Μιχάλης Ασλάνης: Αυτό τον οδήγησε στην ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ…

Γνώριζε ότι είχε εκδοθεί από τις 9 Αυγούστου- Προτίμησε τον θάνατο από τη φυλακή- Ντοκουμέντο το χειρόγραφο αντίο του Ασλάνη-Άρθρο στο ΘΕΜΑ: Ας του βγάλουν και τα όργανα του Ασλάνη, να τα πουλήσουν να ’χουμε πλεόνασμα
«Εγώ φεύγω. Δεν μπορώ να ζω σε ένα κόσμο τόσο σκληρό και άκαρδο»… Μερικές αράδες σε ένα ιδιόχειρο σημείωμα και η αποκάλυψη ότι ο 63χρονος μόδιστρος είχε ενημερωθεί πως επρόκειτο να συλληφθεί για χρέη 170.000 ευρώ προς το Δημόσιο εξηγούν τους λόγους που οδήγησαν τον ευαίσθητο Μιχάλη Ασλάνη στον θάνατο

«Φωτεινούλα μου, λυπάμαι που γνωριστήκαμε στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μου. Μου συμπαραστάθηκες και σε ευχαριστώ πολύ. Να είσαι πάντα καλά. Ο,τι ποθείς… Εγώ φεύγω. Δεν μπορώ να ζω σε ένα κόσμο τόσο σκληρό και άκαρδο. Χαιρετισμούς στην οικογένειά σου. Θα σε αγαπώ πάντα. M. Ασλάνης…» Το σημείωμα που άφησε ο Μιχάλης Ασλάνης στη στενή του συνεργάτιδα Φωτεινή και το οποίο βρέθηκε δίπλα του, μέσα στο σπίτι του στο Κολωνάκι, λύνει τον γρίφο για τον τρόπο που έφυγε από τη ζωή ο γνωστός μόδιστρος. Την απόφαση την είχε πάρει μέρες πριν. Οταν ενημερώθηκε από την Αστυνομία ότι σε βάρος του είχε εκδοθεί ένταλμα σύλληψης, με ημερομηνία 9 Αυγούστου, για χρέη. Ο εφιάλτης της σύλληψης, της προσαγωγής στα δικαστήρια, της πιθανής φυλάκισης αλλά και της διαπόμπευσης ήταν κάτι που ο ευαίσθητος Ασλάνης απλώς δεν μπορούσε να αντέξει…

Τις τελευταίες ημέρες της ζωής του ο 63χρονος άνθρωπος της μόδας ζούσε με τον φόβο της Αστυνομίας. Αν και οι συνεργάτες του ήρθαν σε επαφή με το Αστυνομικό Τμήμα Εξαρχείων, όπου εκδόθηκε το ένταλμα και πήραν παράταση μέχρι τέλους Αυγούστου, ο ίδιος ήξερε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να βρει τα χρήματα να πληρώσει για να αποφύγει τελικά τη σύλληψη. Και αυτό γιατί το ένταλμα αφορούσε χρέη προς το Δημόσιο ύψους 170.000 ευρώ. Ο δικηγόρος του τού έλεγε ότι θα συλληφθεί, αλλά δεν θα καταλήξει στη φυλακή. Το αδίκημα δεν ήταν κακούργημα, και έτσι μετά την προσαγωγή του στη Δικαιοσύνη θα αφηνόταν ελεύθερος.

Πάσχιζε να προλάβει να πουλήσει τη βίλα του στη Μύκονο, η αξία της οποίας αγγίζει το 1,5 εκατ. ευρώ. Οπως λένε οι φίλοι του, ο γνωστός μόδιστρος δεν ήθελε με τίποτα να πουλήσει την έπαυλη στο Νησί των Ανέμων, όμως τις τελευταίες εβδομάδες κάμφθηκαν οι αντιστάσεις του. Η αγοραπωλησία, όμως, δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.

Ο σχεδιαστής μόδας από τις 9 Αυγούστου, οπότε ενημερώθηκε για το ένταλμα σύλληψής του, είχε αγχωθεί υπερβολικά, έτρεμε τις χειροπέδες. Εφτασε σε σημείο να μη βγαίνει από το σπίτι του στο Κολωνάκι, να κλειδώνει πάντα την πόρτα του υπνοδωματίου του, ενώ τις ελάχιστες φορές που έβγαινε έξω έκρυβε το πρόσωπό του με καπελάκι τζόκεϊ.

Την Παρασκευή 23 Αυγούστου στέλνει μια επιστολή στους στενούς του συνεργάτες και μέσα σε τρεις σελίδες αναφέρει τους λόγους που οδηγήθηκε στην καταστροφή αφήνοντας να εννοηθεί ότι δεν έχει πλέον τη δύναμη να παλέψει. Το γράμμα τελειώνει με τέσσερις προτάσεις που πραγματικά συγκλονίζουν τους αποδέκτες: «Κάντε ό,τι μπορείτε. Εγώ δεν έχω δύναμη να διαχειριστώ τίποτα. Η υγεία μου είναι χάλια. Φοβάμαι μήπως πάθω και δεύτερο εγκεφαλικό…». Και η αρχή του, όμως, είναι στο ίδιο βαρύ κλίμα. «Γράφω πολύ στεναχωρημένος… Πέρασα ένα εγκεφαλικό, έχω ανεβασμένο ζάχαρο και κατάθλιψη…». Σελίδες γεμάτες απελπισία και απόγνωση. Και αδιέξοδο. Ωστόσο ο Μιχάλης Ασλάνης πουθενά δεν αναφέρει ότι σκέφτεται με οποιονδήποτε τρόπο να βάλει τέλος στη ζωή του.

«Κάντε κάτι να μην πάω φυλακή…»

Ολοι όσοι γνώριζαν τον Μιχάλη Ασλάνη τον περιγράφουν ως ευαίσθητο και ευγενή. Τον τελευταίο καιρό όμως παρακολουθούσε την επικαιρότητα και έβλεπε πολλούς από τους επώνυμους φίλους του να συλλαμβάνονται και να μπαίνουν ο ένας μετά τον άλλον στη φυλακή. Το εγκεφαλικό που είχε υποστεί, αν και δεν τον έριξε στο κρεβάτι, τον επηρέασε και τον έκανε να νιώθει ευάλωτος και αδύναμος, μισός άνθρωπος.

Δεν ήταν λίγες οι φορές που φίλοι τον άκουγαν στο τηλέφωνο να μιλάει και να ψιθυρίζει με αγωνία: «Κάντε κάτι να μην πάω φυλακή». Προς το παρόν τέτοιο ενδεχόμενο δεν υπήρχε. Ωστόσο ο εύθραυστος ψυχισμός του Μιχάλη Ασλάνη δεν μπορούσε να το συνειδητοποιήσει. Μάλιστα, από το περασμένο Σαββατοκύριακο γνώριζε ότι την Πέμπτη, δηλαδή μία ημέρα μετά την αυτοκτονία, συνεργάτης του θα πήγαινε στο Α.Τ. Εξαρχείων για να ενημερωθεί πλήρως για το ένταλμα που εκκρεμούσε σε βάρος του και κυρίως να πάρουν την πολυπόθητη παράταση. Και αυτό γιατί και οι αστυνομικοί γνώριζαν ότι ήταν ένας επώνυμος Αθηναίος που δεν είχε καμία διάθεση να εξαφανιστεί για ένα ποσό το οποίο μάλιστα θα μπορούσε να καλυφθεί από τα χρήματα της βίλας του στη Μύκονο.

Στο κατάστημά του στην οδό Σκουφά τις τελευταίες ημέρες δεν πάταγε σχεδόν καθόλου. Με τους συνεργάτες του μιλούσε κυρίως με σημειώματα, όπου τους έδινε εντολές και οδηγίες για το τι έπρεπε να κάνουν. Ολες οι εργασίες ήταν γραμμένες αναλυτικά και πάντα τα σημειώματα, τελείωναν με ένα ζωγραφισμένο λουλουδάκι…

Δεν είχε ούτε ταμειακή μηχανή

Για τον Σεπτέμβριο ο Μιχάλης Ασλάνης ετοίμαζε την έναρξη λειτουργίας ενός καταστήματος στη Θεσσαλονίκη σε συνεργασία με γνωστή Αθηναία. Τις τελευταίες ημέρες για άγνωστο λόγο αποφάσισε να παγώσει τη συγκεκριμένη διαδικασία και να τη μεταφέρει χρονικά για το νέο έτος. Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο διάστημα αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα, ακόμη και στα καθημερινά του έξοδα. Η τελευταία προσπάθεια ανάκαμψης είχε να κάνει με τη μεταφορά του ατελιέ του από του Ψυρρή στο Κολωνάκι. Η κίνησή του αυτή ήταν αφενός συμβολική, αφού θα αποτελούσε μια νέα αρχή και αφετέρου θα τον έκανε να ανασάνει οικονομικά πετώντας από την πλάτη του το βαρύ φορτίο και τα έξοδα του συγκεκριμένου ακινήτου με την πισίνα στην ταράτσα και θέα στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Μόνο για την ανακαίνισή του είχε διαθέσει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.

Η μεταφορά της έδρας του στο Κολωνάκι αρχικά έδειχνε να αποδίδει. Οι δουλειές πήγαιναν καλύτερα, όμως τα χρέη δεν σταμάτησαν να αποτελούν θηλιά που έσφιγγε σιγά-σιγά γύρω από τον λαιμό του. Ούτε ταμειακή μηχανή είχε, αφού δεν μπορούσε να πάρει φορολογική ενημερότητα…

Η επιστολή που άφησε στους συνεργάτες του

Στα μέσα Αυγούστου, για πρώτη φορά, απ’ ό,τι λένε οι συνεργάτες του, αποφάσισε να πάει τρεις ημέρες διακοπές. Ως προορισμό επέλεξε τα Χανιά. Ωστόσο, ούτε εκεί μπόρεσε να ηρεμήσει. Ενα τηλεφώνημα που δέχτηκε από έναν από τους δικηγόρους του που αναφερόταν στο ένταλμα σύλληψης τον αναστάτωσε, παρόλο που η φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής τον διαβεβαίωνε ότι όλα ήταν υπό έλεγχο και δεν υπήρχε κίνδυνος να συλληφθεί…

Επιστρέφοντας από την Κρήτη, ο Μιχάλης Ασλάνης ήταν έντονα καταβεβλημένος. Στις 23 Αυγούστου γράφει μια επιστολή με αποδέκτες τους τρεις στενούς του συνεργάτες. Σε αυτή αναφέρει με λεπτομέρειες πώς καταστράφηκε οικονομικά και τον ρόλο που έπαιξαν οι δύο γυναίκες που είχε χρόνια στο πλευρό του και τον εξαπάτησαν. Αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι πέρυσι το καλοκαίρι η βίλα του στο Νησί των Ανέμων νοικιάστηκε από τη μία γυναίκα ερήμην του αντί 10.000 ευρώ και μάλιστα υποψιαζόταν ότι κάτι τέτοιο είχε γίνει και φέτος. Κλείνοντας την επιστολή, την έβαλε σε φάκελο που σφράγισε και υπόγραψε ώστε να μην μπορεί να τον ανοίξει κανείς παρά μόνο ο παραλήπτης.

Τελευταία φορά που τον είδαν οι συνεργάτες του ήταν το βράδυ της περασμένης Δευτέρας. Μία από τις κοπέλες που εργάζεται στο ατελιέ ανέβηκε στον 3ο όροφο, όπου βρίσκεται το σπίτι του, για να του δώσει έναν φάκελο. Ο σχεδιαστής άνοιξε λίγο την πόρτα, έβγαλε το χέρι του και τον πήρε. Καληνύχτισε ευγενικά την κοπέλα και την έκλεισε αργά. Την Τρίτη δεν εμφανίστηκε καθόλου στο ατελιέ της οδού Σκουφά. Γεγονός που δεν έκανε εντύπωση στους στενούς του συνεργάτες, αφού τελευταία ο 63χρονος συνήθιζε να εργάζεται το βράδυ και να κοιμάται την ημέρα. Ηθελε, λένε, να κοιμάται την ημέρα γιατί στο ατελιέ βρισκόταν κόσμος και έτσι αισθανόταν ασφάλεια. Οταν όμως την Τετάρτη το πρωί δεν έδωσε σημάδια ζωής και δεν απάντησε ούτε στα τηλέφωνά του, οι δύο υπάλληλοι αποφάσισαν να ανέβουν πάνω για να δουν τι είχε συμβεί. Οι δύο κοπέλες, Δήμητρα και Φωτεινή, ανέβηκαν τα σκαλιά και με τα κλειδιά που τους είχε δώσει ο ίδιος μπήκαν στο διαμέρισμα. Κατευθύνθηκαν στο υπνοδωμάτιο, όμως η πόρτα ήταν κλειδωμένη. Με τη βοήθεια κλειδαρά άνοιξαν, μπήκαν μέσα και είδαν τον Ασλάνη νεκρό. Στο μπάνιο υπήρχαν δύο μεγάλα μπολ με υπολείμματα από χάπια… Πάνω στο τραπεζάκι υπήρχε μια σακούλα μέσα στην οποία ο σχεδιαστής είχε αφήσει τις επιστολές στους δικούς του ανθρώπους. Μέσα σε λίγες γραμμές τούς εξηγούσε τους λόγους για τους οποίους επέλεξε να δώσει τέλος στη ζωή του…

Η καταθέση ψυχής του σχεδιαστή μόδας στους συνεργάτες του

Το «ΘΕΜΑ» αποκαλύπτει το ιδιόχειρο σημείωμα με το οποίο ο σχεδιαστής μόδας ανακοινώνει την απόφασή του να αυτοκτονήσει. Σε αυτό, λίγες ώρες πριν βάλει τέλος στη ζωή του, βρίσκει το κουράγιο να απευθύνει ευχαριστίες σε στενή του συνεργάτιδα εξηγώντας της ότι δεν θέλει άλλο να ζει. Την ίδια ώρα, σε ένα άλλο σημείωμα λίγες ημέρες πριν, εξηγεί με τρόπο δραματικό σε στενούς του συνεργάτες τους λόγους που τον οδήγησαν στην καταστροφή και κλείνει περιγράφοντας την κατάσταση της υγείας του με ακόμη πιο δραματικό τόνο: «Η υγεία μου είναι χάλια. Φοβάμαι μήπως πάθω και δεύτερο εγκεφαλικό…».

Δεν είναι τυχαία η αγάπη του κόσμου για τον συχωρεμένο τον ΜΙΧΑΛΗ ΑΣΛΑΝΗ, σε αντίθεση με τις διάφορες ντίβες της μόδας και του γκλάμουρ που μεσουράνησαν τόσα χρόνια και τώρα είναι στα δύσκολα. Η μεγάλη διαφορά του Ασλάνη είναι ότι ΔΕΝ προκάλεσε ποτέ, ούτε με χαϊλίκια, ούτε με επίδειξη των επιλογών που κάνει ο καθένας στην προσωπική του ζωή, ούτε με προκλήσεις και δηλώσεις επί παντός επιστητού. Να, όμως, που, όπως αποδεικνύεται από το ρεπορτάζ, κι αυτός βρέθηκε «χειροπόδαρα» δεμένος, έτοιμος για εισαγγελείς, φυλακές, χειροπέδες και τα σχετικά, οπότε ο άνθρωπος κατέληξε στη μοναδική ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΟΔΟ ΔΙΑΦΥΓΗΣ που του άφησαν.

Δυστυχώς δεν είναι ο μόνος. Κάθε μέρα άνθρωποι επιλέγουν να φύγουν μόνοι από τη ζωή παρά να εκτεθούν, να διαπομπευτούν , να φυλακιστούν. Κι αυτό γιατί ζούμε σε ένα σύστημα εντελώς ΠΑΡΑΛΟΓΟ και ΑΥΤΑΡΧΙΚΟ που βάζει στη φυλακή κι αυτόν που αποδεδειγμένα ΔΕΝ έχει να πληρώσει! Και δεν μιλάμε για τίποτα ποσά-μαμούθ από τα οποία θα σωθεί ο τόπος. Για δέκα και είκοσι χιλιάρικα σήμερα κινδυνεύεις να σου πάρουν το σπίτι, να σου στερήσουν την ελευθερία και διάφορα άλλα που πολλοί ΔΕΝ ΤΑ ΑΝΤΕΧΟΥΝ.

Είπαμε, οι άνθρωποι που αυτοκτονούν καθημερινά είναι πολλοί, αλλά με αφορμή τον Ασλάνη ήρθε η ώρα να ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΟ ΛΙΝΤΣΑΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΚΑΙ ΜΗ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΟΡΙΑ. Ναι, πρόκειται δυστυχώς για ΜΕΘΟΔΕΥΜΕΝΟ κυνηγητό, και μάλιστα η κατεύθυνση που δίνεται ΣΑΦΩΣ είναι να πιάσουν ΜΕΓΑΛΑ ΟΝΟΜΑΤΑ για να γίνει η σχετική φασαρία και το σόου. Καθότι… 1.000 καταστηματάρχες στην Εύβοια, π.χ., που τους έχουν πολύ στο μάτι (γιατί, μπας και επειδή είναι η πατρίδα του… Ασλάνη;) δεν κάνουν τόσο μπούγιο όσο ένας τραγουδιστής από talent show. Εδώ όμως έχουμε και ένα περίεργο φαινόμενο στην κοινή γνώμη, στην ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΗ και ΔΙΨΑΣΜΕΝΗ κοινή γνώμη, που δεν ξέρω αν πρέπει να το χαρακτηρίσω ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ, σχιζοφρένεια ή ΔΙΠΟΛΙΣΜΟ.

Οταν συλλαμβάνονται και διαπομπεύονται με χειροπέδες οι όποιοι επιχειρηματίες, μεγαλύτεροι ή μικρότεροι (πολλοί εκ των οποίων αμέσως μετά αφήνονται ελεύθεροι), ο κόσμος μέσα από το Ιντερνετ και τα Μέσα γενικά χαίρεται και αγαλλιάζει, χοροπηδάει και ουρλιάζει ζητώντας ΚΙ ΑΛΛΟ – ΚΙ ΑΛΛΟ – ΚΙ ΑΛΛΟ – ΚΙ ΑΛΛΟ ΚΡΕΜΑΣΜΑ ΦΙΡΜΑΣ. Δεν είδα να διαμαρτύρεται κανείς για την περιφορά με χειροπέδες του οιουδήποτε, πριν καν εξακριβωθεί η παρανομία του, που σε κάθε περίπτωση είναι οικονομική και δεν αφορά το ποινικό έγκλημα.

Οταν όμως εξαιτίας αυτής της ΘΕΣΜΙΚΗΣ ΒΙΑΣ και του νομιμοφανούς πετάγματος στις ύαινες του καθενός επειδή έτυχε να υπήρξε επιχειρηματίας ή αυτοαπασχολούμενος επιτυχημένος επαγγελματίας κάποια στιγμή της ζωής του, κάποιοι δεν αντέχουν και ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΝ ΠΡΙΝ ΔΙΑΣΥΡΘΟΥΝ, τότε ξαφνικά, όλοι μα όλοι, ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΠΙΑ… «Αχ, τον κακομοιρούλη τον Ασλάνη» ήταν το μότο που επικράτησε απ’ άκρη σ” άκρη στα Μέσα και στην μπλογκόσφαιρα και επειδή ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΥΣ δεν έχει το θάρρος να βάλει το βασικό ζήτημα (ήτοι αν το ίδιο το κράτος εφαρμόζει εξίσου τους νόμους μεταξύ όλων των πολιτών είτε είναι διασημότητες είτε όχι) ξέσπασαν στο αν έπρεπε ή όχι να αναρτηθεί η φωτογραφία της σορού του!

ΠΡΟΣΕΞΤΕ: ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΝΟΧΛΕΙ ΤΟ ΞΕΦΩΝΗΜΑ ΤΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ, ΑΛΛΑ… ΤΟ ΟΤΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΝ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ… ΤΟΥΣ ΧΑΛΑΕΙ Η ΔΙΑΘΕΣΗ. Ενοχλείται… η «αισθητική» στη θέα του πτώματος. Οσον αφορά στο αν πρέπει ή όχι να δημοσιεύεται μια τέτοια φωτογραφία, υπάρχουν πολλές απαντήσεις και απόψεις. Καταρχάς μόνο και μόνο επειδή μας προκαλεί ΦΡΙΚΗ δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να δημοσιευτεί. Για παράδειγμα, ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΑΝ τα πλάνα με το μικρό Κινεζάκι που λέγεται ότι του έβγαλαν τα μάτια (τους κερατοειδείς) για να τα πουλήσουν ως μοσχεύματα. Είναι μια τεράστια αφορμή για να καταγγελθεί το πιο αποτρόπαιο ΕΓΚΛΗΜΑ: η εμπορία οργάνων εν ζωή παιδιών. Οπως συγκλόνισαν τα θύματα από τα χημικά στη Συρία όποιος ΚΙ ΑΝ ΤΑ ’ΡΙΞΕ.

Υπάρχει δηλαδή η άποψη -και τη συμμερίζομαι εν πολλοίς- πως όταν ένα τέτοιο ντοκουμέντο μπορεί να αφυπνίσει κόσμο για το τι συμβαίνει, τότε καλώς πρέπει να μπαίνει… ΜΕ ΜΕΤΡΟ! Μια άλλη παράμετρος, ειδικά στους δολοφονημένους ή στους αυτόχειρες, για όσους μιλάμε επαγγελματικά και όχι για να βγάζουμε τα απωθημένα μας δεξιά κι αριστερά, ενδομιντιακά, είναι ΤΟ ΤΙ ΠΛΑΝΟ ΒΑΖΕΙΣ.

Μέγα θέμα είχε γίνει με το αν και πώς θα δημοσιευόταν φωτό από το τραγικό δυστύχημα (;) της λαίδης ΝΤΑΪANA γιατί κανείς δεν ήθελε να τη δει με το κούτελο ανοιχτό, τα μάτια γουρλωμένα, μες στα αίματα. Ενα μακρινό πλάνο όμως, χωρίς λεπτομέρειες, που δείχνει τα θύματα μέσα στο τρακαρισμένο αυτοκίνητο κρίθηκε ΑΠΟΔΕΚΤΟ, γιατί είναι τόσο ντοκουμέντο όσο π.χ. και η δολοφονία του προέδρου ΚΕΝΕΝΤΙ, που την έχουμε δει τριακόσιες χιλιάδες φορές.

Αρα, για μένα, στην περίπτωση Ασλάνη το ερώτημα είναι κυρίως το τι πλάνο βάζεις (αν βάλεις) και όχι μόνο το βάζω, δεν βάζω. Διότι συμβαίνει και το αντίθετο με τη συνεχή απόκρυψη των όντως αγριευτικών ντοκουμέντων.

ΣΥΝΗΘΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΡΟΣΩΠΕΣ. ΠΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΑΝΟΣΙΑ. Ακούς ότι αυτοκτόνησε ο Ασλάνης, ο τάδε, ο δείνα, λες κρίμα τον ανθρωπάκο, αλλά δεν ΣΟΚΑΡΕΣΑΙ γιατί δεν υπάρχει εικόνα. ΤΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ, όμως, όταν παρουσιαστεί σωστά, και μόνο τότε, μπορεί να βγάλει την αληθινή βαρύτητα του γεγονότος στη ρεαλιστική του διάσταση: βλέπεις τη γνώριμη, χαρωπή φιγούρα ΣΩΡΙΑΣΜΕΝΗ κάτω και αίφνης αφυπνίζεσαι και αναρωτιέσαι: ποιος έριξε στο πάτωμα αυτόν τον άνθρωπο; Ποιος τον έκανε να πάρει χάπια;

Το «σύστημα» γενικά; Τα χρέη γενικά; Οχι, είναι η επικρατούσα πολιτική του κράτους να φυλακίζει, να διασύρει, να ορμά και να βουτάει τα ταμεία, να δικάζει ακόμη και τους πιο άσχετους με τη γενική κατηγορία περί φοροδιαφυγής. ΧΩΡΙΣ ΝΟΜΟΥΣ, επαναλαμβάνω, ΧΩΡΙΣ ΝΟΜΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΗΘΟΣ, σε συνθήκες ανθρωποφαγίας. Να προσθέσω ότι σέβομαι και την άποψη όλων όσοι λένε ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να δείχνουμε έναν νεκρό διότι προσβάλλεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, στενοχωριούνται οι δικοί του κι άλλα τόσα που είναι σίγουρα για συζήτηση. (Εκτός κι αν πρόκειται για τον κρεμασμένο Σαντάμ ή τον κατακρεουργημένο Καντάφι, υποθέτω.) Αλλωστε κι εμείς είχαμε σειρά φωτογραφιών από το φρικιαστικό γεγονός, επιλέξαμε συνειδητά, όμως, να εμφανίσουμε την πιο μακρινή και την πιο «ανώδυνη» (μόνο πλάτη χωρίς καθόλου πρόσωπο) για λίγη ώρα στο ίντερνετ ως ντοκουμέντο και μετά την αποσύραμε γιατί το θέμα μας ήταν να καταλάβει πλήρως ο κόσμος την τραγικότητα του συμβάντος κι όχι να το εκμεταλλευτούμε.

Εξ ου και δεν τυπώσαμε στην εφημερίδα καμία από αυτές διότι δεν υπήρχε τίποτ” άλλο στην ουσία της υπόθεσης. Αυτό εκτιμούμε ότι πρέπει να γίνεται σε κάθε κορυφαία είδηση όπως αυτή: με τρόπο, επαναλαμβάνουμε, και με μέτρο. Κατανοούμε όμως και όλους όσοι διαφωνούν και λαμβάνουμε υπόψη μας τη γνώμη τους διότι οι αντιλήψεις περί δημοσιογραφίας δεν είναι στατικές και οφείλουν να ενσωματώνουν τις εκάστοτε τάσεις και διαθέσεις του κοινωνικού συνόλου. Σε κάθε περίπτωση, όμως, θα πρέπει να προσέξουμε και ως Media και ως ιντερνετική ή μη κοινωνία τις συνέπειες κάποιων επιφανειακών επιλογών του συρμού.

Επαναλαμβάνω, ΧΟΡΟΠΗΔΑΜΕ ΑΠΟ ΤΗ ΧΑΡΑ ΜΑΣ ΟΤΑΝ ΔΙΑΠΟΜΠΕΥΕΤΑΙ Ο ΚΑΘΕ… ΜΟΔΙΣΤΡΟΣ, ΑΛΛΑ ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕΙ, ΛΕΜΕ… ΠΡΟΣΟΧΗ, ΜΗ ΦΑΝΕΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΚΕΙΤΕΤΑΙ ΝΕΚΡΟΣ! Δεν νομίζετε ότι υπάρχει μια κάποια υποκρισία σε αυτό; Οτι θάβουμε την ουσία χάριν των εντυπώσεων; Εκτός κι αν… -το πιο φρικτό σενάριο που μπορώ να φανταστώ- μήπως κάποιοι στενοχωριούνται που δεν έχουν τον ΑΣΛΑΝΗ ΖΩΝΤΑΝΟ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ για να τον βλέπουν να ξεφτιλίζεται και να ΛΙΩΝΕΙ απ’ το βράδυ ως το πρωί; Μήπως… ΤΟΥΣ ΧΑΛΑΣΕ ΤΟ ΣΟΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΗ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ;

Σκληρές εποχές, σκληρά ερωτήματα – αν θέλουμε να ’μαστε ειλικρινείς και όχι να ξεμπερδεύουμε με ένα μικροαστικό «ρε, τον κακομοίρη τον Ασλάνη». Καθόλου κακομοίρης, πιο άνδρας από πολλούς άλλους. Και ρωτώ επ’ ευκαιρία: ΤΩΡΑ ΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΟ ΚΑΘΕ ΙΚΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΥΝΗΓΟΥΣΕ;

Τι ακριβώς πέτυχαν όσοι μεθοδεύουν… μια «χάι» σύλληψη ενός ακόμη «μόδιστρου»; Θα πάρουν τα «χρωστούμενα» πίσω; Από ποιον; Ε, ας του βγάλουν και τα όργανα ΝΑ ΚΟΝΟΜΗΣΕΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ να ’χουμε και πλεόνασμα.

ΥΓ.: Προχθές κάποιος απίθανος αλαζονικός νομοθέτης έβγαλε περήφανος διάταγμα ότι ακόμη και όποιος βρίσκει και πληρώνει τα χρωστούμενα παρά ταύτα μπορεί να φυλακιστεί! Ε, βγάλτε άκρη! Κυβερνάει η παράνοια. Οποιοι τα νομοθετούν αυτά είναι πια οι ηθικοί αυτουργοί της αυτοκτονίας του επόμενου Ασλάνη.

Πηγή:  protothema.gr