Η αγάπη για τη Μαρία Κάλλας, το πάθος για την μουσική και τα λάθη
Στο Παρίσι, ένα βράδυ του 1958 ένας εικοσιεπτάχρονος νεαρός βιάζεται να επιστρέψει στο μικρό διαμέρισμα που μένει μαζί με την σύζυγο του για να προλάβει μια συγκεκριμένη τηλεοπτική μετάδοση. Λέγεται Γιάννης Διακογιάννης, δουλεύει ήδη ως αθλητικογράφος στο περιοδικό της L’ Equipe αλλά δεν περπατάει γρήγορα για να μην χάσει την αρχή ενός ποδοσφαιρικού αγώνα.
Η Μαρία Κάλλας που εμφανίζεται εκείνο το βράδυ στο Palais Garnier ερμηνεύοντας άριες από διάφορες όπερες είναι μια γυναίκα που τον συγκλονίζει, ένας έρωτας που δεν θα εκπληρωθεί ποτέ. Η Γαλλική τηλεόραση μεταδίδει ζωντανά την εμφάνιση της, κι αυτό είναι μια παρηγοριά για τον νεαρό δημοσιογράφο, που δεν μπορούσε να την δει από κοντά.
Η τιμή του πιο φτηνού εισιτηρίου είναι δύο μισθοί του Διακογιάννη που είναι ήδη παντρεμένος με μια γοητευτική Γαλλίδα που τον περιμένει στο διαμέρισμα τους. Όταν αρχίζει η μετάδοση ο Διακογιάννης δεν ξεκολλάει τα μάτια του από την Μαρία Κάλλας και όταν η ντίβα αποθεώνεται από το κοινό στο τέλος της συναυλίας, σηκώνεται, πάει στην τηλεόραση «φιλάει» την Ελληνίδα ιέρεια και λέει την φράση «Σε αγαπώ πολύ» πριν επιστρέψει στον καναπέ.
«Η γυναίκα μου, μου έκανε σκηνή τότε» είπε μισό αιώνα μετά σε τηλεοπτική συνέντευξη που παραχώρησε στην ΕΡΤ αυτός ο bon viveur του αθλητικού ρεπορτάζ, όσο οξύμωρος κι αν ηχεί ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός. Πως αλλιώς να χαρακτηρίσεις έναν άνθρωπο που λάτρευε τα σπαρακτικά τραγούδια της Εντίθ Πιαφ, την τρομπέτα του Miles Davis, την ποίηση του Ελύτη και τον λυρισμό του Χατζιδάκη; Οι νύχτες του στο Παρίσι ήταν ποτισμένες με πολλά πακέτα Gitanes φίλτρο, κουβέντες περί τέχνης και τραγούδια του Μπεκό και της Δαλιδά όταν τέλειωνε τη δουλειά στην εφημερίδα.
Οι υπέροχες εκρήξεις και η πολιτική
.
Πηγή: Protothema.gr
