Στις όχθες του Δνείπερου ποταμού, στη Χερσώνα εκβάλλει η νίκη του Σι Τζιπίνγκ, δηλαδή η άνετη εξασφάλιση μιας τρίτης θητείας στη θέση του Γενικού Γραμματέα του ΚΚΚ της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας για τον Σι Τζιπίνγκ, ο οποίος είναι από χθες ο ισχυρότερος σοσιαλιστής ηγέτης στον κόσμο. Η απόλυτη επικράτηση της «Σκέψης του Σι» στην Κίνα του 21ου αιώνα σηματοδοτεί παράλληλα τη στροφή της προς την ασφάλεια και την αυτάρκεια, με σταθερή την απόρριψη του μοντέλου της φιλελεύθερης, δυτικής δημοκρατίας, συμβαδίζοντας πλήρως με το ιδεολόγημα της Μόσχας.
Επιπλέον, η κινεζική οπτική που θέλει τη Δύση διεφθαρμένη και σε παρακμή, σε αντίθεση με τα προσωποπαγή, αυταρχικά καθεστώτα συνιστά τη συγκολλητική ουσία μεταξύ της Μόσχας και του Πεκίνου, ερμηνεύοντας τη σπουδή του Ρώσου Προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν να συγχαρεί από τους πρώτους τον Σι Τζιπίνγκ χθες, για την επανεκλογή του. «Η έκβαση του συνεδρίου του κόμματος επιβεβαιώνει πλήρως την πολιτική σας εξουσίας καθώς και τη ενότητα του κόμματος που οποίου ηγείστε», δήλωσε ο Πούτιν στον Σι, σύμφωνα με την ιστοσελίδα του Κρεμλίνου, επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά την προσωπική και πολιτική εγγύτητα μεταξύ των δύο ηγετών.
Παραβλέποντας το γεγονός ότι ο Σι Τζιπίνγκ δεν ευχήθηκε στον Ρώσο Πρόεδρο για τα εβδομηκοστά του γενέθλια προσφάτως, ο Βλαντιμίρ Πούτιν άδραξε την ευκαιρία να συνταχθεί με το «δόγμα του Σι», ανταποδίδοντας τις υψηλές καταναλώσεις σε φυσικό αέριο και πετρέλαιο που πραγματοποιεί η Κίνα, με βασικό προμηθευτή τη Ρωσία, για να χρηματοδοτεί τον πόλεμό της, στην Ουκρανία.
Πέραν των διμερών, εμπορικών σχέσεων, ωστόσο, οι χθεσινές ευχές του Βλαντιμίρ Πούτιν απηχούν την αγωνία του για τον μελλοντικό ρόλο της Κίνας απέναντι στην εισβολή, η οποία βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή, μετά την επιτυχημένη, διπλή ουκρανική αντεπίθεση. Μπορεί το Πεκίνο να μην έχει την καταδικάσει επισήμως, αλλά διατηρεί «ερωτήματα και ανησυχίες», όπως παραδέχτηκε ο Βλαντιμίρ Πούτιν στη Σαμαρκάνδη, η αποχή του, όμως, από τα ψηφίσματα καταδίκης του ΟΗΕ (όπως πρόσφατα για τις προσαρτηθείσες από την Μόσχα ουκρανικές περιοχές) ερμηνεύεται ως φιλί ζωής στη διεθνώς απομονωμένη Ρωσία. Ταυτόχρονα, η «ενός ανδρός αρχή» που σηματοδοτεί η καθολική εσωκομματική επικράτηση του Σι Τζιπίνγκ στα νέα κομματικά όργανα της χώρας του, επιτρέπει στον ισχυρό άνδρα της Κίνας οποιοδήποτε ελιγμό υπέρ της Μόσχας, ιδίως σε περίπτωση που ξεκινήσουν ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, όπως άφησε να εννοηθεί και ο Γάλλος Πρόεδρος, Εμανουέλ Μακρόν.
Ταυτόχρονα, η παντοκρατορία του Σι (πλαισιωμένου από 6 “yes men” στο Πολιτικό Γραφείο), κάνει αρκετούς αναλυτές να τον παρομοιάζουν ήδη με «σύγχρονο αυτοκράτορα», δίνοντας συνέχεια στην πολιτική της σιωπηρής ανοχής του Πεκίνου απέναντι στις ρωσικές, στρατιωτικές επιχειρήσεις, ακόμη και αν αυτές βάλλουν κατά αμάχων.
Εξίσου κρίσιμη για την Μόσχα είναι και η αναθεώρηση του εξωτερικού εμπορίου της Κίνας, την οποία υπαινίχθηκε κατά την ομιλία του ο Σι Τζιπίνγκ, παρότι ο ίδιος έσπευσε να δηλώσει πως «η Κίνα δεν μπορεί να αναπτυχθεί χωρίς τον υπόλοιπο κόσμο και ο κόσμος έχει επίσης ανάγκη την Κίνα». Επαναλαμβάνοντας, παρόλα αυτά, 73 φορές τη λέξη «ασφάλεια» και αρκετές ακόμη την «αυτοδυναμία», η τρίτη θητεία του Σι Τζιπίνγκ φαίνεται να επικεντρώνεται στην κινεζική ισχύ και την προσπάθεια προβολής της σε συγκεκριμένους τομείς, με πρώτο την εθνική ασφάλεια και αυτάρκεια στα τρόφιμα, το διαδίκτυο, την ενέργεια και το ανθρώπινο δυναμικό.
«Το Πεκίνο στρέφεται όντως στην εγχώρια κατανάλωση και την εγχώρια τεχνολογική ικανότητα ως μέσο για την παροχή του αυξανόμενου πλούτου που περιμένει ο κινεζικός λαός από το Κομμουνιστικό Κόμμα» επισημαίνει το Chatman House, διαβάζοντας ανάμεσα στις γραμμές της πολιτικής απόφασης του 20ου Συνεδρίου και υπογραμμίζει την «την ανάγκη οι αλυσίδες εφοδιασμού της Κίνας να γίνουν πιο «αυτοκαθορισμένες και αυτοελεγχόμενες», περνώντας δηλαδή μέσα από πολιτικά, ιδεολογικά και γεωπολιτικά φίλτρα.
Κοντολογίς, η ανάπτυξη των εμπορικών σχέσεων της Κίνας στο εξής θα επικεντρωθεί σε «ομογάλακτες» χώρες, μήνυμα που αποκρυπτογράφησαν άμεσα, εκτός του Βλαντιμίρ Πούτιν, οι Κιμ Γιονγκ Ουν και Νικολάς Μαδούρο, συγχαίροντας επίσης τον Κινέζο ηγέτη για την επανεκλογή του.
Επιπρόσθετα, η μερική εσωστρέφεια, την οποία διακήρυξε στο 20ο Συνέδριο του ΚΚΚ ο Σι Τζιπίνγκ επιβάλλεται αναγκαστικά σχεδόν από τα τρέχοντα προβλήματα της Κίνας, με πρώτο την αναπτυξιακή υστέρηση, καθώς επί των ημερών του η κινεζική οικονομία κινείται σε καθοδική τροχιά, η ανεργία αυξάνεται και οι φούσκες, όπως αυτή της αγοράς ακινήτων με την υπόθεση Evergrande, κρατούν καθηλωμένη την κινεζική οικονομία στη δεύτερη θέση της παγκόσμιας κατάταξης, ενώ το χάσμα με τις ΗΠΑ διευρύνεται, αντί να αμβλυνθεί κατά το όραμα του Σι, επιδεινώνοντας δραματικά τις σινο-αμερικανικές σχέσεις.
Ο ίδιος αναλώθηκε για μια δεκαετία στην έλεγχο των πάντων, αφού είναι ο επικεφαλής του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος, του κράτους, των ενόπλων δυνάμεων και πολλών επιμέρους επιτροπών ενισχύοντας το συγκεντρωτικό μοντέλο διοίκησής του, αλλά ο προσωποπαγής μηχανισμός του απέτυχε θεαματικά στον περιορισμό της εξάπλωσης της πανδημίας του κορονοϊού, εφαρμόζοντας αντίθετα ένα αμφιλεγόμενο μοντέλο αυστηρών lockdowns (zero covid) χωρίς αποτέλεσμα και περιορίζοντας στο έπακρο τις ατομικές ελευθερίες.
Στην κατεύθυνση αυτή, οι όποιες γεωπολιτικές κινήσεις της Κίνας το επόμενο διάστημα εκτιμάται πως θα είναι εξαιρετικά προσεκτικές και εναρμονισμένες με το μίγμα κινεζικού εθνικισμού, που προωθεί σταθερά ο Σι Τζιπίνγκ, καθώς η κεκτημένη ταχύτητα μετά το «οικονομικό θαύμα» του Ντενγκ Σιαοπίνγκ να εντάξει μια κομμουνιστική χώρα στο διεθνές, φιλελεύθερο σύστημα έχει πια εξασθενήσει.
Εκτός από τον μεταρρυθμιστή και προκάτοχό του, Χου Τζιντάο, ο Σι Τζιπίνγκ αποκαθήλωσε δημόσια και το παγκόσμιο επίτευγμα της Κίνας να υπερσυγκεντρώσει μονάδες παραγωγής από όλο τον πλανήτη, επιβάλλοντας υπερβολικά περιοριστικά μέτρα στις ιδιωτικές εταιρίες, με πρόσχημα την προστασία των καταναλωτών και κατάληξη μαζικές απολύσεις. Σε αυτό το σκηνικό, τα αλλεπάλληλα lockdowns εκτόξευσαν την ανεργία των νέων στο 20%, επιτάχυναν την κοινωνική αντίδραση και οδήγησαν σε χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης.
Σε συνθήκες πίεσης από την πανδημία και την επιβράδυνση των ρυθμών ανάπτυξης, η Κίνα δεν αποκλείεται να ισοφαρίσει την εσωτερική αποτυχία, μερικώς ορατή πλέον, στην εξωτερική της πολιτική, αναζητώντας μια «επιτυχία» που θα επισφραγίσει την τρίτη θητεία του Σι Τζιπίνγκ. Για το λόγο αυτό, δεν αποκλείεται, για αρκετούς αναλυτές, ο Γ.Γραμματέας του ΚΚΚ να μιμηθεί τελικά τον Βλαντιμίρ Πούτιν, εισβάλλοντας πριν κριθεί η «μάχη της Χερσώνας» μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας στην Ταιβάν, αφού για πρώτη φορά στην ιστορία του, το ΚΚΚ αποφάσισε να περιλάβει στο καταστατικό του ειδική μνεία στην «αντίθεσή» του, στην ανεξαρτησία της, προωθώντας πιθανά από κοινού με τη Ρωσία, μια νέα Γιάλτα για την Ευρασία.
.
