημαίνει χαρακτηριστικά ο προεδρεύων της συνεδρίασης στην Ολομέλεια που τότε επιτελούσε ακόμη το έργο της στο κτίριο της Παλαιάς Βουλής, επί της οδού Σταδίου.

Έκλεισαν σχολεία και θέατρα

Κορονοϊός μπορεί να μην υπήρχε, ωστόσο και η κοινή γρίπη έκανε μια χαρά τη «δουλειά» της, με τα κρούσματα να πολλαπλασιάζονται μέρα με την ημέρα κάτι που είχε ως αποτέλεσμα η κυβέρνηση να πάρει δραστικά μέτρα, κλείνοντας όλα τα σχολεία Αθηνών, Πειραιώς και περιχώρων, θέατρα και κινηματογράφους, παροτρύνοντας το κοινό να αποφεύγει το συνωστισμό και θέτοντας τις υγειονομικές υπηρεσίες σε συνεχή επαγρύπνηση. Περίπου δηλαδή ό,τι συμβαίνει και σήμερα.

Η γρίπη οδήγησε τον Βενιζέλο στον θάνατο

Ο 67χρονος πρωθυπουργός φοβόταν περισσότερο απ” όλους, καθώς προσβαλλόταν για πολλοστή φορά από τον ιό. Σχεδόν κάθε χειμώνα από το 1925 και μετά τον ταλαιπωρούν αυτές οι απεχθείς ασθένειες της οικογένειας των ορθοβλεννοϊών, κάτι που ανησυχούσε και τους γιατρούς του. Άλλωστε, ήταν και μια από τις αιτίες που πέθανε τον Μάρτιο του 1936. Όλα ξεκίνησαν από μια γρίπη που δεν την πρόσeξε όπως έπρεπε, η οποία εξελίχθηκε σε πνευμονία με αρκετές παρενέργειες στη συνέχεια και τραγική κατάληξη ήταν η εγκεφαλική συμφόρηση ενώ βρισκόταν στο Παρίσι.

Συσκέψεις κατ” οίκον

Οπότε, όταν άρπαξε τη γρίπη αρχές του 1931 μαζί με χιλιάδες άλλους Έλληνες, φρόντισε να παραμείνει στην οικία του και να συνεννοείται με τους συνεργάτες του από απόσταση. «Ο κ. Πρωθυπουργός παρέμεινε και χθες κλινήρης πυρέσσων ελαφρώς. Ο κ. Βενιζέλος εδέχθη εις συνεργασίαν μόνο τον υπουργόν της Πρόνοιας κ. Ιασωνίδην επί διαφόρων ζητημάτων αφορώντων την Μακεδονίαν. Ο κ. Ιασωνίδης ανεχώρησε χθες την εσπέραν εις Θεσσαλονίκην», διαβάζουμε στην εφημερίδα «Ελεύθερον Βήμα» της 27ης Ιανουαρίου 1931.

Κρεβατωμένη η μισή κυβέρνηση

Κρεβατωμένοι με πυρετό πάντως ήταν επίσης, μεταξύ άλλων, ο Πρόεδρος της Βουλής, Ιωάννης Τσιριμώκος (πατέρας του βραχύβιου πρωθυπουργού Ηλία Τσιριμώκου), ο υπουργός Συγκοινωνιών, Δημήτριος Δίγκας, ο υπουργός Εσωτερικών, Βύρων Καραπαναγιώτης, ο υπουργός Ναυτικών, Περικλής Αργυρόπουλος, μια σειρά από υφυπουργούς και αρκετοί περισσότεροι βουλευτές. Από τον Τύπο της εποχής μαθαίνουμε ότι εκείνες τις ημέρες «ελαφρώς εκ γρίππης είνε και ο ναύαρχος Κουντουριώτης».

Ο πρώην αντιβασιλέας, πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας και κυβερνήτης του καταδρομικού «Γ. Αβέρωφ», Παύλος Κουντουριώτης, ήταν κατά των φαρμάκων. Πίστευε ότι η μητέρα φύση θα γιατρέψει την ίωση μόνη της, οπότε απλώς παρέμενε σπίτι και περίμενε να περάσουν οι μέρες, ώστε να κάνει τον κύκλο της η ασθένεια και να μπορέσει να επανέλθει στις υποχρεώσεις του.

«Εσείς δεν έχετε… γριπίτσα;»

Το πιο απολαυστικό κείμενο, πάντως, για την κατάσταση που επικρατούσε εκείνες τις ημέρες με την ίωση, ήταν αυτό που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ελεύθερον Βήμα» της 24ης Ιανουαρίου 1931, υπογεγραμμένο από έναν «Φορτούνιο», υπό τον τίτλο «Γριππίτσα». Διαβάζουμε (με την ορθογραφία της εποχής): «Δεν έχετε; Ούτε καν ελαφριά; Ούτε όση για να φέρνετε μόλις το μαντηλάκι στη μυτίτσα, κάθε δέκα λεπτά έστω, κλείνοντας τα μάτια με ύφος κουρασμένο; Ε, μα τότε, κυρία, δεσποινίς, δεν είσθε διόλου της μόδας! Μια κυρία καθώς πρέπει αυτή τη στιγμή πρέπει να είνε τουλάχιστον συναχωμένη. Υπάρχουν αρρώστειες της μόδας, όπως και καπέλλα, φούστες και τσαντάκια, που μια κυρία, σεβόμενη τον εαυτό της, πρέπει να της περάση, όταν έρχεται η «σαιζόν». Απ” αυτές είναι η γρίππη. Η τύχη της είνε από της πιο περίεργες. Άλλοτε τη λέγανε «ιμφουέντζα»».

* Ο Γεώργιος Σαρρής είναι δημοσιογράφος – μέλος της ΕΣΗΕΑ, τιμηθείς από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με το Βραβείο Αθ. Μπότση για την αντικειμενική και με πληρότητα παρουσίαση ιστορικών πολιτικών θεμάτων.

ellada

Newsorama.

Εάν επισκεφθεί κάποιος ακόμη και σήμερα το Εγκληματολογικό Μουσείο της Αθήνας, θα διαπιστώσει έκπληκτος ότι μέσα σε δύο διαφανή βαζάκια με φορμόλη, φυλάσσονται σε άριστη κατάσταση ένα κομμένο αυτί και το σκουρόχρωμο χέρι ενός ανθρώπου που πέθανε πριν από… 106 χρόνια.

Οι συνοδευτικές ετικέτες, σου λύνουν ευθύς την απορία για τον ιδιοκτήτη τους: «Ους και χέρι βασιλοκτόνου Σχινά»· του ανθρώπου δηλαδή που το μακρινό 1913 δολοφονούσε τον δημοφιλέστερο βασιλέα της Ελλάδας, τον Γεώργιο τον Α’, ιδρυτή της εγχώριας δυναστείας των Γλύξμπουργκ.

Κάθισε στο θρόνο μια ολόκληρη πεντηκονταετία! Πώς και γιατί όμως φθάσαμε στο σημείο να εκτίθενται δύο κομμένα μέλη του φονιά του στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο ενός μη κερδοσκοπικού ιδρύματος που τελεί υπό την αιγίδα της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου της πρωτεύουσας; Η απάντηση βρίσκεται στη… συμπρωτεύουσα.

Το χρονικό της δολοφονίας

Θεσσαλονίκη, αργά το μεσημέρι της 5ης Μαρτίου 1913. Ο άναξ μόλις έχει ολοκληρώσει το γεύμα του στη βίλα Χατζηλαζάρου που διαμένει τους τελευταίους μήνες. Έχει αφήσει το Παλάτι των Αθηνών και έχει ανέβει στη νύμφη του Θερμαϊκού προκειμένου να εδραιώσει με την προσωπική του παρουσία την κυριαρχία της Ελλάδας στην πρωτεύουσα της Μακεδονίας που έχει απελευθερωθεί από τον οθωμανικό ζυγό εδώ και περίπου 5 μήνες. Μετά το φαγητό αποφασίζει να πραγματοποιήσει τον καθιερωμένο απογευματινό περίπατο κατά μήκος της κυβόστρωτης λεωφόρου των Εξοχών (της σημερινής Βασιλίσσης Όλγας).

Τα μέτρα ασφαλείας προς το πρόσωπό του είναι ελάχιστα καθώς εκτιμά ότι δεν διατρέχει κανέναν ουσιαστικό κίνδυνο. Στη χαλαρή βόλτα τον συνοδεύουν μονάχα ο Κύπριος πιστός υπασπιστής του, αντισυνταγματάρχης Ιωάννης Φραγκούδης, και μόνο δύο Κρητικοί βρακοφόροι χωροφύλακες που δεν μπορούσαν να φανταστούν τι θα ακολουθούσε τα επόμενα λεπτά.

Ο βασιλιάς θα φθάσει περπατώντας και κουβεντιάζοντας μέχρι τον Λευκό Πύργο, όπου παιάνιζε η στρατιωτική μπάντα. Κοντοστέκεται να την ακούσει, συνομιλεί με το συγκεντρωμένο κόσμο που σπεύδει να τον χαιρετήσει και παίρνει το δρόμο της επιστροφής για την οικία του από τη λεωφόρο Αγίας Τριάδας.

Οι δείκτες των ρολογιών έδειχναν 16:20 το απόγευμα όταν πλέον είχε φθάσει στην Κερίμ Αφέντη, μια περιοχή που συνήθως συχνάζουν Τουρκαλβανοί. Στη συμβολή της οδού Αγίας Τριάδας με την λεωφόρο των Εξοχών, ακριβώς μπροστά από το καφενείο Πασάν Λιμάν, ένας ρακένδυτος άνδρας που τόση ώρα παραφύλαγε, κατευθύνεται απειλητικά προς το μέρος του.

Καταφέρνει να φθάσει σε απόσταση ενός μέτρου από τον βασιλιά Γεώργιο και πριν προλάβουν να αντιδράσουν οι σωματοφύλακες, τον πυροβολεί πισώπλατα με μια μαυροβουνιώτικη κουμπούρα. Στο κροτάλισμα της σκανδάλης του όπλου, όσοι είναι παρόντες παγώνουν.

Ο αρχηγός του κράτους σωριάζεται στη αγκαλιά ενός Εβραίου μπακάλη που σπεύδει να βοηθήσει, χωρίς να προλάβει να ψιθυρίσει ούτε λέξη.

Ο δράστης αντί να προσπαθήσει να διαφύγει, στρέφει τώρα την κάνη προς το μέρος του υπασπιστή Φραγκούδη. Για καλή του τύχη όμως γλυτώνει καθώς το όπλο παθαίνει αφλογιστία και έτσι, με τη βοήθεια των χωροφυλάκων, ακινητοποιείται ο δράστης μέχρι να φθάσουν ενισχύσεις. Ο αιμόφυρτος Γεώργιος Α’ βαριανασαίνει. Μεταφέρεται εσπευσμένα στο Παπάφειο ίδρυμα, αλλά ξεψυχά στο δρόμο.

Κλείνουν τα μαγαζιά υπό το φόβο των ταραχών

Στις πέντε και μισή το απόγευμα, ο διευθυντής του νοσοκομείου ανακοινώνει επισήμως τον θάνατο του άνακτα στον πρίγκιπα Νικόλαο που έχει μεταβεί στο ίδρυμα. Θα μεταφέρει το κακό μαντάτο με τη φράση: «Ο βασιλιάς απέθανεν, ζήτω ο βασιλεύς»! Ευτυχώς, ο πρίγκιπας, που φέρει και την ιδιότητα του στρατιωτικού διοικητή της πόλης, λειτουργεί ψύχραιμα.

«Ο φόβος μήπως αυτό το φρικτόν έγκλημα χρησιμεύση ως σύνθημα για μια εθνική εξέγερσι εναντίον των Βουλγάρων […] με έκαμε και μπόρεσα να συγκρατήσω κάπως τον εαυτόν μου» θα γράψει αργότερα στο ημερολόγιό του ο γιος του θανόντος. Έχει ήδη πληροφορηθεί ότι ο δολοφόνος είναι Έλληνας, οπότε δίνει εντολή στον διευθυντή της Αστυνομίας να το ανακοινώσει και επισήμως, με την επισήμανση ότι οποιαδήποτε προσπάθεια διασάλευσης της τάξης θα τιμωρούνταν παραδειγματικά. Αμέσως η πόλη τίθεται σε κατάσταση επιφυλακής.

Τα εμπορικά καταστήματα κλείνουν, οι καμπάνες χτυπούν πένθιμα, και τα φώτα στους δρόμους όταν δύει ο ήλιος δεν ανάβουν.

Ο πρίγκιπας στέλνει παράλληλα τηλεγράφημα στον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο και στον πρωτότοκο αδελφό του και διάδοχο του θρόνου Κωνσταντίνο, τους οποίους ενημερώνει για τα συμβάντα. Η σωρός του θανόντα βασιλιά ταριχεύεται, εκτίθεται για μέρες σε λαϊκό προσκύνημα στη Θεσσαλονίκη και αμέσως μετά μεταφέρεται με τη βασιλική θαλαμηγό «Αμφιτρίτη» στον Πειραιά για να κηδευτεί στις Μαρτίου με όλες τις προβλεπόμενες τιμές στο βασιλικό ανάκτορο του Τατοΐου.

Η ταυτότητα του δολοφόνου και η μοίρα του

Τι απέγινε όμως ο φονιάς του βασιλιά; Πάμε και πάλι λίγο πίσω στα γεγονότα. Μόλις ο θύτης συλλαμβάνεται από τους χωροφύλακες, το πλήθος που έχει μαζευτεί επιχειρεί να τον λιντσάρει. Απαιτήθηκε μεγάλη προσπάθεια από τους ένστολους για να τον σώσουν και να τον πάνε στο τοπικό αστυνομικό τμήμα της περιοχής Φαλήρου της συμπρωτεύουσας.

Εκεί θα μάθουν οι αρχές και την ταυτότητά του. Ονομάζεται Αλέξανδρος Σχινάς. Όπως αναφέρει ο αναπληρωτής καθηγητής Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας του Α.Π.Θ. Ιάκωβος Μιχαηλίδης, «τα βιογραφικά στοιχεία του δολοφόνου ήταν πενιχρά. […] Σπούδασε ιατρική στην Αθήνα και για ένα διάστημα εργάστηκε στο φαρμακείο του αδελφού του. Ήταν αλκοολικός και έπασχε από φυματίωση.

Μοναχικό άτομο, είχε διακόψει κάθε επαφή με την οικογένειά του. Φαίνεται πως για κάποια περίοδο εργάσθηκε ως δάσκαλος στη Μακεδονία». Η οικονομική του κατάσταση ήταν πολύ κακή, ενώ στην προσπάθειά του να βρει δουλειά είχε απευθυνθεί και στο Παλάτι, αλλά ο υπασπιστής του βασιλιά τον είχε διώξει.

Στην αρχική ανάκριση που πραγματοποιήθηκε στο αστυνομικό τμήμα, ο Σχινάς δεν θα πει πολλά. Το βράδυ της 7ης Μαρτίου μεταφέρεται στις φυλακές του Διοικητηρίου όπου υποβάλλεται εκ νέου σε ανάκριση από τον πρωτοδίκη έφεδρο ανθυπολοχαγό Βασίλειο Κανταρέ. «Εάν δεν τον σκότωνα εγώ, θα σκοτωνόταν από άλλους» φέρεται να δήλωσε ο δολοφόνος, διακηρύσσοντας τη σοσιαλιστική ιδεολογία του χωρίς να εκφράσει την οποιαδήποτε μεταμέλεια για την πράξη. Ακολούθως, μεταφέρεται σε κελί της Αστυνομικής Διεύθυνσης Θεσσαλονίκης.

Η βασίλισσα μαθαίνει τους ηθικούς αυτουργούς

Η χήρα βασίλισσα Όλγα, ήθελε εναγωνίως να μάθει γιατί σκότωσε τον άνδρα της και για το λόγο αυτό επισκέφθηκε τον δράστη δύο ή τρεις φορές στον χώρο κράτησης. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, μετά την τελευταία επίσκεψη βγήκε από το κελί συντετριμμένη.

Πολλοί εκτιμούν ότι ο Σχινάς της είχε αποκαλύψει τους ηθικούς αυτουργούς του φονικού. Στις 22 Απριλίου πάνε τον δολοφόνο εκ νέου στο γραφείο του πρωτοδίκη Κανταρέ, στο δεύτερο όροφο του Διοικητηρίου για νέα κατάθεση. Κατά μια διαβολική σύμπτωση όμως, ο ανακριτής απουσίαζε και ο συνοδός αστυφύλακας του φονιά, κατέβηκε να πληρώσει τον αμαξά που τους είχε μεταφέρει μέχρι εκεί. Ο Σχινάς βρέθηκε μόνος σε ένα γραφείο, το οποίο απ’ έξω φρουρούσαν δύο χωροφύλακες.

Το τι συνέβη σε αυτό το χρονικό σημείο, δεν είναι απολύτως ξεκάθαρο. Εάν πιστέψουμε την επίσημη εκδοχή, πήρε φόρα και πήδηξε από το παράθυρο με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ακαριαία πέφτοντας στο πλακόστρωτο προαύλιο. Όντως έπεσε όμως ή μήπως κάποιος τον έσπρωξε; Όπως και να ‘χει, το πτώμα μεταφέρθηκε στο κοιμητήριο της Ευαγγελίστριας και θάφτηκε άρον άρον χωρίς θρησκευτική τελετή. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Μακεδονία» της εποχής, «εξήχθη ο μυελός του Σχινά, όπως υποβλήθηκε εις εξέτασιν φρενολογικής.

Συγχρόνως δε, απεκόπη και το δεξιόν ωτίον του, όπως αποσταλή εις το εν Αθήναις μουσείον προς φύλαξιν». Μαζί με το αυτί που χρησιμοποιούνταν ως ταυτοποιητικό στοιχείο (καθώς το σχήμα του κληρονομείται αυτούσιο από έναν εκ των δύο γονέων), έφθασε στην πρωτεύουσα και το χέρι για να παρθούν δακτυλικά αποτυπώματα. Τα συγκεκριμένα μέλη όπως προείπαμε εκτίθενται μέχρι και σήμερα στο Εγκληματολογικό Μουσείο.

Η περίεργη πυρκαγιά που απανθράκωσε το ανακριτικό υλικό

Τον επόμενο χρόνο της δολοφονίας του βασιλιά Γεωργίου του Α’, το 1914, στις εφημερίδες υπάρχει μια είδηση που κάνει πολλούς να οδηγηθούν σε δεύτερες σκέψεις για τους πραγματικούς δράστες της δολοφονίας. Στο ατμόπλοιο «Ελευθερία» που ετοιμάζεται να αποπλεύσει από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης με προορισμό τον Πειραιά, εκδηλώνεται πυρκαγιά.

Οι φλόγες καταστρέφουν πρωτίστως την καμπίνα που φυλάσσονταν οι προανακριτικοί φάκελοι της δολοφονίας του ανώτατου άρχοντα. Άξιο μνείας είναι το γεγονός, ότι σε αυτούς τους φακέλους όμως, δεν υπήρχε η κατάθεση του βασιλικού υπασπιστή Ιωάννη Φραγκούδη, του βασικότερου αυτόπτη μάρτυρα. Και αυτό γιατί ποτέ (!) δεν κλήθηκε από τις δικαστικές αρχές να καταθέσει.

«Ξένος δάκτυλος» πίσω από την αποτρόπαια πράξη;

Ποτέ δεν μάθαμε εάν ο Σχινάς ήταν ένας αναρχικός ψυχοπαθής που όντως έδρασε μόνο του, όπως υποστήριξαν από την πρώτη στιγμή οι αρχές, ή ήταν τελικά εκτελεστικό όργανο άλλων. Το σίγουρο είναι ότι οι γεωστρατηγικές συνθήκες στην ευρύτερη περιοχή εκείνο τον καιρό ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητες. Ο Πρώτος Βαλκανικός Πόλεμος βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη, ενώ ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος βρισκόταν προ των πυλών.

Οι Κεντρικές Δυνάμεις της Γερμανίας και της Αυστροουγγαρίας συνασπίζονταν για να διεκδικήσουν νέα εδάφη, ενώ οι ίδιοι οι Αυστριακοί σχεδόν απροκάλυπτα διεκδικούσαν πλέον τη Θεσσαλονίκη για να την μετατρέψουν σε ασφαλή ναύσταθμο.

Όπως αναφέρεται και στο βιβλίο «Η Απαγορευμένη Ιστορία της Ελλάδος» (εκδόσεις Αρχέτυπο), η ύπαρξη ενός αγγλόφιλου βασιλιά στο θρόνο της Ελλάδας αποτελούσε εμπόδιο στα σχέδιά τους, ενώ η αντικατάστασή του από τον διάδοχο Κωνσταντίνο Α’, που ήταν δηλωμένα γερμανόφιλος θα ευνοούσε τα πλάνα. Από τις πρώτες μέρες μετά τη δολοφονία, άρχισαν να πληθαίνουν τα στοιχεία που οδηγούσαν προς αυτή την κατεύθυνση. «Ξένος δάκτυλος» όπλισε το χέρι του φονιά!

Την ίδια άποψη διατυπώνει τόσο ο στρατηγός Θεόδωρος Πάγκαλος στα Απομνημονεύματά του, όσο και ο στρατηγός Λεωνίδας Παρασκευόπουλος στις Αναμνήσεις του.

Μια δεύτερο εκδοχή, που είναι όμως δύσκολο να τεκμηριωθεί, αν και δεν στερείται ιστορικής βάσης, υποστηρίζει ότι ο Σχινάς έδρασε ως όργανο των Βουλγάρων, κάτι που ενισχύεται από το γεγονός ότι ο δολοφόνος είχε το προηγούμενο διάστημα τακτικές επαφές με τον Βούλγαρο συνταγματάρχη και κομιτατζή Τσιλιγκέρωφ.

Μια τρίτη θεωρία θέλει τον πραγματικό δολοφόνο να είναι ένας Αυστριακός αξιωματικός που υπηρετούσε σε ένα πολεμικό πλοίο της χώρας του που βρισκόταν εκείνες τις μέρες στη Θεσσαλονίκη. Μετά την πράξη του έσπευσε να εξαφανιστεί και στη θέση του συνέλαβαν τον Σχινά που περνούσε τυχαία από εκεί και εξαιτίας του ιδιόρρυθμου χαρακτήρα του ανέλαβε την ευθύνη.

Το τέταρτο σενάριο φέρει το δολοφόνο να παίρνει εκδίκηση επειδή όταν είχε πάει να ζητήσει δουλειά στο παλάτι, τον πέταξαν έξω. Ό,τι και εάν ισχύει, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα το μάθουμε ποτέ.

* Ο Γεώργιος Σαρρής είναι δημοσιογράφος – μέλος της ΕΣΗΕΑ, τιμηθείς με το Βραβείο Αθ. Μπότση για την αντικειμενική και με πληρότητα παρουσίαση ιστορικών πολιτικών θεμάτων.

ellada

Newsorama.

Εάν δεν γνωρίζει κάποιος τι συνέβη τουλάχιστον ένα εικοσιτετράωρο νωρίτερα, δεν πρόκειται να καταλάβει τους λόγους της δολοφονίας του 42χρονου αντιβενιζελικού πολιτικού και διπλωμάτη Ίωνα Δραγούμη στην Αθήνα.

Τι είχε συμβεί μια ημέρα νωρίτερα; Απόπειρα δολοφονίας κατά του πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου στη Γαλλία.

Στις 30 Ιουλίου 1920 ο πολύπειρος Κρητικός πολιτικός είχε μόλις εισέλθει στον σιδηροδρομικό σταθμό Gare de Lyon του Παρισιού, προκειμένου να πάρει το τρένο που θα τον πήγαινε στη Μασσαλία κι από ‘κει με πολεμικό πλοίο θα επέστρεφε στην Ελλάδα ως θριαμβευτής της Συνθήκης των Σεβρών που είχε υπογράψει λίγο πριν. Τη στιγμή που επιβιβαζόταν δύο άγνωστοι τον πυροβόλησαν δέκα φορές!

Για καλή του τύχη γλίτωσε έχοντας απλώς ένα ελαφρύ τραύμα στον ώμο και λίγο πιο κάτω στο χέρι. Οι δράστες συλλαμβάνονται επί τόπου και διαπιστώνεται ότι είναι Έλληνες, βασιλόφρονες ανυπότακτοι αξιωματικοί του στρατού. Ο υποπλοίαρχος Απόστολος Τσερέπης και ο υπολοχαγός Γεώργιος Κυριάκης.

Ο Εθνικός Διχασμός «οπλίζει» το χέρι

Αμφότεροι δηλώνουν πίστη στον βασιλιά Κωνσταντίνο Α’ της Ελλάδας, ο οποίος βρίσκεται σε κόντρα με τον εκλεγμένο πρωθυπουργό από το 1915 αναφορικά με την είσοδο ή μην της Ελλάδας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο που είχε ξεκινήσει από το 1914 και έληξε το 1918.

Ο διορατικός Ελευθέριος Βενιζέλος υποστήριζε ότι η είσοδος της Ελλάδας στον πόλεμο, και δη στο στρατόπεδο της αγγλογαλλικής Αντάντ, εξυπηρετούσε τα εθνικά μας συμφέροντα αφού εκτιμούσε πως εν τέλει αυτοί θα νικούσαν και άρα θα είχαμε εδαφικά οφέλη. Στον αντίποδα ο μονάρχης θεωρούσε ότι η άσκηση εξωτερικής πολιτικής αποτελούσε προνόμιο του Στέμματος και πως η Ελλάδα έπρεπε να παραμείνει ουδέτερη κάτι που πρακτικά εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των αντίπαλων Κεντρικών Δυνάμεων, ήτοι της Γερμανίας, της Αυστροουγγαρίας, της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Βουλγαρίας.

Η κόντρα των δύο θεσμικών πόλων οδήγησε τη χώρα σε έναν πρωτόγνωρο Εθνικό Διχασμό οδηγώντας στο μίσος τους Έλληνες που τάσσοντας υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς. Αυτό ακριβώς ο φθόνος είχε «οπλίσει» και το χέρι των επίδοξων δολοφόνων του Βενιζέλου στο Παρίσι. Μάλιστα στη δίκη που θα ακολουθήσει θα αφήσει σαφείς υπαινιγμούς ότι πίσω από την αποτρόπαια πράξη βρίσκεται ο εξόριστος από το 1917 βασιλιάς Κωνσταντίνος Α’.

Φήμες και τραμπουκισμοί στην Αθήνα

Επειδή εκείνη την εποχή τα νέα δεν κυκλοφορούσαν και πολύ γρήγορα, η απόπειρα δολοφονίας κατά του Βενιζέλου θα μαθευτεί στην Αθήνα την επόμενη μέρα. Μεσημέρι της 31ης Ιουλίου 1920 υπάρχουν συγκεχυμένες πληροφορίες με κάποιους να κάνουν λόγο ακόμη και για θάνατο του πρωθυπουργού. Οργή και θλίψη διακατέχει τους οπαδούς του.

Η φήμη πως «σκοτώσανε τον Βενιζέλο στο Παρίσι» θα λειτουργήσει σαν σπινθήρας που μέσα σε ελάχιστα λεπτά θα τινάξει στον αέρα την επίπλαστη ομαλότητα. Ένα πλήθος φιλοβενιζελικών ξεχύνεται στους δρόμους και ξεσπά την οργή σε όποιον βρίσκει μπροστά του και έχει κάνει το… λάθος να ταχθεί κατά καιρούς εναντίον του ηγέτη τους. Σπάνε τα γραφεία αντιβενιζελικών εφημερίδων όπως είναι η «Καθημερινή», ο «Ριζοσπάστης», η «Πολιτεία», η «Σκριπ» και η «Εσπερινή», καταστρέφουν καφενεία, ζαχαροπλαστεία και διάφορα άλλα καταστήματα ιδιοκτητών αντίθετης πολιτικής ιδεολογίας, λεηλατούν τα σπίτια πολιτικών που ανήκαν στην «Ηνωμένης Αντιπολίτευση» (ήταν ο συνασπισμός εθνικοφρόνων, συντηρητικών και φιλομοναρχικών  κομμάτων που αντιπάλευε το «Κόμμα Φιλελευθέρων» του Βενιζέλου) και καταστρέφουν σχεδόν ολοκληρωτικά το σπίτι του πρώην πρωθυπουργού την περίοδο 1915 – 1916, Στέφανου Σκουλούδη.

Οι τραμπουκισμοί και οι βιαιότητες διήρκεσαν επτά ώρες, από τις 12:00 το μεσημέρι μέχρι τις 19:00 το απόγευμα που ξεκίνησε στον μητροπολιτικό ναό Αθηνών δοξολογία για τη σωτηρία του Βενιζέλου. Στο μεσοδιάστημα όμως, το κακό είχε γίνει.

Το θανάσιμο λάθος του Δραγούμη

Την ώρα των ταραχών ο Ίωνας Δραγούμης βρισκόταν στο θέατρο της συντρόφου του, της καταξιωμένης ηθοποιού Μαρίκας Κοτοπούλη που ήταν επίσης αντιβενιζελική.

Ακούγοντας τις φωνές η ερμηνεύτρια σταματάει την πρόβα. Το ζευγάρι τρέχει γρήγορα προς το αυτοκίνητό του, ένα μικρό Ford, και ξεκινάνε για το σπίτι τους στην Κηφισιά. Θα φτάσουν με δυσκολία, αφού στο δρόμο έχουν στήσει μπλόκα οι οπλισμένοι άνδρες της βενιζελικής φρουράς.

Ο Δραγούμης σε αυτό το σημείο κάνει το μοιραίο λάθος. Αντί να μείνει στην οικία αποφασίζει να αφήσει την Κοτοπούλη και να ξανακατέβει στην Αθήνα. Η Κοτοπούλη φοβάται ότι κάτι θα του συμβεί και προτείνει να περιμένει μέχρι να κοπάσουν οι ταραχές, αλλά δεν την ακούει. Από παλαιότερη έρευνα που έχει διεξαγάγει ο αείμνηστος δημοσιογράφος Φρέντυ Γερμανός προκύπτει ότι ο Ίωνας ήθελε να πάει στα γραφεία του περιοδικού «Πολιτική Επιθεώρηση» που εξέδιδε, ώστε να γράψει ένα άρθρο που θα καταδίκαζε την απόπειρα δολοφονίας κατά του Βενιζέλου, εκτιμώντας πως με αυτό τον τρόπο θα καταλάγιαζε κάπως το κύμα βίας.

Ο νεαρός γιος του πρώην πρωθυπουργού Στέφανου Δραγούμη κατεβαίνει και πάλι την Κηφισίας ανενόχλητος λίγο πριν τις τρεις το μεσημέρι. Στο ύψος των Αμπελοκήπων όμως, λίγο πριν τη διασταύρωση με την σημερινή λεωφόρο Αλεξάνδρας, εκεί που βρίσκεται το περίκεντρο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου με τον ημισφαιρικό θόλο, στο πρώην κτήμα Θων, τον σταματά μια ομάδα ενόπλων των Δημοκρατικών Ταγμάτων Ασφαλείας, ενός ειδικού σώματος προστασίας του Βενιζέλου που τελεί υπό τη διοίκηση του Παύλου Γρυπάρη, προσωπικού σωματοφύλακα του πρωθυπουργού.

Τον χτυπούν στο πρόσωπο και τον πηγαίνουν βιαίως στο κοντινό στρατόπεδο του τάγματος.

Εκεί θα αντικρίσει δύο οικεία πρόσωπα. Τον ίδιο τον διοικητή Παύλο Γρυπάρη με τον οποίο γνωρίζονται από την εποχή του Μακεδονικού Αγώνα και τον επιχειρηματία, πρώην υπουργό και προσωπικό φίλο του Βενιζέλου, Εμμανουήλ Μπενάκη. Τον δεύτερο ο Δραγούμης τον ήξερε από την εποχή που ήταν διπλωμάτης στην ελληνικό προξενείο της Αλεξάνδρεια καθώς στην παραθαλάσσια πόλη της Αιγύπτου απασχολούνταν και οι δύο. Μάλιστα ο νεαρός είχε τότε μια έντονη ερωτική σχέση με την παντρεμένη κόρη του επιχειρηματία, την καταξιωμένη συγγραφέα Πηνελόπη Δέλτα, κάτι που φυσικά δεν άρεσε καθόλου στον πατέρα της που τον είχε βάλει στο μάτι.

Η στιγμή της εκτέλεσης

Ο διοικητής διατάζει 8 οπλίτες να πάνε με τα πόδια τον Δραγούμη στο Φρουραρχείο. Επικεφαλής της πομπής είναι ένας λοχίας. Κατά τη διάρκεια της πορείας ένας συνάδελφός του τρέχει βιαστικά προς το μέρος του και του ψιθυρίζει στο αυτί να μην πάνε τελικά τον αιχμάλωτο στο Φρουραρχείο, αλλά να τον εκτελέσουν και μάλιστα επί τόπου. Ο επικεφαλής της πομπής σταματά και υποδεικνύει στους στρατιώτες ένα σημείο. «Εδώ, εδώ»! Ο Δραγούμης, φορώντας ένα ολόλευκο κοστούμι, προσπαθεί να αντιληφθεί τι συμβαίνει. Δεν πιστεύει ότι θέλουν να τον σκοτώσουν. Αλλά κι απ’ την άλλη οι κινήσεις των οπλιτών δεν είναι ευοίωνες.

Η εντολή εκτελείται χωρίς δισταγμό. Οι φαντάροι κάνουν τέσσερα βήματα πίσω και γεμίζουν το κορμί του με σφαίρες. Δεν αντιστάθηκε καθόλου. Δεν προσπάθησε καν να ξεφύγει. Η πρώτη σφαίρα τον τράνταξε και τον ανάγκασε να στριφογυρίσει με αποτέλεσμα τις υπόλοιπες να τις δεχθεί πισώπλατα. «Ευρέθησαν πέντε έως εξ τραύματα εκ των όπισθεν» θα αναφέρει μεταξύ άλλων η έκθεση του ανθυπίατρου που θα εξετάσει το σωρό του στο στρατιωτικό νοσοκομείο.

Η μαρτυρία

Ένας Ρώσος συνταγματάρχης, ονόματι Ίγκορ Λεμπέντιεφ, τυχαίνει να δει ολόκληρο το σκηνικό να διαδραματίζεται μπροστά του, την ώρα που περίμενε το τραμ. Τη μαρτυρία του αποτύπωσε η φιλομοναρχική εφημερίδα «Σκριπ». Όπως θα πει χαρακτηριστικά ο αλλοδαπός αξιωματικός, «περί την 4ην απογευματινήν ανέμενον μεθ’ ομάδος εκ τριών ή τεσσάρων προσώπων την άφιξην του τραμ, παρά την γωνίαν της λεωφόρου Κηφισίας και της οδού Ιωάννου Παπαδιαμαντοπούλου, πλησίον του υπ’ Αριθμ. 907 στύλου των ηλεκτρικών συρμάτων.

Την προσοχήν μου επέσυρε ομάς στρατιωτικών αγόντων εν συνοδεία έναν πολίτην καλού παρουσιαστικού και βαδίζοντος μετά πολλής αξιοπρέπειας. Δεξιόθεν και αριστερά αυτού εβάδιζον δύο στρατιώται, δεκάς δ’ ετέρων στρατιωτών είπετο εκ του σύνεγγυς. Πάντες έφερον τυφέκια.

Μόλις το απόσπασμα επλησίασεν εις τον υπ’ Αριθμ. 905 στύλον του τραμ, μετέβαλε κατεύθυνσιν προς τα αριστερά και εσταμάτησε παρά το πεζοδρόμιον, άφησαν τον αιχμάλωτον πολίτην επί του πεζοδρομίου, εις απόστασιν τεσσάρων περίπου βημάτων. Οι στρατιώται, αφού εσταμάτησαν, επυροβόλησαν: ερρίφθησαν υπ’ αυτών περί τους δέκα πυροβολισμούς. Ουδέν πρόσταγμα ηκούσθη. Ο πυροβοληθείς πολίτης έπεσε άπνους, χωρίς να βάλη κραυγήν, χωρίς να είπη τι».

Οι φιλοβενιζελικές εφημερίδες από τη μεριά τους, παρουσίασαν μια διαφορετική εκδοχή. Γράφει η «Εμπρός»: «Κατ΄επισήμους πληροφορίας ο θάνατος του Ιωάννου Δραγούμη εγένετο ως εξής: Επανερχόμενος ούτως εκ Κηφισσίας επ’ αυτοκινήτου όπου κατάτινας πληροφορίας είχε συνοδεύσει την δίδα Μαρίκαν Κοτοπούλη, και ενώ διήρχετο εις τους Αμπελόκηπους, παρά την έπαυλην Θων συνελήφθη υπό ομάδος πολιτών, απειλούντων να τον λυντσάρωσι. Προς σωτηρίαν του έσπευσε περίπολος στρατιωτών του τάγματος Ασφαλείας. Τον πρώτον πλησιάσαντα αυτόν εκ των στρατιωτών, ο Δραγούμης απεπειράθη να πυροβολήση διά πιστολίου, αλλ’ ο στρατιώτης προλάβων τον ελόγχισε. Μετά τινα λεπτά μεταφερθείς εις το Β’ον Στρατιωτικόν Νοσοκομείον απέθανε. Εκείθεν μεταφέρθη εις το Νεκτροταφείον».

Συλλυπητήριο τηλεγράφημα Βενιζέλου

Η κηδεία του Ίωνα Δραγούμη, ενός εκ των 16 ηγετών του κόμματος «Ηνωμένη Αντιπολίτευσις» που υπέγραφε τα λογοτεχνικά κείμενα με το ψευδώνυμο «Ίδας», θα γίνει πολύ νωρίς το πρωί της επόμενης μέρας και με την παρουσία μόνο των στενών συγγενών του, προκειμένου να αποφευχθούν τα επεισόδια. Ο ίδιος ο Ελευθέριος Βενιζέλος, που αναρρώνει ακόμη στο Παρίσι, μόλις ενημερώνεται για την δολοφονία σπεύδει να στείλει συλλυπητήριο τηλεγράφημα στον πατέρα του θανόντος. «Μανθάνω μετά της πλέον οδυνηράς συγκινήσεως το δυστύχημα το οποίον σας πλήττει και σας παρακαλώ, καθώς και τηνν οικογένειάν σας, να δεχθήτε την έκφρασιν της βαθειάς μου συμπαθείας. Δεν δύναμαι να λησμονήσω τάς υπερόχους υπηρεσίας τάς οποίας ο υιός σας προσέφερεν από της νεότητός του προς την Πατρίδα. Έτρεφον ανέκαθεν την ελπίδα, ότι εν τω μέλλοντι θα ηδύνατο να παράσχη και πλέον επιδανείς εισέτι. Ο φρικώδης θάνατός του με βυθίζει εις λύπην» θα γράψει.

Αμέσως μετά τη δολοφονία οι οκτώ οπλίτες του εκτελεστικού αποσπάσματος θα φυγαδευτούν και σύμφωνα με κατοπινή μαρτυρία ενός εξ αυτών, κρύβονταν στο χωριό του διοικητή τους Παύλου Γύπαρη, στην Ασή Γωνιά των Χανίων Κρήτης. Παρόλα αυτά οι ένοχοι θα δικαστούν και θα καταδικαστούν, μένοντας έγκλειστοι στις φυλακές μέχρι το 1924 που τους χορηγήθηκε αμνηστία.

Ποιος όμως ευθύνεται τελικά για την δολοφονία Δραγούμη; Μια από τις αδελφές του θύματος κατέθεσε ότι την ημέρα της κηδείας ο Γύπαρης βρήκε έναν αυτόπτη μάρτυρα της εκτέλεσης, τον εργάτη Κυριάκο Κούλη, και του ζήτησε να πει στις αρχές ότι ο Δραγούμης αντιστάθηκε και γι’ αυτό τον σκότωσαν. «Μην πεις τίποτε άλλο απ’ όσα είδες, γιατί θα πάρεις στο λαιμό σου αθώους» Ήθελε να καλύψει τους οπλίτες του, τον εαυτό του, τον Εμμανουήλ Μπενάκη ή όλους μαζί;

Σε κατάθεση που θα δώσει ο Παύλος Γύπαρης δεκαπέντε χρόνια αργότερα, ως συμμέτοχος στο αποτυχημένο Κίνημα του 1935 (που έγινε με την ανοχή του Βενιζέλου για να αποτραπεί η παλινόρθωση της βασιλευόμενης δημοκρατίας), θα δηλώσει ότι αυτός που ζήτησε να εκτελεστεί ο Δραγούμης ήταν ο Εμμανουήλ Μπενάκης.

Θυελλώδης έρωτας του Δραγούμη με την παντρεμένη Πηνελόπη Δέλτα

Πριν δούμε τι είπε επί λέξει στο δικαστήριο, ανοίγουμε μια μικρή παρένθεση προκειμένου να έχουμε μια σφαιρικότερη άποψη για τον γνωστό επιχειρηματία του οποίου το όνομα έχει δοθεί σε δρόμο της πρωτεύουσας – και όχι μόνο. Όταν το 1905 ο Δραγούμης διορίστηκε Α’ γραμματέας στο Γενικό Προξενείο της Αλεξάνδρειας συνδέθηκε φιλικά με την γεννημένη εκεί, Πηνελόπη Δέλτα, κόρη του Εμμανουήλ Μπενάκη που είχε παντρευτεί από το 1895 τον πλούσιο Φαναριώτη έμπορο Στέφανο Δέλτα.

Ωστόσο της άρεσε η παρέα του Δραγούμη με τον οποίο είχαν πολλά κοινά ενδιαφέροντα. Και οι δύο ήταν ρομαντικοί, τους άρεσε να μιλάνε για φιλολογικά ζητήματα, ταυτίζοντας με τους δημοτικιστές και η φιλία δεν άργησε να εξελιχθεί σε ερωτική έλξη που φαίνεται πως έμεινε ανολοκλήρωτη. Ωστόσο η Πηνελόπη Δέλτα σκεφτόταν πολύ σοβαρά να αφήσει την οικογένειά της και να ζήσει με τον αγαπημένο της, κάτι όμως που δεν έκανε. «Λέει πως είναι για πάντα δική μου και πονεί έως θανάτου» θα γράψει ο Δραγούμης στο ημερολόγιό του στις 18 Ιανουαρίου 1908. Ωστόσο της είναι δύσκολο να κάνει το μεγάλο βήμα, φοβούμενη μεταξύ άλλων την κοινωνική κατακραυγή και την αντίδραση του πατέρα της.

Ο έρωτας των δύο νέων είχε μαθευτεί και συζητιόταν στα αριστοκρατικά σαλόνια. Αναγκάζονται να διακόψουν το ειδύλλιο. Από τη στιγμή που χώρισαν η Πηνελόπη Δέλτα φορούσε συνέχεια μαύρα ρούχα και δεν τα έβγαλε μέχρι και την 27η Απριλίου 1941 που αυτοκτόνησε όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα. Αντιλαμβανόμενοι πλέον τα αισθήματα του παράνομου ζευγαριού, κλείνουμε την παρένθεση και πάμε πάλι στην κατάθεση του Γύπαρη, που θεωρεί τον πατέρα της Πηνελόπης Δέλτα, τον Εμμανουήλ Μπενάκη, ως υπεύθυνο για την εκτέλεση.

«Τον σκότωσε ο Εμμανουήλ Μπενάκης»

Θα δηλώσει χαρακτηριστικά: «[...] Ήλθεν ένα τηλεγράφημα ότι έγινεν απόπειρα κατά του Βενιζέλου εις την Λυών. Εγώ είχα ένα τηλεγράφημα ότι δεν εκινδύνευεν η ζωή του. [...]  Εξεκίνησα και επέστρεψα εις το τάγμα, όταν έξω είδα ένα αυτοκίνητον σταματημένο και κόσμον μαζεμένον γύρω και μαινόμενον. Με το πιστόλι εις το χέρι άνοιξα δρόμο και επήγα κοντά. Μέσα εις το αυτοκίνητον ήτο ο Ίων Δραγούμης. Τον παρέλαβα και τον ωδήγησα μέσα και έκαμα ένα τηλεφώνημα εις το Φρουραρχείον διά να τον στείλω εκεί όπως είχα στείλει και τους άλλους που είχαν συλληφθή. Όταν εσχηματίσθη το απόσπασμα που θα τον συνώδευε, και τον παρέλαβε, παρουσιάσθη ένας κύριος μεγαλόσχημος και τους εφώναξε: “Σκοτώστε τον! Τι τον φυλάτε”. Πρέπει να σας πω ότι ήτο άνθρωπος μεγάλης επιρροής και ηκούετο πολύ, διότι εις το σπίτι του έμενε πάντοτε ο Βενιζέλος στην Κηφισιάν. Και οι στρατιώται τον υπήκουσαν. Και έγινε το δυστύχημα.

Οι στρατιώται δεν ετολμούσαν μετά την πράξιν των να πλησιάσουν εις το τάγμα, διότι έμαθαν ότι είχα γίνει έξω φρενών, αλλά μου έστειλαν ένα άλλον στρατιώτην. “Πήγαινε”, είπα, “και πες στον επιλοχία σου να ’ρθουν εδώ”. Αλλά αυτοί δεν ήλθαν ούτε τότε. Επήγαν εις τον κ. Εκείνον στην Κηφισιάν, ο οποίος τους έδωσε 20.000 δραχμάς, τους υπεσχέθη να επέμβη στον Βενιζέλο για να μην τιμωρηθούν και να τους στείλη στην Αίγυπτο. Δεν ετήρησεν όμως τον λόγον του και δεν τους έστειλεν εις την Αίγυπτον και οι στρατιώται επήγαν στην Κρήτη, όπου εφυγοδικούσαν. Έστειλα ένα απόσπασμα στην Κρήτη με επί κεφαλής αξιωματικόν, ο οποίος τους ευρήκε και τους συνέλαβε, τους έφερε στο τάγμα και τους παρέδωσε στας αρχάς.

Το 1920 μετά την 1ην Νοεμβρίου, ενώ εγώ έφυγα εις την Γαλλίαν, οι στρατιώται εδικάσθησαν και είπαν ποίος υπέβαλε να σκοτώσουν τον Δραγούμη. Εγώ τότε ήμουν μακρυά από την Ελλάδα και οι στρατιώται δεν ήσαν υπό την επιρροήν μου. Αν τους είχα βάλει εγώ να σκοτώσουν τον Δραγούμη θα το έλεγαν εις την δίκην των. Πρέπει να σας πω ακόμη, κύριοι στρατοδίκαι, ότι την ημέραν που συνέβη ο φόνος του Δραγούμη εμπήκα στο αυτοκίνητο να πάω στην Κηφισιά να τον σκοτώσω τον κ. Εκείνον. Έπεσαν όμως όλοι οι αξιωματικοί του τάγματος και με εκράτησαν. Όταν ήλθεν ο Βενιζέλος επήγα και του είπα ότι θα έκαμνα δημοσίευμα να αποκαλύψω τον κ. Εκείνον, αλλά ο Βενιζέλος μου είπε: “Άφησε, δεν πειράζει”. Από τότε γεννήθηκε η κατακραυγή εναντίον μου και γι’ αυτό εδημοσίευσα μίαν επιστολήν στην ελληνικήν εφημερίδα “Μέλλον” των Παρισίων και ήθελα να την στείλω και στας αθηναϊκάς εφημερίδας, αλλά και πάλιν με ημπόδισεν ο Βενιζέλος…».

* Ο Γεώργιος Σαρρής είναι δημοσιογράφος – μέλος της ΕΣΗΕΑ, τιμηθείς με το Βραβείο Αθ. Μπότση για την αντικειμενική και με πληρότητα παρουσίαση ιστορικών πολιτικών θεμάτων.

Πολιτική

Newsorama.

Πολιτική

Newsorama.

Τον Ιούλιο του μακρινού 1987 ο τότε πρωθυπουργός της χώρας Ανδρέας Παπανδρέου, δέχεται τη μια εισήγηση μετά την άλλη για να προσφύγει στις κάλπες μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ωστόσο, δεν ήταν ένα συνηθισμένος πολιτικός και το μόνο σίγουρο είναι πως δύσκολα θα μπορούσε να τον πείσει κάποιος αν ο ίδιος είχε διαφορετικά τα πράγματα μέσα στο μυαλό του. Με αυτά και με αυτά προέκυψε μια από τις πιο… θρυλικές φράσεις της ελληνικής πολιτικής σκηνής. «Ε, δεν θα χαλάσουμε και τα μπάνια του λαού»! Αυτό είχε απαντήσει ο Α. Παπανδρέου και η κουβέντα για πρόωρες εκλογές εκείνο το καλοκαίρι έληξε.

Φαίνεται, ωστόσο, πως ως… δόγμα τα μπάνια του λαού προϋπήρχε πολύ πριν την φράση του Α. Παπανδρέου. Πώς μπορεί να εξηγηθεί άλλωστε πως από τη γέννηση του νέου ελληνικού κράτους μέχρι και σήμερα το καλοκαιρινό τρίμηνο έχουν γίνει μόνο 4+1 εκλογικές αναμετρήσεις. Και αν θέλουμε να το κάνουμε ακόμα πιο… «θερινό» και να βγάλουμε τον Ιούνιο από την εξίσωση, οι σημερινές εκλογές είναι μόλις οι δεύτερες από το 1928! Άρα, λοιπόν, προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα πως ανέκαθεν οι πολιτικοί σέβονταν τα μπάνια του λαού. Ακόμα κι αν δεν το έλεγαν.

Οι εθνικές εκλογές του 2019, λοιπόν, πριν καν διεξαχθούν έχουν αποκτήσει ήδη το χαρακτηρισμό των ιστορικών καθώς είναι η πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες που οι κάλπες στήνονται την εποχή που κανονικά οι Έλληνες… στήνουν ομπρέλες και ξαπλώστρες στις παραλίες. Είναι, μάλιστα, οι πρώτες που γίνονται Ιούλιο καθώς μέχρι στιγμής είχαν γίνει τρεις εκλογικές αναμετρήσεις τον Ιούνιο και μια τον Αύγουστο.

Οι τρεις εκλογικές αναμετρήσεις του Ιουνίου

Ο έκτος μήνας του χρόνου και πρώτος του καλοκαιριού είναι αυτός που είναι ο πιο συνηθισμένος να γίνονται… θερινές εκλογές. Όπως ήδη έχει αναφερθεί, ιστορικά τρεις φορές έχουν στηθεί κάλπες τον Ιούνιο.

Η πρώτη είναι στις 2 Ιουνίου 1985. Εκείνη την Κυριακή το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές αφού κατάφερε να συγκεντρώσει το 45,82% των ψήφων, έναντι του 40,84% της Νέας Δημοκρατίας. Το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου κατάφερε να πάρει την αυτοδυναμία αφού κέρδισε 161 έδρες έναντι 126 της ΝΔ. Παράλληλα, το ΚΚΕ που ήταν το τρίτο κόμμα της βουλής πήρε 629.525 ψήφους (9,89%) κάτι που του έδωσε 12 έδρες. Στη βουλή είχε μπει και το ΚΚΕ εσωτερικού που με 117.135 ψήφους είχε καταλάβει 1 έδρα.

Στις 19 Ιουνίου 1989, στήνονται οι κάλπες και η Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη αναδεικνύεται νικήτρια. Λαμβάνει 2.887.488 ψήφους (44,28%) και 145 έδρες. Το ΠΑΣΟΚ υποχωρεί στη δεύτερη θέση καθώς έλαβε 2.551.518 ψήφους (39,13%) και 125 έδρες. Ο Συνασπισμός λαμβάνει 855.944 (13,13%) και 25 έδρες. Ενώ από μία έδρα λαμβάνουν ΔΗΑΝΑ και «Εμπιστοσύνη». Πέντε μήνες αργότερα, το Νοέμβριο της ίδια χρονιάς η χώρα θα οδηγηθεί και πάλι σε εκλογές.

 Η τελευταία φορά, μέχρι και σήμερα, που στήθηκαν… θερινές κάλπες ήταν το 2012. Στις 17 Ιουνίου εκείνης της χρονιάς, η υπηρεσιακή κυβέρνηση του Παναγιώτη Πικραμμένου, με δεδομένο πως στις προηγούμενες εκλογές του Μαΐου 2012, δεν έγινε δυνατός ο σχηματισμός κυβέρνησης που να έχει την εμπιστοσύνη της Βουλής, στήνει ξανά τις κάλπες.

Στις εκλογές του Ιουνίου πρώτο κόμμα ανακηρύχθηκε η Νέα Δημοκρατία, δεύτερο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ με ποσοστά 29,7% και 26,9% αντίστοιχα, ενώ τρίτο κόμμα ήλθε το ΠΑΣΟΚ με ποσοστό 12,3%. Τα υπόλοιπα κόμματα που είχαν εκλέξει βουλευτές, πέτυχαν ποσοστά μικρότερα του 8% και ήταν τα: Ανεξάρτητοι Έλληνες, Χρυσή Αυγή, Δημοκρατική Αριστερά και Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Μετά τις εκλογές Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και Δημοκρατική Αριστερά συγκρότησαν την Κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά.

Οι πρώτες και… τελευταίες (μέχρι σήμερα) εκλογές που έγιναν Αύγουστο

Αν μιλάμε για καλοκαιρινές διακοπές τότε η επιτομή τους είναι εκείνες του 1928. Όχι μόνο επειδή έγιναν Αύγουστο αλλά επειδή κυριολεκτικά ο βασικός πρωταγωνιστής και εν τέλει νικητής των εκλογών εντοπίστηκε να κάνει… βουτιές σε κάποια παραλία της Κρήτης. Πρωταγωνιστής ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος και η συγκεκριμένη εκλογική αναμέτρηση ήταν αυτή που ουσιαστικά σηματοδότησε και την επιστροφή του στα πολιτικά πράγματα της χώρας.

Ήταν μια περίοδος όπου η Ελληνική Δημοκρατία δοκιμαζόταν και τα πράγματα ήταν εξαιρετικά ρευστά. Ο πολιτικός κόσμος της χώρας έψαχνε μια διέξοδο και αυτή βρέθηκε στο πρόσωπο του Βενιζέλου ο οποίος είχε τυπικά αλλά όχι και ουσιαστικά αποσυρθεί από την πολιτική. Έκανε τα μπάνια του στην Κρήτη όταν τον εντόπισαν και τον έπεισαν για το καλό της χώρας να αναλάβει δράση, ώστε να στηθούν κάλπες. Ο ηγέτης των Φιλελευθέρων όρισε ημερομηνία των εκλογών την 19η Αυγούστου. Μόλις τέσσερις ημέρες μετά τον Δεκαπενταύγουστο. Η προεκλογική περίοδος, μάλιστα, είχε ξεκινήσει ένα μήνα νωρίτερα, δηλαδή, στα μέσα Ιουλίου!

Οι εκλογές ανέδειξαν κυβέρνηση τετραετίας υπό τον Ελευθέριο Βενιζέλο, που επανήλθε θριαμβευτικά στην πολιτική. Η αντιβενιζελική παράταξη παρουσιάστηκε διασπασμένη, παρά το πλειοψηφικό σύστημα και καταποντίστηκε. Το Κόμμα των Φιλελευθέρων, σύμφωνα με την ιστοσελίδα sansimera.gr, συγκέντρωσε το 46,94% των ψήφων και απέσπασε 178 έδρες, έναντι 23,94% και 19 εδρών του Λαϊκού Κόμματος υπό την ηγεσία του Παναγή Τσαλδάρη. Στη Βουλή εκπροσωπήθηκαν ακόμη 8 κόμματα: Εργατικόν – Αγροτικόν Κόμμα υπό τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου (6,71% και 20 έδρες), Κόμμα Ελευθεροφρόνων υπό τον Ιωάννη Μεταξά (5,30% και 1 έδρα), Ανεξάρτητοι Βασιλόφρονες (3,79% και 4 έδρες), Κόμμα Εθνικών Δημοκρατικών του Γεωργίου Κονδύλη (2,71% και 9 έδρες), Προοδευτικόν Κόμμα του Γεωργίου Καφαντάρη (2,53% και 3 έδρες), Ανεξάρτητοι Δημοκρατικοί (1,78% και 6 έδρες), Κόμμα Συντηρητικών Δημοκρατικών υπό τον Ανδρέα Μιχαλακόπουλο (1,56% και 5 έδρες) και Κόμμα Προοδευτικής Ενώσεως υπό τον Κωνσταντίνο Ζαβιτσιάνο (1,32% και 5 έδρες). Το ΚΚΕ εμφανίστηκε με την επωνυμία Ενιαίον Μέτωπον, αλλά δεν εξέλεξε βουλευτή, συγκεντρώνοντας το 2,35% των ψήφων.

Εκείνες οι εκλογές, ωστόσο, είχαν και ένα άλλο χαρακτηριστικό. Σημαδεύτηκαν από… απαγωγές πολιτικών! Σε μια περίοδο της πολιτικής ζωής του τόπου στην οποία τα πράγματα ήταν πιο… άγρια, η προεκλογική περίοδος σημαδεύτηκε από την απαγωγή δύο υποψηφίων του Καφανταρικού κόμματος στα Ιωάννινα από ληστές, την ημέρα, μάλιστα, που ο Βενιζέλος θα πραγματοποιούσε στην πόλη την κεντρική προεκλογική του ομιλία! Το πρώτο θύμα ήταν ο πρώην υπουργός Αλέξανδρος Μυλωνάς και το δεύτερο ο Αλέξανδρος Μελάς. Δράστες η  ληστρική ομάδα του Τάκη και του Κώστα Κουμπή, οι οποίοι ζητούσαν για λύτρα το ποσό των έξι εκατομμυρίων δραχμών. Μαζί με τους δύο υποψήφιους απήχθησαν και ο πρώην βουλευτής Χασιώτης (ο οποίος τελικά αφέθηκε αμέσως ελεύθερος λόγω της προχωρημένης ηλικίας του) και διάφορα κομματικά στελέχη. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος δήλωσε πως θα αγωνιζόταν για την οριστική πάταξη της ληστείας και θα παραιτούνταν αν δεν πετύχαινε αυτόν τον στόχο, ακόμα κι αν πετύχαινε το υπόλοιπο κυβερνητικό του πρόγραμμα. Επίσης δήλωσε πως θα αναβάλλονταν οι εκλογές αν δεν αφηνόταν ελεύθερος ο Μυλωνάς.

Τελικά, στις 6 Αυγούστου οι ληστές απελευθερώνουν τον Μυλωνά για ν” αναζητήσει τα λύτρα και στις 11 Αυγούστου τον Μελά αφού πρώτα έχουν πάρει 5,2 εκατομμύρια δραχμές ως λύτρα! Στη συνέχεια διέφυγαν στην Αλβανία αλλά εκεί συλλαμβάνονται ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου και εκδίδονται στην Αθήνα. Δικάζονται, καταδικάζονται και εκτελούνται στις 28 Φεβρουαρίου του 1930.

Πολιτική

Newsorama.

Προανάκριση για τα ακριβή αίτια του δυστυχήματος

Δυστυχώς ένα ατύχημα στο αεροδρόμιο στοίχισε την ζωή σε μια γυναίκα υπάλληλο του αεροδρομίου Ελευθέριος Βενιζέλος η οποία έπεσε νεκρή όταν όχημα της πολιτικής αεροπορίας την παρέσυρε.

Το δυστύχημα έγινε περίπου στις 12.25, και σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες παρασύρθηκε κάτω από άγνωστες συνθήκες από το λεωφορείο που μεταφέρει τους επιβάτες ενώ βρισκόταν στον λεγόμενο υπηρεσιακό δρόμο του αεροδρομίου.

Προανάκριση για τα ακριβή αίτια του δυστυχήματος διενεργείται ήδη από την Υπηρεσία της Πολιτικής Αεροπορίας.

Newsorama.