Γαλλικές εκλογές: Πανηγυρικό κλίμα στο στρατόπεδο του Εμμανουέλ Μακρόν

Με μουσική υπόκρουση τον ύμνο της Ευρώπης, την «Ωδή στην Χαρά», έφτασε στον Πύργο του Άιφελ ο νικητής των γαλλικών εκλογών, Εμανουέλ Μακρόν, συνοδευόμενος από την συζυγό του, Μπριζίτ, πολιτικές προσωπικότητες αλλά και νεαρά παιδιά.  

Champs de Mars, με φόντο τον Πύργο του Άιφελ και την Γαλλική και Ευρωπαϊκή σημαία να κυματίζουν δίπλα από το École militaire. Αυτό είναι το φόντο της ομιλίας του Εμανουέλ Μακρόν ο οποίος κατάφερε να σπάσει την κατάρα των τελευταίων 20 ετών και να επανεκλεγεί πρόεδρος της 5ης γαλλικής δημοκρατίας. Με το 58% των ψηφων ο Εμανουέλ Μακρόν έγινε ο πρώτος πρόεδρος μετά τον Ζακ Σιράκ το 2002 που καταφερε να επανεκλεγεί , ωστόσο τίποτα δεν τελειώνει απόψε. Η πολιτική κατάσταση στη Γαλλία θα παραμείνει αβέβαιη, τουλάχιστον μέχρι τις βουλευτικές εκλογές που θα λάβουν χώρα στις 12 και 19 Ιουνίου. Και όπως λέγεται ήδη στο Παρίσι, εάν πολιτικοί και δημοσιογράφοι «αγάπησαν» το ντέρμπι των προεδρικών εκλογών, τότε θα «λατρέψουν» αυτό των βουλευτικών.

Περισσότεροι από 1500 δημοσιογράφοι από όλο τον κόσμο έχουν συγκεντρωθεί για να παρακολουθήσουν την ομιλία του Εμανουέλ Μακρόν, καθώς η περιοχή πέριξ του Champs de Mars είναι γεμάτη με αστυνομικούς και με όργανα της τάξης με πολιτικά που απομακρύνουν από τον Πύργο του Άιφελ όποιον δεν έχει διαπίστευση.

Ωστόσο το μεγάλο ζήτημα ξεκινάει από αύριο και αφορά στις βουλευτικές εκλογές. Οι βουλευτικές εκλογές θα διεξαχθούν σε δύο γύρους την Κυριακή 12 και την Κυριακή 19 Ιουνίου. Οι Γάλλοι πολίτες θα επιλέξουν 577 βουλευτές.Από το 2002 και την καθιέρωση της πενταετούς θητείας,μετά το δημοψήφισμα του Ζακ Σιράκ, οι βουλευτικές εκλογές πραγματοποιούνται κάθε πέντε χρόνια, στον απόηχο των προεδρικών εκλογών. Επιτρέπουν, ή όχι, στον νέο αρχηγό του κράτους να κερδίσει την πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση. Αυτή η πλειοψηφία είναι απαραίτητη για να εφαρμόσει την πολιτική του και να αποφύγει μια περίοδο “συμβίωσης”.

Η βασική αποστολή των μελών της Εθνοσυνέλευσης (περισσότερο από αυτών της άνω βουλής, ήτοι της Γερουσίας) είναι να ψηφίζει ή να καταψηφίζει τους νόμους που προτείνει η κυβέρνηση, ενώ τα μέλη της εθνοσυνέλευσης έχουν επίσης το δικαίωμα να προτείνουν νομοσχέδια. Παράλληλα τα μέλη της Εθνοσυνέλευσης έχουν το δικαίωμα να καταθέσουν πρόταση μομφής κατά τη εκτελεστικής εξουσίας και εάν αυτή εγκριθει με απόλυτη πλειοψηφία, τότε η κυβέρνηση οδηγείται σε παραίτηση. Κάτι τέτοιο έχει συμβεί μόλις μία φορά στην 5η Γαλλική Δημοκρατία, και συγκεκριμένα το το 1962, όταν η κυβέρνηση του Ζωρζ Πομπιντού αναγκάστηκε να παραιτηθεί.

Για να καταφέρει μια πολιτική παράταξη και εν προκειμένω αυτή του προέδρου της χώρας, να ελέγχει την Εθνοσυνέλευση, χρειάζεται τουλάχιστον 289 βουλευτές. Εάν κανένα κόμμα δεν συγκεντρώσει αυτόν τον αριθμό, τότε θα υπάρξει η λεγόμενη “συγκατοίκηση”. Η τελευταία συγκατοίκηση χρονολογείται από το 1997. Ο σοσιαλιστής Λιονέλ Ζοσπέν έγινε πρωθυπουργός του Ζακ Σιράκ, ενώ πριν από αυτό το γεγονός, η Γαλλία γνώρισε δύο ακόμα περιόδους “συμβίωσης”. Μεταξύ του 1986 και του 1988, όταν ο Ζακ Σιράκ ήταν πρωθυπουργός του Φρανσουά Μιτεράν και από το 1993 έως το 1995 όταν ο Εντουάρ Μπαλαντίρ ήταν πρωθυπουργός της χώρας, ενώ ο Φρανσουά Μιτεράν Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Εκτός από την άσκηση της νομοθετικής εξουσίας και του ελέγχου της εκτελεστικής, το διακύβευμα των βουλευτικών εκλογών, είναι επίσης οικονομικό. Ακόμη και αν αποτύχουν να εκλέξουν τους υποψηφίους τους, τα πολιτικά κόμματα μπορούν να αναμένουν ότι θα λάβουν δημόσια χρηματοδότηση.

Έτσι, εάν συγκεντρώσουν τουλάχιστον 1% των ψήφων σε τουλάχιστον 50 εκλογικές περιφέρειες, τα κόμματα λαμβάνουν 1,42 ευρώ ανά ψήφο και ανά έτος.